Ik stopte midden op de weg, liet mijn fiets zelfstandig doorrollen en gooide mijn helm omhoog. Tom Boonen kruiste mijn blik. Het pleitte voor de geweldenaar dat hij vanwege de gemiste kans niet uit frustratie op zijn stuur beukte, maar me breed grijnzend een high five gaf.We doen het boek echter tekort om het alleen te bestempelen als een wielerboek pur sang. Het boek gaat ook over opoffering, kameraadschap en lol hebben in wat je doet. En in relativeren, want daarin is Sagan een koning. Een dag niet winnen is logisch, zegt hij. Er gebeurt namelijk van alles tijdens een rit en de kans op te winnen 'hangt er vanaf'.
Een peloton bestaat uit 100 renners en dus 100 verhalen.Puur genot om te lezen zijn de hoofdstukken waarin hij teruggrijpt op zijn meest memorabele overwinningen. Hij beschrijft van minuut tot minuut wat er gebeurde en daarmee waant de lezer zich op het zadel van Sagan. Daarin is de anekdote van Parijs-Roubaix 2018 leuk om te benoemen. Daarin merkt hij dat zijn stuurpen los zit. De ploegauto zit te ver naar achteren om hem te helpen.
Hoe krijg ik in hemelsnaam mijn stuurpen weer vast? Dan zie ik degene die voor mij rijdt. Als ik mijn voorwiel tegen zijn frame bots, gaat mijn stuurpen wellicht weer vast...Wat vervolgens gebeurt, is om te gieren. Dillier, zijn concurrent, wordt kwaad en weet niet wat hem over komt. Sagan voelt medelijden en besluit na de race zijn excuses aan te bieden. Maar alleen al de gebeurtenis; het kan alleen Sagan overkomen.
Schrijf jouw recensie!