Na een schietincident is rechercheur Leon Coeur op non-actief gesteld. Hij vult zijn dagen met het geven van colleges op de universiteit, waar ook zijn nichtje Hanna criminologie studeert. Maar hij kan daar zijn draai niet vinden. Hij mist zijn werk, de vele onderzoeken en zijn collega's. Als Leon op een ochtend op het punt staat naar de universiteit af te reizen, leest hij op Twitter dat er een lichaam is gevonden in een park in Leiden. Leons hartslag versnelt, hij bedenkt zich geen moment en reist af naar het park.
In het park ligt het uitgemergelde lichaam van een man. In zijn buik het cijfer vijf gekerfd. Al snel blijkt dit het lichaam te zijn van de verdwenen journalist Jeffrey Holt. Jeffrey verdween enkele maanden eerder en liet enkel een briefje achter. Opmerkelijk want Jeffrey Holt was Midden Oosten correspondent voor een tijdschrift. Hij deed onderzoek naar een aanslag in Amsterdam op 4 mei. Zou zijn dood dan toch iets te maken hebben met deze aanslag?
De Nederlandse auteur Samantha Stroombergen schrijft met De witte kamer haar debuutthriller. Stroombergen is onder andere recensente voor Hebban en copywriter voor een grote multinational. De auteur houdt er een vlotte, prettige schrijfstijl op na. De hoofdstukken zijn kort, overzichtelijk en afwisselend verteld vanuit Hanna en Leon. Tussendoor krijgen we de gruwelijkheden te zien die Holt meemaakt in de witte kamer. Stroombergen weet dit zeer beeldend te verwoorden.
De proloog van De witte kamer zet de lezer op scherp en creeërt een spannende sfeer. Het vasthouden van deze spanning lukt daarna helaas niet.
Stroomberen heeft de levens van Hanna en Leon goed neergezet. Hanna worstelt dagelijks met de strubbelingen van een ongeluk dat ze tien jaar geleden heeft gehad. Haar oom Leon is getrouwd met Mirte, die dolgraag een gezin wil stichten. Leon worstelt met angst om het leven te laten tijdens zijn werk. Daar wil hij zijn kinderen niet mee laten opgroeien. Het ongeval dat Hanna heeft meegemaakt tien jaar geleden maakt dat zij een zeer goede band heeft gekregen met haar oom en tante. De auteur heeft aan de uitwerking van beide personages veel tijd en aandacht besteed. Het lijkt erop alsof de auteur hier de focus op heeft gelegd en heeft nagelaten werk te maken van de continue spanning in het boek.
Ondanks dat Leons werkzaamheden tijdelijk stil liggen kan hij het niet nalaten om achter de waarheid van Holts dood te komen. Samen met Hanna en een aantal collega's gaat hij op onderzoek uit. Een aantal gebeurtenissen komen in deze fase wat onrealistisch over, maar dragen wel goed bij aan het verloop van het verhaal. Tijdens het onderzoek blijft -ook weer- de spanning uit. Stroombergen houdt de lezer scherp door geregeld een inkijkje te geven in de benarde positie van Holt. Dit wekt nieuwsgierigheid op over wie er achter deze gruwelijkheden zit en zorgt voor de nodige afwisseling in De witte kamer. Het verloop van het verhaal is wel redelijk voorspelbaar. De gebeurtenis rondom Hanna komt dan ook niet als een verrassing, gezien de cover...
Naar de climax toe wordt de spanning door Stroombergen op fijne wijze opgevoerd. Zoals gezegd was het goed geweest als dit gedurende het gehele verhaal was gebeurd. Voor de doorgewinterde thrillerlezer komt de ontknoping wellicht niet geheel als een verrassing, terwijl deze voor de ander zo uit de lucht lijkt te komen vallen. De verhaallijn geeft de lezer enkele, subtiele verborgen hints. Deze kunnen meehelpen het mysterie rondom Holt te ontrafelen. Toch ligt dit er niet dik bovenop. De auteur presenteert meerdere potentiële daders, maar houdt hen allen erg op de achtergrond. Over het motief van de dader kunnen de meningen uiteenlopen. Misschien wel iets te ver gezocht?
Resumé: met De witte kamer schrijft Samantha Stroombergen een prettig lezende debuutthriller met goed uitgewerkte personages én met de nodige aandachtspuntjes. De personages lenen zich echt om zich verder te ontwikkelen, iets dat naar wij hebben vernomen ook staat te gebeuren. Leuk!
Ik ben getrouwd met Marinus en samen hebben wij twee prachtige dochters.
Kinderen hebben mijn hart gestolen, hun onbevangenheid en hun gedrag heeft me altijd erg gefascineerd.
Ze zitten boordevol fantasie en leven vanuit hun gevoel.
