Of het nu gaat over de verkiezing van een nieuwe Paus (Conclaaf), de Dreyfus-affaire in 1895 (De officier) of de moord op Julius Caesar en de val van het Romeinse Rijk (de Cicerus-trilogie); Robert Harris weet van elk van zijn thrillers een boeiend, intrigerend en zeer spannend verhaal te maken. Niet anders is dat in zijn nieuwste misdaadroman, München 1938, waarin hij het verdrag van München als historisch uitgangspunt heeft genomen.
Eind september 1938. Adolf Hitler is vastbesloten het Sudetenland in Tsjecho-Slowakije toe te eigenen aan Duitsland, waartoe het ooit heeft behoord (na de Eerste wereldoorlog werd de republiek Duits-Oostenrijk uitgeroepen). Er wonen veel Duitse burgers en der Führer wil er dus ook weer Duits grondgebied van maken. De Tsjechen kunnen kiezen: zich zonder slag of stoot vreedzaam overgeven of een gewelddadig ingrijpen. Toch kan Hitler niet zomaar dit besluit nemen; zeker niet omdat de Engelse premier Neville Chamberlain lucht krijgt van de Duitse plannen. Via de jonge diplomaat Hugh Legat wordt de boodschap van Hitler aan de Engelse leider doorgespeeld.
Chamberlain besluit een gesprek aan te gaan met Hitler, en nodigt hier ook de Italiaanse premier Benito Mussolini en de Franse president Edouard Daladier voor uit. Hitler stemt toe en in een laatste poging om de mobilisatieplannen uit het hoofd te praten, reizen de regeringsleiders naar München. Hugh Legat reist als tolk mee met het gezelschap van Chamberlain en staat op die manier dicht bij de overleggen.
In het kamp van Hitler vervult Paul von Hartmann een belangrijke, doch anonieme rol als privésecretaris. Tijdens zijn opleiding in Oxford was von Hartmann bevriend met Legat en de twee komen elkaar dus na jaren opnieuw tegen in Duitsland tijdens de onderhandelingen. Wat Legat niet weet, is dat von Hartmann in een geheim groepje hooggeplaatsten zit die naar mogelijkheden zoekt om der Führer ten val te brengen. De uitkomst van het verdrag is bekend, maar de aanleidingen zijn bijzonder enerverend.
Hoewel zijn verhalen fictief zijn, vraag je je toch af welke gebeurtenissen zich wel echt hebben afgespeeld. Natuurlijk; de dialogen, de handelingen en de karaktertrekken van de personages zullen veelal uit Harris’ fantasie zijn voortgekomen. Ook de meeste personages zijn creaties van de auteur, maar nooit schuwt hij om werkelijk bestaande figuren een gezicht en stem te geven, waardoor ze levensecht overkomen. In München 1938 wordt het verhaal verteld vanuit het oogpunt van twee voormalige Oxford-studenten die momenteel hun eigen diplomatieke rol vervullen in enerzijds de Britse politiek en anderzijds het Duitsland van Hitler. Maar ook de hoge piefen zelf hebben een uitermate belangrijke functie – dat kan ook niet anders, want om hen draait het immers – en komen regelmatig aan bod. Zo lezen we over een stampvoetende en autoritaire Hitler; een kalme, berekende Chamberlain; een sluwe Mussolini en de Franse premier Daladier. Fascinerend!
De research en de waarheidsgetrouwe scenes zijn de elementen waar Harris het vaakst om wordt geprezen. En terecht! Je merkt aan alles dat het onderwerp hem boeit en dat hij zich goed heeft ingelezen. Een aanrader is het om regelmatig de zoekmachine erbij te pakken om de feiten erbij te pakken en dus te ‘checken’ welke feitelijkheden daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Op foutjes betrap je Harris nooit; hij schetst gewoon een mogelijk scenario rondom de feiten.
Waar er veel boeken zijn geschreven over de Tweede Wereldoorlog, kiest Harris er voor om de voorbereidende jaren als periode te beschrijven. De dreiging in Europa is enorm; de angst voor een oorlog is groot. Het overleg met de vier regeringsleiders is cruciaal en de spanning die dit teweeg brengt onder de bevolkingen is voelbaar aanwezig. Briljant hoe Harris zowel van buitenaf (het volk) als van binnenuit (door Legat en Von Hartmann) de lezer laat deelnemen aan deze belangrijke geschiedenisles.
