Marleen Hartog (1984) was als kind al dol op spannende verhalen. Hoe ouder ze zelf werd, hoe bloederiger het mocht zijn. Al vroeg kreeg ze de eerste ingevingen voor dit boek, maar eerst schreef ze 3 waargebeurde boeken. In 2013 was Geboren met een schisis- zo moeder, zo zoon haar debuutboek. Daarna schreef ze Anders wonen-verhalen van paradijsvogels. Met Paul Roozendaal schreef ze vervolgens Uit de goot, een boek over zijn verslaving en afkickproces. Met Skoftig schreef ze haar eerste thriller.

Voorop het boek staat: ‘Een bloedstollende thriller over familiegeheimen en het maken van onomkeerbare keuzes’. Een rustige foto voorop, zwart-wit met rood. Op deze omslag een echte kermislekkernij, die er echter ook bloederig uitziet… Het thema van dit boek is het loskomen van je (familie)geschiedenis. Lukt het als jongvolwassene om je eigen keuzes te maken en zo invloed te hebben op het verloop van je leven? Binnen een dorpse omgeving waar gebeurtenissen uit het verleden veel impact hebben en geheimen diep weggestopt zijn. Een aanrijding in het verleden en een ontvoering in het nu zorgen voor spanning en dwingen de hoofdpersonen tot het maken van keuzes.

Hartog beschrijft de gebeurtenissen met veel oog voor details, maakt hierbij gebruik van humor en geeft ook goed weer wat een persoon beleeft. Haar schrijfstijl doet denken aan Ellen Lina (Gefaald). Als lezer wordt je meteen het verhaal ingezogen door de spannende intro die zich afspeelde in de 90er jaren. Als lezer wil je weten wat er nog meer te gebeuren staat.

“Plotseling verstarden mijn vingers. Al mijn energie verplaatste zich in een krankzinnige seconde naar mijn handen en voeten. De auto zwenkte. Ik trapte hard op de rem, kneep mijn ogen dicht en wachtte op de klap.”

Laura is de belangrijkste hoofdpersoon in dit boek. Ze is opgegroeid in Wervershoof, een dorpje in West-Friesland. Nu ze volwassen is keert ze terug naar deze streek, met zijn jaarlijkse kermis. Ze verblijft tijdelijk bij haar ouders en ervaart daar dezelfde beklemmende gevoelens als in haar jeugd:

“Het ging zoals het altijd ging. Zolang je het niet zag, bestond het niet. Het verleden werd onder tafel geschoven met de bedoeling om daar nooit meer onder vandaan te komen. Er zou niet meer over gepraat worden, en ze zouden op de oude voet verder gaan. Als het aan haar ouders lag.”

Micha, Fredje en Amos zijn andere hoofdpersonen. Al hun levens zijn op een of andere manier verbonden vanuit het verleden. Door een ontvoering, een zelfdoding en 1 (of meerdere?) moorden raken ze ook nu bij elkaar betrokken. Laura’s zus Daniella speelt ook een grote rol, samen met de vriendenclub waar zij bij hoort.

Het verhaal is spannend en niet makkelijk te ontrafelen. Beetje bij beetje krijg je als lezer meer info over het verleden en net als je denkt te weten hoe het zat, is er weer nieuwe info en moet je je plaatje bijstellen… De huidige gebeurtenissen tijdens de kermis volgen elkaar in hoog tempo op en zorgen ervoor dat je door wilt lezen. Inmiddels ben je vertrouwd geraakt met de hoofdpersonen en wil je weten hoe het afloopt.

Door de veelheid aan personen is het prettig als je je aandacht bij het verhaal kunt houden, maar tegelijk zorgt dit ervoor dat je wel in het boek moet duiken! Tegen het einde van het boek blijft het spannend hoe het heden zich gaat ontwikkelen en welke keuzes gemaakt gaan worden. Tot het slot vinden verrassende wendingen plaats.

In dit boek weet Marleen psychologie mooi te koppelen aan spanning. Op haar website schrijft ze zelf: “Mijn droom is helder: ik wil jou raken met een spannend verhaal. Niet alleen aan de oppervlakte, ook diep in je hart. (Zonder mes, wees gerust.) Ik doe dit door keiharde actie te combineren met psychologisch spel.” Dat is haar met dit boek goed gelukt!