De Utrechtse rechercheurs Gerard van Dongen en Frank van der Linden worden opgeroepen als blijkt dat de bekende misdaadverslaggever Maarten Koopman wordt vermist. Niet veel later wordt zijn lichaam gevonden. Ondertussen lijkt de naaste medewerker van Koopman, Corneel van Zoomeren, ook verdwenen. Beide mannen werkten aan een onderzoek naar mogelijke criminele invloeden bij een groots onroerendgoed project. Het spoor leidt de rechercheurs naar Christine van der Zande, weduwe van een Nederlandse onroerendgoedmagnaat, die door Maarten Koopman is geïnterviewd op de dag dat hij werd vermoord.
Dan wordt Corneel van Zoomeren gevonden, zwaar mishandeld maar nog in leven. En vlak daarna wordt er een zwaar getraumatiseerd jongetje gevonden die getuige blijkt te zijn geweest van die mishandeling. Beiden kunnen nog geen verklaring afleggen, maar het wordt langzaam wel duidelijk dat de moord en de mishandeling te maken hebben met een project in Qatar en de Witte Generaal. Maar wie of wat is die Witte Generaal eigenlijk?
De Witte Generaal is het derde boek van Ronald van der Pol. Zijn debuut, Het groene huis is een thriller waarin de rechercheurs Gerard van Dongen en Frank van der Linden ook de hoofdrol spelen. En hoewel van der Pol zich verder wilde toeleggen op het schrijven van thrillers ging hij in op het verzoek een fantasy-boek te schrijven voor een project van KiKa. Dat resulteerde in zijn tweede boek Eric en het land van duizend wensen, waaruit zelfs een rockopera voort is gekomen. (www.ronald-van-der-pol.nl)
Ronald van der Pol was mij niet bekend en De Witte Generaal is dan ook het eerste boek dat ik lees van deze auteur. Het zou in een boekhandel niet direct niet aandacht vragen. De cover en de titel suggereren voor mij een andere verhaallijn en het aantal pagina’s, 484, zouden mij dan niet verleiden tot een aankoop. Het blijkt echter een misdaadroman te zijn en ondanks dat ik niet zo van de ‘dikke’ boeken ben, was het geenszins langdradig en las het lekker weg. Dat had zeker ook te maken met de manier van schrijven. Van der Pol schrijft in gewone, prettig leesbare taal dat uitnodigt om verder te lezen.
Het verhaal zit goed in elkaar en is prima te volgen. De karakters in het boek worden niet echt uitgediept, met uitzondering van het karakter van rechercheur Gerard van Dongen. Als lezer krijg je een kijkje in zijn persoonlijke leven en het trauma dat hij met zich meedraagt. Over het plot is ook goed nagedacht. Het past helemaal bij het verhaal al is het niet echt heel spannend. Niet alle losse eindjes komen bij elkaar maar dat heeft ongetwijfeld te maken met de sterke aanwijzing dat dit niet het laatste verhaal is met deze rechercheurs in de hoofdrol. En gelet op deze toch wel prettige leeservaring is de kans groot dat een volgende titel op mijn leeslijstje komt te staan.
Dan wordt Corneel van Zoomeren gevonden, zwaar mishandeld maar nog in leven. En vlak daarna wordt er een zwaar getraumatiseerd jongetje gevonden die getuige blijkt te zijn geweest van die mishandeling. Beiden kunnen nog geen verklaring afleggen, maar het wordt langzaam wel duidelijk dat de moord en de mishandeling te maken hebben met een project in Qatar en de Witte Generaal. Maar wie of wat is die Witte Generaal eigenlijk?
