‘Van der Poel of Van Aert? Van Aert of Van der Poel? Het is. Het is. Het is niet te zien. Fotofinish.’

Wielerliefhebbers weten direct over welke wielerklassieker dit gaat. De Ronde van Vlaanderen, De Hoogmis: versie 2020. Een thriller in wielrenvorm.

Sportschrijver Wiep Idzenga schrijft regelmatig voor het fameuze wielerblad De Muur. Voor zijn boek Het duel duikt hij in de strijd tussen fietsers (want ja, wielrenners dekt de lading niet) Mathieu van der Poel en Wout van Aert. Zelfs mensen die geen liefhebber zijn van de wielersport, kennen die namen inmiddels.

Al vanaf hun veertiende komen ze elkaar tegen in wedstrijden. In eerste instantie bij het veldrijden, maar later ook op de weg. En de Ronde van Vlaanderen, versie 2020, is daarvan de voorlopige climax; een centimeterstrijd die wordt beslecht door Van der Poel. Maar het had net zo goed andersom kunnen zijn.

Aan de hand van fragmenten uit die wedstrijd blikt Idzenga terug op de oorsprong van de strijd tussen de twee toprenners. Dat doet de auteur in niet-chronologische volgorde, dus het is soms even opletten geblazen waar we zitten in de carrière van de twee.

Zo wordt de jeugd van ‘MvdP’ en ‘Woutje’ (want vroeger was Van Aert niet de grootste) uitvoerig beschreven. Van der Poel groeit op in een gezin waar het fietsen de boventoon voerde. Hoe kan het ook anders met als vader Adrie van der Poel en als opa Raymond ‘Poupou’ Poulidor? Hoe verschillend was het voor Van Aert; hij komt uit een agrarisch gezin en het fietsen kwam pas het gezin binnen met de liefhebberij van Wout zelf. Het kenmerkt het romantische beeld van de twee; het megatalent en de harde werker.

Wiep Idzenga passeert in Het duel alle belangrijke duels en gebeurtenissen tussen de twee kemphanen. Zijn het eigen wel kemphanen? De auteur is duidelijk; ze haten elkaar niet, maar vrienden zijn het ook zeker niet. Die relatie lijkt iets verhard te zijn vanaf hun puberteit, toen ze elkaar nog regelmatig spraken. Toch blijft de auteur uit de valkuil van eventuele speculaties. Aan de hand van feiten en verslagen schetst hij een prachtig en indringend beeld van twee carrières die er eigenlijk één zijn; ze hebben elkaar nodig om tot grote hoogten te stijgen. En doen dat dus ook constant.

De schrijfstijl van Idzenga is tegelijkertijd sober als aansprekend; hij begeleidt zijn lezers het peloton binnen en laat ze daar op intieme wijze rondsnuffelen. Op een knappe manier verweeft de auteur de laatste kilometers van De Hoogmis van 2020 met de strijd tussen de twee, die inmiddels meer dan 200 wedstrijden beslaat. Idzenga trekt geen conclusie over wie het beste is, of het meest allround. Ook spreekt er geen persoonlijke voorkeur voor de een of de ander. En we weten; dat is ook niet nodig. Liefhebbers van de sport hebben hun eigen conclusie allang getrokken. Wat knap is, is dat Idzenga het boek schrijft als een soort thriller. Met name de climax van de Ronde van 2020 is spannend beschreven. Ondanks dat we de winnaar al kennen, weet Idzenga de suspense hoog te houden tot zelfs de twijfel de kop opsteekt; hij heeft toch echt wel gewonnen?

Het nadeel van dit soort beschouwende sportboeken, tijdens actieve loopbanen, is dat die loopbanen tijdens het verschijnen van een boek eigenlijk al verder zijn dan het boek zelf. Maar dat nemen we in het geval van Het duel met liefde op de koop toe. In het geval van dit boek is de Tour de France van 2021 inmiddels voorbij. En we weten dat Van der Poel een heroïsche wedstrijd reed op de Mur de Bretagne, en dat Wout van Aert groots was; hij won een bergrit, een tijdrit én een sprint. Dat duel? We hopen dat het de komende jaren nog voort blijft duren, want het brengt het peloton in beweging en de fans in beroering én zorgt voor knappe wielerboeken als deze.

Wiep Idzenga heeft met Het duel een indringende kijk gegeven op de concurrentie tussen de twee beste fietsers uit België en Nederland van de laatste jaren. Met precisie weet hij zijn lezers door het peloton te loodsen en het boek leest als een spannende etappe. Aanrader voor sportliefhebbers!