Het leven van Sophie Auverney staat op zijn kop als ze de een na de andere nare gebeurtenis meemaakt. Zo overlijdt haar schoonmoeder na een tragisch ongeval, pleegt haar echtgenoot zelfmoord en alsof de ramp nog niet groot genoeg is verliest Sophie door een miskraam ook nog haar kind.Toch laat ze zich niet uit het veld slaan en probeert weer wat van haar leven te maken, al gaat dat niet zonder de nodige pijn en verdriet. De gebeurtenissen doen meer met Sophie dan ze zelf denkt. Zo raakt ze vergeetachtig en kan ze moeilijk in slaap komen. Haar zorgen deelt ze met haar vriendin. Toch wil ze weer wat van haar leven maken en zoekt een baan. Ze wordt aangenomen als kindermeisje en krijgt de zorg voor Leo. Maar als ook hij plotseling om het leven komt en ze hem roerloos op het bed aantreft, begint Sophie aan zichzelf te twijfelen. Haar geheugen laat haar compleet in de steek. Ze besluit te vluchten en een andere identiteit aan te nemen. Kan Sophie erachter komen wat er is gebeurd? Waarom zit er zo'n zwart gat in haar geheugen? Heeft zij de dood van Leo echt op haar geweten?

Pierre Lemaitre opent Vals leven met een zinderende proloog. Daarna is het verhaal opgebouwd uit vier delen. Het eerste deel is gewijd aan Sophie. Hierin krijgen we het leven dat Sophie leidt tijdens en na het verlies van haar schoonmoeder, man en kind voorgeschoteld. Lemaitre weet het personage Sophie zo neer te zetten dat ze overkomt als een zwakzinnig persoon die op het punt staat in een depressie te raken. Knap hoe hij dit op een beeldende wijze verwoordt. Lemaitre wekt hiermee overigens ook de nodige irritatie op. Waarom is Sophie zo naïef en luistert ze niet naar haar omgeving door naar een dokter te gaan en laat haar omgeving het ook maar voor wat het is?

Lemaitre schrijft het eerste deel erg vluchtig. Hij gaat geregeld terug in de tijd en het verhaal gaat daardoor van de hak op de tak. Hierdoor leest het erg chaotisch. Er lijkt weinig samenhang in het verhaal te zitten en je komt er maar moeizaam doorheen.

Dan is daar na ruim honderd pagina's ineens een nieuw personage dat zijn intrede doet en deze vormt het tweede deel van Vals leven. Dit deel is in dagboekvorm geschreven en hier is de spanning ineens om te snijden. Vanaf dit moment weet Lemaitre je mee te voeren en wordt het de lezer al gauw duidelijk dat niets is wat het lijkt. Je wilt Sophie wel door elkaar schudden om haar ogen te openen en het verhaal komt vanaf hier en de volgende twee delen in sneltreinvaart. Langzaam vallen de puzzelstukjes op zijn plaats.

De climax is ronduit verrassend en zit fantastisch in elkaar. Daar kun je als lezer alleen maar bewondering voor hebben! Kwam het verhaal in het eerste deel moeizaam op gang, dat weet Lemaitre ruimschoots goed te maken met de resterende pagina's. Te merken valt dat Lemaitre naast zijn werk als auteur ook scenarioschrijver is. Hij schrijft kort, bondig, maar bovenal erg beeldend.

Worstel je jezelf door het eerste deel heen, dan ben je daarna verzekerd van een psychologische thriller van formaat.