Mart Smeets behoeft, in elk geval in ons kikkerlandje, geen introductie. De boomlange zeventiger was jarenlang het gezicht van Studio Sport maar is ook columnist en schreef al menig boek, waaronder het bejubelde De Tour van ’80. Het jaar 2020 was, door COVID19, een bijzondere. Ook in de sport. En dus ook voor Smeets. Het resultaat: Stille sport.

2020 beloofde een topsportjaar te worden. Wielerrondes, Formule 1 in Zandvoort, honkbal; Mart Smeets was er klaar voor. En toen gooide COVID19 zand in de raderen. Smeets liet het er niet bij zitten. Hij herpakte zich en begon te schrijven over het bijzondere jaar.

Stille sport leest, en is geschreven als, een dagboek. Een dagboek dat iedereen zich nog wel kan heugen; in het begin leek COVID nog op afstand, maar in de verhalen lees je hoe het voor Smeets steeds zekerder wordt dat het virus grote gevolgen voor de sport gaat hebben. Het begint met het annuleren van de voorjaarsklassiekers in Italië en België, en daar gebeurt iets wonderlijks. Parijs-Nice gaat namelijk wel gewoon door, terwijl op 50 kilometer afstand de Italiaanse ziekenhuizen uitpuilen.

Gaandeweg worden meer en meer sportevenementen afgelast. En ‘dwaalt en draalt het Hollands coronabeleid’. Zoals we van Smeets weten, is hij scherp en kritisch. Niet alleen naar de overheid, maar ook over sportkoepels, sporters en anderen. Het valt hem op dat aan de ene kant het voetbal wel kan doorgaan, maar aan de andere kant andere sportevenementen niet. Smeets weet de vinger haarfijn op de zere plek te leggen.

Wie dit boek leest, leest het relaas van een oplettende liefhebber die het aan het hart gaat wat er gebeurt. En er, net als heel Nederland, het beste van probeert te maken. De opbouw is mooi, en Smeets springt vooral tussen de sporten die hem lief zijn; schaatsen, fietsen, basketbal en honkbal.

Vooral de schaatskoepel KNSB krijgt er op een ongenadige manier van de auteur van langs. Het recht dat de organisatie zich toe-eigent om bij een plaatsingstoernooi schaatsers alsnog te plaatsen die niet eens deelnemen, kan bij Smeets op geen goed woord rekenen. Ok, dat heeft dan niets met COVID te maken, maar; Smeets wil het toch gezegd hebben.

Smeets heeft kennis van zaken en maakt daar in Stille sport dankbaar gebruik van. Het boek leest gemakkelijk, maar de auteur manoeuvreert soms op het randje van ‘kritisch beschouwend’ en ‘de ouwe zeur’. De hele wereld heeft het gedaan, maar de auteur weet het altijd beter. Van Smeets kunnen we dat echter wel hebben, hij weet immers waar hij het over heeft.

Stille sport is een prachtige inkijk in de beleving van het bijzondere sportjaar 2020 door de ogen van een kritische kenner. Menigmaal toveren de beschouwingen een glimlach op het gezicht van de lezer. Mart Smeets kan nog wel even mee als auteur!