Met een boek van Robert Harris heb je altijd kwaliteit in handen, een garantie voor een boeiend en onderhoudend verhaal, en bovendien nog leerzaam ook.
Eind september 1938. Adolf Hitler is vastbesloten het Sudetenland in Tsjecho-Slowakije toe te eigenen aan Duitsland, waartoe het ooit heeft behoord (na de Eerste wereldoorlog werd de republiek Duits-Oostenrijk uitgeroepen). Er wonen veel Duitse burgers en der Führer wil er dus ook weer Duits grondgebied van maken. De Tsjechen kunnen kiezen: zich zonder slag of stoot vreedzaam overgeven of een gewelddadig ingrijpen. Toch kan Hitler niet zomaar dit besluit nemen; zeker niet omdat de Engelse premier Neville Chamberlain lucht krijgt van de Duitse plannen. Via de jonge diplomaat Hugh Legat wordt de boodschap van Hitler aan de Engelse leider doorgespeeld.
Chamberlain besluit een gesprek aan te gaan met Hitler, en nodigt hier ook de Italiaanse premier Benito Mussolini en de Franse president Edouard Daladier voor uit. Hitler stemt toe en in een laatste poging om de mobilisatieplannen uit het hoofd te praten, reizen de regeringsleiders naar München. Hugh Legat reist als tolk mee met het gezelschap van Chamberlain en staat op die manier dicht bij de overleggen.
In het kamp van Hitler vervult Paul von Hartmann een belangrijke, doch anonieme rol als privésecretaris. Tijdens zijn opleiding in Oxford was von Hartmann bevriend met Legat en de twee komen elkaar dus na jaren opnieuw tegen in Duitsland tijdens de onderhandelingen. Wat Legat niet weet, is dat von Hartmann in een geheim groepje hooggeplaatsten zit die naar mogelijkheden zoekt om der Führer ten val te brengen. De uitkomst van het verdrag is bekend, maar de aanleidingen zijn bijzonder enerverend.
Hoewel zijn verhalen fictief zijn, vraag je je toch af welke gebeurtenissen zich wel echt hebben afgespeeld. Natuurlijk; de dialogen, de handelingen en de karaktertrekken van de personages zullen veelal uit Harris’ fantasie zijn voortgekomen. Ook de meeste personages zijn creaties van de auteur, maar nooit schuwt hij om werkelijk bestaande figuren een gezicht en stem te geven, waardoor ze levensecht overkomen. In München 1938 wordt het verhaal verteld vanuit het oogpunt van twee voormalige Oxford-studenten die momenteel hun eigen diplomatieke rol vervullen in enerzijds de Britse politiek en anderzijds het Duitsland van Hitler. Maar ook de hoge piefen zelf hebben een uitermate belangrijke functie – dat kan ook niet anders, want om hen draait het immers – en komen regelmatig aan bod. Zo lezen we over een stampvoetende en autoritaire Hitler; een kalme, berekende Chamberlain; een sluwe Mussolini en de Franse premier Daladier. Fascinerend!
De research en de waarheidsgetrouwe scenes zijn de elementen waar Harris het vaakst om wordt geprezen. En terecht! Je merkt aan alles dat het onderwerp hem boeit en dat hij zich goed heeft ingelezen. Een aanrader is het om regelmatig de zoekmachine erbij te pakken om de feiten erbij te pakken en dus te ‘checken’ welke feitelijkheden daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Op foutjes betrap je Harris nooit; hij schetst gewoon een mogelijk scenario rondom de feiten.
Waar er veel boeken zijn geschreven over de Tweede Wereldoorlog, kiest Harris er voor om de voorbereidende jaren als periode te beschrijven. De dreiging in Europa is enorm; de angst voor een oorlog is groot. Het overleg met de vier regeringsleiders is cruciaal en de spanning die dit teweeg brengt onder de bevolkingen is voelbaar aanwezig. Briljant hoe Harris zowel van buitenaf (het volk) als van binnenuit (door Legat en Von Hartmann) de lezer laat deelnemen aan deze belangrijke geschiedenisles.
Met een boek van Robert Harris heb je altijd kwaliteit in handen, een garantie voor een boeiend en onderhoudend verhaal, en bovendien nog leerzaam ook.