Pierre Lemaitre (1951) is een Franse scenarioschrijver en auteur, die in 2013 voor zijn oorlogsroman Au revoir la-haut (Tot ziens daarboven) de Prix Goncourt ontving. Lemaitre is echter vooral bekend om zijn thrillers met commissaris Camille Verhoeven in de hoofdrol. Het eerste deel daarvan (Irene) werd in Nederland door de VN Detective- en thrillergids genomineerd voor de VN-thriller van het jaar 2015.
Drie dagen en levenslang is een titel die de lading goed dekt. De twaalfjarige hoofdpersoon Antoine heeft het niet gemakkelijk. Zijn vader is van zijn moeder gescheiden en bekommert zich weinig om zijn zoon. De enige contacten die hij met hem heeft is als hij voor zijn verjaardagen een cadeau krijgt toegestuurd, die zelden aansluiten bij zijn interesses. Zijn moeder zorgt weliswaar voor hem, maar hij hoeft verder weinig affectie van haar te verwachten. Vrienden heeft hij niet of nauwelijks. Het enige gezelschap waar hij wat aan heeft is de hond van de buren, die hem geregeld gezelschap houdt als hij in de bossen rondom zijn woonplaats wandelt. Als de hond zwaar gewond raakt door een aanrijding met een auto besluit de buurman hem dood te schieten. De jonge Antoine weet zich met zijn emoties geen raad en in een vlaag van verstandsverbijstering slaat hij per ongeluk de zoon van de buurman, de zesjarige Remi, dood. Antoine is ten einde raad en besluit Remi in het bos te verstoppen. Hij doet dat echter zo goed dat zijn overblijfselen pas twintig jaar later worden teruggevonden.
Eigenlijk kun je bij Drie dagen en levenslang nauwelijks van een thriller in de gebruikelijke betekenis van het woord spreken. Er is geen sprake van een misdrijf die moet worden opgelost. De identiteit van de dader en slachtoffer zijn van meet af aan duidelijk evenals de achtergrond van het tragische incident. Toch is het een bijzonder spannend boek geworden. Het boek concentreert zich voor het grootste deel op de drie dagen na de dood van Remi. Er wordt een uitgebreide zoektocht naar Remi op touw gezet terwijl de inwoners van het dorp in de tussentijd tussen hoop en vreest leven. Het is knap hoe Lemaitre tegelijk de gespannen verhoudingen tussen de inwoners in het dorp en tegelijkertijd de stress en angsten van de jonge Antoine haarfijn weet te schetsen.
Als lezer is het moeilijk om zomaar even stelling te nemen, er is hier geen goed en kwaad, geen zwart en wit. Iedereen is uiteindelijk een slachtoffer. Hoewel de feitelijke zoektocht maar drie dagen duurt, nemen de diverse personages hun trauma’s levenslang mee. Drie dagen en levenslang geeft geen gemakkelijke antwoorden en juist daarin schuilt de enorme kracht van het boek. Er zijn echter meer zaken die het boek bijzonder maken. Pierre Lemaitre beschrijft op meesterlijke wijze een ontwrichte dorpsgemeenschap vol roddels en achterdocht. Een klassieke thriller kun je Drie dagen en levenslang niet noemen, maar het is in elk geval een buitengewoon geslaagde thriller geworden.
Pierre Lemaitre (1951) is een Franse scenarioschrijver en auteur, die in 2013 voor zijn oorlogsroman Au revoir la-haut (Tot ziens daarboven) de Prix Goncourt ontving. Lemaitre is echter vooral bekend om zijn thrillers met commissaris Camille Verhoeven in de hoofdrol. Het eerste deel daarvan (Irene) werd in Nederland door de VN Detective- en thrillergids genomineerd voor de VN-thriller van het jaar 2015.
Drie dagen en levenslang is een titel die de lading goed dekt. De twaalfjarige hoofdpersoon Antoine heeft het niet gemakkelijk. Zijn vader is van zijn moeder gescheiden en bekommert zich weinig om zijn zoon. De enige contacten die hij met hem heeft is als hij voor zijn verjaardagen een cadeau krijgt toegestuurd, die zelden aansluiten bij zijn interesses. Zijn moeder zorgt weliswaar voor hem, maar hij hoeft verder weinig affectie van haar te verwachten. Vrienden heeft hij niet of nauwelijks. Het enige gezelschap waar hij wat aan heeft is de hond van de buren, die hem geregeld gezelschap houdt als hij in de bossen rondom zijn woonplaats wandelt. Als de hond zwaar gewond raakt door een aanrijding met een auto besluit de buurman hem dood te schieten. De jonge Antoine weet zich met zijn emoties geen raad en in een vlaag van verstandsverbijstering slaat hij per ongeluk de zoon van de buurman, de zesjarige Remi, dood. Antoine is ten einde raad en besluit Remi in het bos te verstoppen. Hij doet dat echter zo goed dat zijn overblijfselen pas twintig jaar later worden teruggevonden.
Eigenlijk kun je bij Drie dagen en levenslang nauwelijks van een thriller in de gebruikelijke betekenis van het woord spreken. Er is geen sprake van een misdrijf die moet worden opgelost. De identiteit van de dader en slachtoffer zijn van meet af aan duidelijk evenals de achtergrond van het tragische incident. Toch is het een bijzonder spannend boek geworden. Het boek concentreert zich voor het grootste deel op de drie dagen na de dood van Remi. Er wordt een uitgebreide zoektocht naar Remi op touw gezet terwijl de inwoners van het dorp in de tussentijd tussen hoop en vreest leven. Het is knap hoe Lemaitre tegelijk de gespannen verhoudingen tussen de inwoners in het dorp en tegelijkertijd de stress en angsten van de jonge Antoine haarfijn weet te schetsen.
Als lezer is het moeilijk om zomaar even stelling te nemen, er is hier geen goed en kwaad, geen zwart en wit. Iedereen is uiteindelijk een slachtoffer. Hoewel de feitelijke zoektocht maar drie dagen duurt, nemen de diverse personages hun trauma’s levenslang mee. Drie dagen en levenslang geeft geen gemakkelijke antwoorden en juist daarin schuilt de enorme kracht van het boek. Er zijn echter meer zaken die het boek bijzonder maken. Pierre Lemaitre beschrijft op meesterlijke wijze een ontwrichte dorpsgemeenschap vol roddels en achterdocht. Een klassieke thriller kun je Drie dagen en levenslang niet noemen, maar het is in elk geval een buitengewoon geslaagde thriller geworden.