Ergens in december 2013 werd een pakketje bij uw recensent afgeleverd. Het voelde dik aan, natuurlijk wisten we direct waar het om ging. Een boek. Zou het dan eindelijk het boek zijn waar we tijden op wachtten? Het pakket werd geopend en ja hoor: Ik ben pelgrim was gearriveerd. Een dikke pil van ruim 732 pagina’s. Moesten we daar doorheen worstelen? Geen idee dat dit een kwestie van slechts dagen zou zijn…
Het boek begint op een ranzige hotelkamer in een sinister hotel in een smerig straatje, ergens in New York. De hoofdpersoon staat zwijgend tegen een deurpost geleund en overziet het tafereel. Dat zwijgen, daar is hij goed in. Maar hem ontgaat niets. Een lijk in een bad met zwavelzuur, uitgebikte tanden. Een halve pizzadoos. Wat is hier gebeurd? Het blijkt het startschot te zijn van een achtbaanrit die zijn weerga niet kent. En dat geldt voor de hoofdpersoon alsook voor de lezer, want die staat wat te wachten. De hoofdpersoon kijkt mee met het politieonderzoek maar iets vertelt ons dat hij er niet thuishoort. En dat blijkt te kloppen. Scott Murdoch, of Campbell, of Pelgrim, of Brodie Wilson, hoe de hoofdpersoon ook heet: hij heeft een duister verleden. Als ex-topspion van de Amerikaanse dienst “Division” heeft hij alles al een keer meegemaakt. Nu is hij in rust en bestaat hij voor de officiële registers niet meer. Toch weet iemand hem te vinden, want als schrijver heeft hij een boek geschreven over forensisch onderzoek. En de moord in die ranzige hotelkamer is precies uitgevoerd zoals de Pelgrim beschreef hoe een perfecte moord moet. En zijn boek is daar nog gevonden ook. Een schijnbaar losstaande moord brengt een balletje aan het rollen voor Pelgrim die mee wordt gesleurd in een zoektocht die zijn weerga niet kent.
Aan de andere zijde van de medaille maken we kennis met de Saraceen. Een man met een missie. Zijn vader is, toen de Saraceen 14 jaar oud was, onthoofd in Saoedi-Arabië. De Saraceen wil wraak. Als hij ouder wordt, reist hij naar Afghanistan. Hij vecht daar tegen de Russen. Aan het eind van deze oorlog reist hij naar Libanon en studeert daar medicijnen. Het lijkt allemaal niet gepland, maar de Saraceen heeft zijn pad al uitgestippeld. Hij wil Amerika in het hart treffen. Alles wat hij doet is beredeneerd. Een ultieme tegenstander voor de Pelgrim. Want die wordt gevraagd door de Amerikaanse overheid om de Saraceen op te sporen en uit te zoeken wat hij precies van plan is. En dat plan, zo lezen we, doet alle andere aanslagen verbleken. Pelgrim heeft een soort deadline. Een harde. De achtervolging voert hem van Amerika naar Turkije en van Italië naar Bulgarije. De spanning is om te snijden: is Pelgrim op tijd om de Saraceen te stoppen?
Terry Hayes is een voormalige scenarioschrijver en werkte mee aan onder andere Mad Max II. Ik ben pelgrim is zijn debuut. En hier komen de superlatieven, want daar ontkomen we er niet aan. Wat een debuut. Hij is misschien nog wel beter dan het debuut van Tom Clancy, die met zijn De jacht op de Red October alles al leek te hebben. Maar Ik ben pelgrim onderscheidt zich op andere vlakken. Het boek is vernuftig, het scenario ontzettend goed uitgedacht en niets is toeval. Het boek is berekenend geschreven, geen letter overbodig. Alles is beredeneerd, van de actie van Pelgrim tot zijn tegenstander. En dat maakt Ik ben pelgrim een intelligente thriller. Een thriller waar actie in huist, maar ook spionage, dramatiek en bovenal de spanning. Bovenal is het scenario realistisch en je moet er niet aan denken dat er terroristen zijn die zo te werk gaan als de Saraceen. Ook de personages zijn zeer levendig uitgewerkt en dat komt door de verdiepte beschrijving van hun levens tot het moment dat hun paden kruisen. De lezer wordt in het boek getrokken en uitgespuugd na de laatste pagina. Je blijft beduusd achter, de achtbaanrit was geweldig maar veel te kort ook al waren het 732 pagina’s die je net las. We willen meer Terry Hayes, en zo snel mogelijk.
Ik ben pelgrim is zonder twijfel de beste thriller van de laatste jaren en misschien wel een van de beste debuten ooit. Gaat het lezen, gaat het zien. In een theater in uw buurt: Ik ben pelgrim.
Het boek begint op een ranzige hotelkamer in een sinister hotel in een smerig straatje, ergens in New York. De hoofdpersoon staat zwijgend tegen een deurpost geleund en overziet het tafereel. