Zeg Börjlind en de meeste thrillerliefhebbers denken meteen aan het schrijversstel Cilla en Rolf Börjlind. Logisch, zij zijn het duo achter de succesvolle reeks rondom Tom Stilton en Olivia Rönning. Weinigen wisten dat ze een dochter hebben die studeerde aan de Filmacademie. En vader Börjlind heeft de handschoen opgepakt om met deze Molly een thriller te schrijven. Het resultaat: De duisternis tussen ons.

Emmie besluit haar ouders te verrassen met een bezoek in hun vakantiehuis op een winderig eiland aan de scherenkust van Stockholm. De 25-jarige Emmie heeft een duister verleden. Haar broertje Robin verdween toen ze jong waren. Het is nooit duidelijk geworden wat er is gebeurd, maar aangenomen wordt dat hij is verdwenen.

Bij de aankomst van Emmie wordt ze nou niet direct hartelijk ontvangen. Vooral haar moeder, Veronica, heeft moeit met haar komst. Vader Casper sluit haar wel direct in de armen. Broertje Oliver gamet vooral veel en lijkt op de aanwezigheid van Emmie niet direct aan de slaan.

Het is niet aangenaam in het vakantiehuis van de familie. Wat eens een prachtig optrekje was, is inmiddels een vervallen pand geworden. Wanneer er een storm op komst is, breekt er ook een spreekwoordelijke storm uit in de familie. Langzaamaan wordt het Emmie duidelijk hoe de vork precies in de steel zit, en ook wat er is gebeurd met Robin. Of ze deze geschiedenis nou wilde oprakelen...?

Rolf Börjlind behoeft geen enkele introductie. Hij is zoals gezegd de helft van het schrijversduo achter de reeks met Rönning en Stilton. Molly studeerde aan de Filmacademie voordat ze zich op het schrijven stortte. De duisternis tussen ons is hun eerste samenwerking en deze thriller kan het beste geschaard worden onder het genre ‘psychologische thriller’.

Al vanaf pagina één merkt de lezer een ongemakkelijke kriebel. Emmie, de hoofdpersoon, bezoekt haar familie in het vakantiehuis en direct wordt het ongemakkelijk. De spanning onderling is te snijden. Niet alleen Emmie blijkt een historie te hebben, maar alle familieleden hebben een duister verleden mee te torsen en dat wreekt zich in de onderlinge verhoudingen. De auteurs weten deze enigszins gênante situatie haarfijn tot leven te roepen, want de problemen van de familie komen erg realistisch over.

Vooral Emmie is als personage goed gelukt. Ze heeft, voordat ze de familie bezoekt, in een psychiatrisch ziekenhuis gezeten. De geschiedenis rondom het verdwijnen van Robin betaalt zich nog elke dag uit; vooral het verdriet dat Emmie niet weet wat er precies is gebeurd, is schrijnend. Emmie gaat op het eiland op zoek naar antwoorden en maakt met meerdere mensen kennis. Zij geven mondjesmaat informatie, maar iedereen lijkt de geschiedenis liever te vergeten dan op te rakelen.

De sfeerbeschrijvingen die het schrijversduo optekenen, zijn levendig. Het eiland in de Stockholmse archipel is, vooral in oktober, niet heel aangenaam. Het waait er hard, de regen klettert tegen de ramen en de natuur is niet direct om over naar huis te schrijven. Voor de kust ligt nog een eiland; het aalscholverseiland. Deze aaseters hebben dat gebied tot een levenloze omgeving gemaakt en dat kruipt onder de huid van de lezers.

De spanning is vanaf pagina één aanwezig, maar da’s wel een onderhuidse. De Börjlinds nemen veel tijd om de karakters tot leven te roepen en tot de helft van het boek gebeurt er weinig opzienbarends. De lezer zal zich zelfs kunnen afvragen of deze thriller geen stille dood sterft, maar dan geven de auteurs gas. Langzaamaan legt Emmie een heftige geschiedenis bloot, waarin iedereen zijn of haar eigen aandeel heeft. De lezer puzzel en ontdekt mee, en zal het boek niet snel meer kunnen wegleggen. Helemaal wanneer de apotheose nadert, een storm over het eiland giert en Emmie de confrontatie met het verleden definitief opzoekt. Het doet nog het meest denken aan de creepy sfeer van het boek en de film Shutter Island. Dat zal nog wel even blijven hangen, na het dichtslaan van De duisternis tussen ons.

De duisternis tussen ons is een geslaagde psychologische thriller die bij tijd en wijlen onder de huid kruipt. De apotheose is een klapper van jewelste die nog even blijft nadreunen. Een heerlijke introductie van Molly Börjlind als thrillerauteur!