De Witte Generaal is het derde boek van Ronald van der Pol. Zijn debuut, Het groene huis is een thriller waarin de rechercheurs Gerard van Dongen en Frank van der Linden ook de hoofdrol spelen. En hoewel van der Pol zich verder wilde toeleggen op het schrijven van thrillers ging hij in op het verzoek een fantasy-boek te schrijven voor een project van KiKa. Dat resulteerde in zijn tweede boek Eric en het land van duizend wensen, waaruit zelfs een rockopera voort is gekomen. (www.ronald-van-der-pol.nl)
Ronald van der Pol was mij niet bekend en De Witte Generaal is dan ook het eerste boek dat ik lees van deze auteur. Het zou in een boekhandel niet direct niet aandacht vragen. De cover en de titel suggereren voor mij een andere verhaallijn en het aantal pagina’s, 484, zouden mij dan niet verleiden tot een aankoop. Het blijkt echter een misdaadroman te zijn en ondanks dat ik niet zo van de ‘dikke’ boeken ben, was het geenszins langdradig en las het lekker weg. Dat had zeker ook te maken met de manier van schrijven. Van der Pol schrijft in gewone, prettig leesbare taal dat uitnodigt om verder te lezen.
Het verhaal zit goed in elkaar en is prima te volgen. De karakters in het boek worden niet echt uitgediept, met uitzondering van het karakter van rechercheur Gerard van Dongen. Als lezer krijg je een kijkje in zijn persoonlijke leven en het trauma dat hij met zich meedraagt. Over het plot is ook goed nagedacht. Het past helemaal bij het verhaal al is het niet echt heel spannend. Niet alle losse eindjes komen bij elkaar maar dat heeft ongetwijfeld te maken met de sterke aanwijzing dat dit niet het laatste verhaal is met deze rechercheurs in de hoofdrol. En gelet op deze toch wel prettige leeservaring is de kans groot dat een volgende titel op mijn leeslijstje komt te staan.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Dan wordt Corneel van Zoomeren gevonden, zwaar mishandeld maar nog in leven. En vlak daarna wordt er een zwaar getraumatiseerd jongetje gevonden die getuige blijkt te zijn geweest van die mishandeling. Beiden kunnen nog geen verklaring afleggen, maar het wordt langzaam wel duidelijk dat de moord en de mishandeling te maken hebben met een project in Qatar en de Witte Generaal. Maar wie of wat is die Witte Generaal eigenlijk?
De Witte Generaal is het derde boek van Ronald van der Pol. Zijn debuut, Het groene huis is een thriller waarin de rechercheurs Gerard van Dongen en Frank van der Linden ook de hoofdrol spelen. En hoewel van der Pol zich verder wilde toeleggen op het schrijven van thrillers ging hij in op het verzoek een fantasy-boek te schrijven voor een project van KiKa. Dat resulteerde in zijn tweede boek Eric en het land van duizend wensen, waaruit zelfs een rockopera voort is gekomen. (www.ronald-van-der-pol.nl)
Ronald van der Pol was mij niet bekend en De Witte Generaal is dan ook het eerste boek dat ik lees van deze auteur. Het zou in een boekhandel niet direct niet aandacht vragen. De cover en de titel suggereren voor mij een andere verhaallijn en het aantal pagina’s, 484, zouden mij dan niet verleiden tot een aankoop. Het blijkt echter een misdaadroman te zijn en ondanks dat ik niet zo van de ‘dikke’ boeken ben, was het geenszins langdradig en las het lekker weg. Dat had zeker ook te maken met de manier van schrijven. Van der Pol schrijft in gewone, prettig leesbare taal dat uitnodigt om verder te lezen.
Het verhaal zit goed in elkaar en is prima te volgen. De karakters in het boek worden niet echt uitgediept, met uitzondering van het karakter van rechercheur Gerard van Dongen. Als lezer krijg je een kijkje in zijn persoonlijke leven en het trauma dat hij met zich meedraagt. Over het plot is ook goed nagedacht. Het past helemaal bij het verhaal al is het niet echt heel spannend. Niet alle losse eindjes komen bij elkaar maar dat heeft ongetwijfeld te maken met de sterke aanwijzing dat dit niet het laatste verhaal is met deze rechercheurs in de hoofdrol. En gelet op deze toch wel prettige leeservaring is de kans groot dat een volgende titel op mijn leeslijstje komt te staan.