Een protagonist die je wilt ontmoeten...

Wat is ze écht, Liese Meerhout. Ze is een van de heel weinige personages die zo levensecht wordt neergezet door haar geestelijke vader Toni Coppers, dat je haast aan hem wilt vragen of hij een ontmoeting met haar kan regelen. En net zoals in de voorgaande acht delen, is ook dit negende avontuur van haar dat is verschenen onder de titel ‘De vleermuismoorden’ een waar genoegen om te lezen.

Een merkwaardig ongeval met een busje dat tegen de gevel van het gebouw van Deutsche Bank in Antwerpen te pletter rijdt, is de aanleiding voor het team van Liese, om een onderzoek te starten. Wat het incident zo merkwaardig maakt is dat de chauffeur van het busje de ex-politieman Bruno Deloovere is. Deze oud collega heeft met een besmet verleden destijds het korps verlaten en is nadien ook meermalen over de grens van de Belgische wet getreden. Het ongeluk heeft 5 dodelijke slachtoffers te betreuren. Als de patholoog en ex-partner van Liese, Fabian Steppe, vaststelt dat de bestuurder is vergiftigd, is het volledige team van Liese paraat om de daders op te sporen....tot plotseling ook rechter Alexander Pevenijns wordt vermoord....Een seriemoordenaar?

In de aanhef is het al gezegd, Liese Meerhout is een persoon die zo goed is neergezet dat je er graag kennis mee wilt maken. In ‘De vleermuismoorden’ moet ze, naast haar persoonlijke besognes, veel energie investeren om deze merkwaardige zaak op te lossen. Daarnaast spelen ook de problemen van hoofdinspecteur, tevens haar rechterhand en geweten, Michel Masson haar parten. Al met al weer voldoende zaken om urenlang te genieten van de beeldende en ontspannende schrijfstijl van Toni Coppers te genieten. Weer een pareltje dat tot een van de toppertjes van de Liese Meerhout-serie komt te staan.