Internationaal georiënteerd is Suzanna Esther zeker wel. Opgegroeid in Amstelveen zocht ze op haar 16e domicilie in Amsterdam. Acht jaar later stak ze de oceaan over om een jaar in Amerika te verblijven. Frankrijk zag haar de landgrenzen overtrekken toen ze dertig was, maar na zes jaar werd het toch weer Nederland. Naast zich internationaal oriënteren is taal een ware passie voor haar. Een actueel dagboek, columns, korte verhalen en natuurlijk haar debuut, de novelle Wervelstof zijn daar concrete bewijzen van. Onlangs verscheen het tweede boek van haar hand; De stem.
Het bedrijf Xeros is het centraal (begin-)punt van het verhaal. Manager Hans Verschuur wordt door de directie van zijn functie ontheven omdat de vooraf gestelde doelen niet worden gehaald en zijn declaraties exorbitante hoogte hebben bereikt. Hij was er al eerder voor gewaarschuwd maar heeft dat signaal nooit serieus genomen. Hij besluit het bericht nog even voor zich te houden en probeert afspraken te maken met Lisa Van der Spek, succesvol teamleider van het callcenter bij Xeros. Verschuur heeft van Lisa’s vader Richard, een succesvol vastgoedmagnaat, het verzoek gekregen voor het leveren van personeelsinformatie van Xeros en hij denkt daar Lisa goed voor te kunnen gebruiken. Een van de medewerkers van Lisa is de wat zonderlinge Maarten Brugman, alleenstaand en soms wat depressief. Het wat saaie leven van Maarten wordt plotseling beïnvloed door een stem die hem af en toe influistert wat hij in voorkomende situaties het beste kan doen.
‘De bijzondere glans bij de aanblik van een jong, slank lijf, een naïef beschreven blad waar zij graag hun handtekening op wilde zetten, was niet mooi, het had iets pervers’
Het verhaal vertellend vanuit voortdurend wisselend perspectief van personages, neemt Suzanna Esther je mee in het dagelijkse leven van een aantal dichtbij elkaar levende mensen. De onderlinge relaties zijn divers, van een gezonde werkrelatie en/of een relatie in de gezinssfeer tot een criminele en buitenechtelijke relatie toe, het volledige kleurenspectrum komt wat dat betreft wel voorbij. De ontwikkeling van het verhaal in al zijn dimensies, krijgt met regelmaat een subjectieve touch mee omdat eenzelfde scene vanuit meerdere invalshoeken wordt belicht. Voordeel voor de lezer is het informatieniveau dat op deze manier belangrijk breder is dan bij ieder individueel personage het geval is. Voorzien van die informatie ontstaat regelmatig de neiging om een min of meer favoriete personage een advies toe te fluisteren over de te nemen volgende stap. Deze methode stimuleert wel de betrokkenheid van haar lezers.
Wat voorzichtig begint als een roman blijkt na enkele tientallen pagina’s te veranderen in een relatief kleine geheimzinnige en donkergekleurde wereld waarin ieder karakter minstens één andere verborgen agenda bezit dan de dagelijkse die redelijk openbaar lijkt te zijn. De groei van het wantrouwen naar elkaar toe neemt dusdanige proporties aan dat geweldsuitbarstingen zeker tot de mogelijkheden gaan behoren.
Naarmate het verhaal vordert nemen personages meer ruimte in het verhaal en wordt het voor de auteur kunst om het overzicht te bewaren en de regie te houden. Soms lijkt het meer op het mennen van een door een meerspan voortgetrokken rijtuig. Maar Esther kwijt zich met verve van haar taak en brengt alles goed aangelijnd tot aan de finish. Waarbij uiteindelijk veel duidelijk wordt alleen blijft de souffleur van Maarten, buiten een naam, verder in duisternis gehuld.
