Gebruikelijk in fantasyverhalen is het dat de auteur een compleet nieuwe wereld bouwt. Een onontdekt land, een door buitenaardse wezen bewoonde planeet, een groots Rijk met kleurrijke inwoners of een onderwaterlandschap, je kan het zo gek niet bedenken. De Amerikaanse auteur Sara Holland, bekend van haar Everless-duologie, heeft dat ook gecreëerd, maar haar ‘verzinsel’ baseert zich op één locatie; Havenfall, een herberg diep in de bergen van Colorado. Het is de enige plek waar de bewoners van vier magische werelden elkaar kunnen ontmoeten, iets dat jaarlijks één keer plaatsvindt op de langste dag van het jaar.
Alle werelden kruisen elkaar bij Havenfall, via ondergrondse poorten verbonden met tunnels in de Rocky Mountains. Rondom de poorten is een gebied waarbinnen mensen uit alle werelden veilig adem kunnen halen en waarbij veiligheid, neutraliteit, geweldloosheid en samenwerking hoog in het vaandel staan. Gedurende de jaarlijkse vredesconferentie drijven de diverse afgevaardigden handel met elkaar en bespreken ze hun politieke verdragen. Een conflict in het verleden is er de oorzaak van dat de poort naar Solaria is gesloten, evenals die van een heleboel onbekende werelden.
Madeline Marrow – Maddie voor intimi – werkt iedere zomer in de herberg en hoopt deze op een dag van haar oom Marcus, de herbergier, over te nemen. Voor Maddie is Havenfall de ideale locatie om te ontsnappen uit de nare werkelijkheid waar ze zich in bevindt; haar broer is voor de ogen van Maddie vermoord en haar moeder is de dader.
Deze zomer vindt Maddie in Havenfall allesbehalve rust. Er wordt een lijk gevonden, haar oom Marcus raakt bewusteloos, haar vriend Bekken verdwijnt spoorloos en een levensgevaarlijk monster ontsnapt uit de opengebroken poort naar Solaria. Maddie is onbedoeld de spil van dit alles, en moet als nichtje van de herbergier het voortouw nemen. Is zij hier wel klaar voor? Wie kan ze vertrouwen? En bovenal: is Havenfall nog wel zo’n veilig oord?
Havenfall begint met een handige, bondige uiteenzetting over de vier verschillende magische werelden. Er is Fiordenkill, een grotendeels uit ijs bestaand rijk waarvan de bewoners fysieke wonden kunnen genezen en planten kunnen laten groeien. De immense wereld van Byrn is grotendeels verwoest door het gebruik van hun eigen magie: elementmagie. Het merendeel van de bevolking woont in de ommuurde en voor stormen afgeschermde stad Oasis. Over Solaria is weinig bekend. Deze kleine, afgesloten wereld is een broeinest van machtige en onberekenbare magie. Tot slot is Haven de benaming voor de mensenwereld zoals wij die kennen. Het is de enige wereld zonder magie en daarom noemen de anderen het Haven: een neutrale, veilige plek en dus de plek waar de herberg zich bevindt.
Sara Holland neemt de lezer in de eerste paar hoofdstukken aan de hand mee om deze wereld rondom Havenfall te introduceren. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Maddie, zodat je middels haar gedachtes de locaties en de personen leert kennen. Doch schuilt hier ook een slimme zet van de auteur, want door Maddie’s blik zul je diverse personages vertrouwen of juist wantrouwen, terwijl ze later een heel andere rol blijken te hebben. Niets wat gezegd of gedaan wordt is zeker en dat maakt het dat er diverse scenario’s door je hoofd schieten vanaf het moment dat de narigheden zich beginnen te vormen. Alhoewel sommige rollen wel uit te tekenen zijn, zul je ook enkele keren verrast worden en schiet het verhaal een andere kant op.
Holland houdt het klein en intiem in plaats van groots en meeslepend, op enkele scenes uitgezonderd. Het blijft hierdoor dicht bij de lezers, die zoals gezegd dus meegaan in Maddie’s ontwikkelingen, maar voor de echte sensatie nog even moeten blijven zitten. De actie die spanning moet opleveren wordt kort gehouden en is vaak in twee pagina’s alweer achter de rug. Jammer, want in de beeldende en soms prachtige beschrijvingen van Holland blijkt dat er veel meer in zit. Alsof ze zich inhoudt. Dat verandert in het laatste gedeelte van het boek, waarin alles verklaard wordt en zinderende magie werkelijk van de bladzijdes knettert. Het is aan de ene kant logisch dat er wordt toegewerkt naar deze epische climax, maar een wat grootser uitgewerkt middenstuk had het wellicht nog spectaculairder gemaakt.
Holland heeft een originele, boeiende en sprookjesachtige setting geschapen, met interessante en mysterieuze personages. Maddie is soms wat naïef, eigenwijs en eenkennig, maar gezien de duistere gebeurtenissen uit haar verleden is dat niet zo gek. Ook voor haar kent Havenfall nog veel geheimen en naarmate het boek vordert, legt ze steeds meer van die raadsels bloot. Als lezer gluur je over haar schouders mee.
Havenfall is een betoverende en sprankelende opmaat waarvan het einde doet verlangen naar meer. De rem is er af en met Phoenix Flame, het volgende deel, zal ongetwijfeld het gas er op gaan. Go Maddie Marrow! Go Sara Holland!
