Sharon Bolton (1961) begon haar carrière in marketing en communicatie. Later behaalde ze haar Master of Business Administration. Als dertiger, werkzaam in Londen in public relations, sprak ze een journalist die een leuk zakcentje had verdiend met het schrijven van een boek. Op die manier zou ze haar studieschuld kunnen aflossen. Bij thuiskomst begon ze te schrijven en stopte niet meer. Haar eerste boek werd daarmee een feit.

Blijf waar je bent is Boltons derde boek waarin Lacey Flint, een Londense politieagente, hoofdpersoon is. Zielsgeheim was het eerste boek in deze reeks, gevolgd door Nachtmerries.

In dit deel uit de reeks wordt Lacey Flint achtervolgd door een zaak uit het verleden. Deze traumatische ervaring heeft ervoor gezorgd dat ze ziekteverlof heeft opgenomen en verplicht gesprekken voert met een therapeut. De enige persoon die veel dichter bij Lacey kan komen dan ze iemand in lange tijd heeft toegestaan, is hoofdrechercheur Mark Joesbury.

Lacey komt in contact met de twaalfjarige Barney Roberts, die samen met zijn vader naast haar in Zuid-Londen woont. Barney is geobsedeerd met het zoeken naar zijn vermiste moeder. Ze verdween toen hij drie jaar oud was. Barney zet systematisch advertenties in lokale kranten in de hoop dat ze contact met hem op zal nemen.

In korte tijd verdwijnen in de buurt waar ze wonen al vijf jongens van Barney’s leeftijd. Ze worden dagen later volledig leeggebloed teruggevonden op de oevers van de Theems. Hoofdrechercheurs Dana Tulloch en Mark Joesbury van het onderzoeksteam voor zware misdaden hebben moeite om vooruitgang te boeken in de zaak. Ze worden getergd door een lek binnen het team en een beroemde psycholoog die in de media de spot met hen drijft vanwege hun onvermogen om de moordenaar te vinden.

Waar Barney juist op de avonden die hij alleen thuis is alle informatie over de moorden in kaart brengt, is Lacey is vastbesloten om niet betrokken te raken bij de zaak. Wanneer Barney echter patronen begint te zien en het ergste vermoedt, roept hij Lacey’s hulp in.

Bolton doordrenkte haar thriller met water en bloed. Zo worden alle lijken achtergelaten in de directe nabijheid van de Theems. De slachtoffers zijn volledig leeggebloed. De onbekende moordenaar, van wiens sessies met de psychiater de lezer getuige is, is volledig in de ban van bloed en van de patronen die het vormt bij het verlaten van een lichaam. Over Barney leer je bij de eerste kennismaking al over zijn angst voor water, hoe hij vreest gegrepen te worden door de rivier. Daarnaast heeft hij een afkeer tegen bloed. Lacey daarentegen is gek op de rivier, het stromende water kalmeert haar. Zelfverwonding helpt haar daarnaast om het lawaai in haar hoofd het zwijgen op te leggen.

Blijf waar je bent kent een lichtelijk trage start, maar trekt wel direct de aandacht van de lezer. Halverwege het boek komt de vaart er volledig in. Vanaf dat moment wil je eigenlijk alleen maar doorlezen om erachter te komen ‘whodunit’…?!

Alhoewel het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van verschillende personages, vormt Barney de spil. Bolton zet hem sterk neer: een intelligente jongen, met een bijzonder observatie- en herinneringsvermogen, die geplaagd wordt door een dwangstoornis. Hij is soms uren kwijt. De tijd is dan onverklaarbaar verstreken. Als lezer word je meegenomen van zijn ene schijnbaar logische conclusie naar de volgende met betrekking tot de mogelijke identiteit van de moordenaar. Alhoewel Bolton door het boek heen kleine aanwijzingen over de plaats delict en de moordenaar geeft, is het is bijna onmogelijk om eigen theorieën te formuleren. Nieuwe aanwijzingen, wendingen en misleidingen volgen elkaar namelijk in rap tempo op.

De thriller is heel goed te lezen als zelfstandig boek. Toch mis je op bepaalde punten achtergrondinformatie. Want wat is er nou precies gebeurd met Lacey tijdens haar tijd in Cambridge? Waarom heeft Dana een antipathie tegen haar? Wie is de slanke jonge vrouwelijke seriemoordenaar die ze trouw bezoekt? En waarom vindt Lacey dat het haar schuld is dat ze in de gevangenis zit?

Bolton heeft een erg prettige en toegankelijk schrijfstijl. Ze weet de hoofdpersonages en locaties erg beeldend te beschrijven. Op niet-hoogdravende wijze past ze hier en daar een beeldspraak toe, zoals: Als er een naar aandacht hunkerende speld in de kamer was, dan zou dit een goed moment voor hem zijn geweest om te vallen en Het was alsof de wetten die de tijd regelde niet langs de bewaking in de gevangenis kwamen. Alleen de Nederlandse uitvoering van de titel dekt de lading van haar boek een stuk minder goed dan het origineel, Like This For Ever.

De plot is strak uitgezet en er zijn voldoende wendingen en opzettelijke misleidingen om de lezer op het verkeerde been te zetten. Iedere keer als je denkt te weten hoe het in elkaar steekt, blijkt het toch anders te zitten. De onthulling is verrassend en bevredigend, op één detail na: hoe kon dat lijk nou op die bizarre wijze opduiken…?