Hoe mooi is dat? Dat zijn wij als volwassenen een beetje verleerd.
Ik ben leerkracht in het speciaal onderwijs voor kinderen met een taalontwikkelingsstoornis en slechthorendheid.
Daarnaast heb ik sinds ’21 mijn eigen praktijk als kinder- jongeren- en opvoedcoach en werk ik veel met emotionele uitdagingen en gedrag.
In mijn vrije tijd hou ik van wandelen, wielrennen, gravelen, winkelen, gezelligheid met familie en vrienden en lees ik graag een boek.
Heerlijk dat je vanuit je luie stoel op reis kunt naar verre oorden en allerlei karakters en personages leert kennen. Daar kan ik onwijs van genieten!
Ik geniet van het recenseren voor Thrillzone en vind het leuk om af en toe zeer verrast te worden door nieuwe debuten.
In het park ligt het uitgemergelde lichaam van een man. In zijn buik het cijfer vijf gekerfd. Al snel blijkt dit het lichaam te zijn van de verdwenen journalist Jeffrey Holt. Jeffrey verdween enkele maanden eerder en liet enkel een briefje achter. Opmerkelijk want Jeffrey Holt was Midden Oosten correspondent voor een tijdschrift. Hij deed onderzoek naar een aanslag in Amsterdam op 4 mei. Zou zijn dood dan toch iets te maken hebben met deze aanslag?
De Nederlandse auteur Samantha Stroombergen schrijft met De witte kamer haar debuutthriller. Stroombergen is onder andere recensente voor Hebban en copywriter voor een grote multinational. De auteur houdt er een vlotte, prettige schrijfstijl op na. De hoofdstukken zijn kort, overzichtelijk en afwisselend verteld vanuit Hanna en Leon. Tussendoor krijgen we de gruwelijkheden te zien die Holt meemaakt in de witte kamer. Stroombergen weet dit zeer beeldend te verwoorden.
De proloog van De witte kamer zet de lezer op scherp en creeërt een spannende sfeer. Het vasthouden van deze spanning lukt daarna helaas niet.
Stroomberen heeft de levens van Hanna en Leon goed neergezet. Hanna worstelt dagelijks met de strubbelingen van een ongeluk dat ze tien jaar geleden heeft gehad. Haar oom Leon is getrouwd met Mirte, die dolgraag een gezin wil stichten. Leon worstelt met angst om het leven te laten tijdens zijn werk. Daar wil hij zijn kinderen niet mee laten opgroeien. Het ongeval dat Hanna heeft meegemaakt tien jaar geleden maakt dat zij een zeer goede band heeft gekregen met haar oom en tante. De auteur heeft aan de uitwerking van beide personages veel tijd en aandacht besteed. Het lijkt erop alsof de auteur hier de focus op heeft gelegd en heeft nagelaten werk te maken van de continue spanning in het boek.
Ondanks dat Leons werkzaamheden tijdelijk stil liggen kan hij het niet nalaten om achter de waarheid van Holts dood te komen. Samen met Hanna en een aantal collega's gaat hij op onderzoek uit. Een aantal gebeurtenissen komen in deze fase wat onrealistisch over, maar dragen wel goed bij aan het verloop van het verhaal. Tijdens het onderzoek blijft -ook weer- de spanning uit. Stroombergen houdt de lezer scherp door geregeld een inkijkje te geven in de benarde positie van Holt. Dit wekt nieuwsgierigheid op over wie er achter deze gruwelijkheden zit en zorgt voor de nodige afwisseling in De witte kamer. Het verloop van het verhaal is wel redelijk voorspelbaar. De gebeurtenis rondom Hanna komt dan ook niet als een verrassing, gezien de cover...
Naar de climax toe wordt de spanning door Stroombergen op fijne wijze opgevoerd. Zoals gezegd was het goed geweest als dit gedurende het gehele verhaal was gebeurd. Voor de doorgewinterde thrillerlezer komt de ontknoping wellicht niet geheel als een verrassing, terwijl deze voor de ander zo uit de lucht lijkt te komen vallen. De verhaallijn geeft de lezer enkele, subtiele verborgen hints. Deze kunnen meehelpen het mysterie rondom Holt te ontrafelen. Toch ligt dit er niet dik bovenop. De auteur presenteert meerdere potentiële daders, maar houdt hen allen erg op de achtergrond. Over het motief van de dader kunnen de meningen uiteenlopen. Misschien wel iets te ver gezocht?
Resumé: met De witte kamer schrijft Samantha Stroombergen een prettig lezende debuutthriller met goed uitgewerkte personages én met de nodige aandachtspuntjes. De personages lenen zich echt om zich verder te ontwikkelen, iets dat naar wij hebben vernomen ook staat te gebeuren. Leuk!