De strijd tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Stille Oceaan was meedogenloos. Zowel de Japanners als Amerikanen streden genadeloos met honderdduizenden slachtoffers tot gevolg. Niet in de laatste plaats onder de burgerbevolking op de eilanden in de Pacific. Zo ook de ouders van Raizo Yamata, een steenrijke en enorm invloedrijke industrieel. Hij wil wraak. Hij heeft een Ereschuld in te lossen...
Het gevolg is dat hij een ingenieus plan opstelt om de Amerikaanse economie een enorme slag toe te brengen en zo ook de Amerikaanse strijdmacht op de knieën te dwingen. Eerst gaat Wall Street plat, en daarna beginnen Japanse troepen met hun verrassingsaanval in de Stille Oceaan. Jack Ryan sr. is inmiddels van CIA man opgeklommen tot nationaal veiligheidsadviseur van de Amerikaanse president. Hij moet samen met de president het hoofd bieden aan deze dreiging, die dichterbij komt dan ooit.
Ereschuld is de zesde thriller van Tom Clancy met zijn protagonist Jack Ryan sr. Hij is opgeklommen van marinier naar geschiedenisleraar naar CIA man naar nationaal veiligheidsadviseur. En fans weten dat dit nog niet zijn eindstation is. Ereschuld komt traag op gang, maar is wel een typisch boek voor de Clancy van die tijd; zeer uitgebreide verhaallijnen die gedetailleerd worden neergezet en uiteindelijk leiden naar een soort all-out oorlogsscenario, deze keer tussen Japan en de V.S. In Ereschuld laat Clancy zien dat hij is gegroeid als schrijver. Niet meer de typische Koude Oorlog taferelen maar ook andere zaken passeren de revue. Een voorbeeld is de uiteenzetting over het financiële systeem en de zwaktes hierin. Met andere woorden: de strijd wordt niet alleen met op het slagveld gestreden, maar ook via computerlijnen en bankrekeningen. Het geeft een interessant inkijkje in de toekomstige manier van oorlogsvoering en ook de financiële afhankelijkheid van landen. Dat kennen wij inmiddels maar al te goed met de perikelen in de EU. Clancy had een scherpe blik naar de toekomst, wat ook blijkt uit de climax die angstvallig dichtbij 9/11 komt (Ereschuld stamt uit 1996). Het is wel jammer dat hij daar een paar honderd bladzijden teveel voor nodig heeft. Het is een dikke pil, Ereschuld. Maar de aanhouder wint; de climax neemt je adem weg.
Met Ereschuld laat Clancy nogmaals zijn klasse zien als thrillerschrijver. Hij heeft werkelijk waar aan bijna alles gedacht. Het mocht alleen allemaal iets minder uitgebreid.
Het gevolg is dat hij een ingenieus plan opstelt om de Amerikaanse economie een enorme slag toe te brengen en zo ook de Amerikaanse strijdmacht op de knieën te dwingen. Eerst gaat Wall Street plat, en daarna beginnen Japanse troepen met hun verrassingsaanval in de Stille Oceaan. Jack Ryan sr. is inmiddels van CIA man opgeklommen tot nationaal veiligheidsadviseur van de Amerikaanse president. Hij moet samen met de president het hoofd bieden aan deze dreiging, die dichterbij komt dan ooit.
Ereschuld is de zesde thriller van Tom Clancy met zijn protagonist Jack Ryan sr. Hij is opgeklommen van marinier naar geschiedenisleraar naar CIA man naar nationaal veiligheidsadviseur. En fans weten dat dit nog niet zijn eindstation is. Ereschuld komt traag op gang, maar is wel een typisch boek voor de Clancy van die tijd; zeer uitgebreide verhaallijnen die gedetailleerd worden neergezet en uiteindelijk leiden naar een soort all-out oorlogsscenario, deze keer tussen Japan en de V.S. In Ereschuld laat Clancy zien dat hij is gegroeid als schrijver. Niet meer de typische Koude Oorlog taferelen maar ook andere zaken passeren de revue. Een voorbeeld is de uiteenzetting over het financiële systeem en de zwaktes hierin. Met andere woorden: de strijd wordt niet alleen met op het slagveld gestreden, maar ook via computerlijnen en bankrekeningen. Het geeft een interessant inkijkje in de toekomstige manier van oorlogsvoering en ook de financiële afhankelijkheid van landen. Dat kennen wij inmiddels maar al te goed met de perikelen in de EU. Clancy had een scherpe blik naar de toekomst, wat ook blijkt uit de climax die angstvallig dichtbij 9/11 komt (Ereschuld stamt uit 1996). Het is wel jammer dat hij daar een paar honderd bladzijden teveel voor nodig heeft. Het is een dikke pil, Ereschuld. Maar de aanhouder wint; de climax neemt je adem weg.
Met Ereschuld laat Clancy nogmaals zijn klasse zien als thrillerschrijver. Hij heeft werkelijk waar aan bijna alles gedacht. Het mocht alleen allemaal iets minder uitgebreid.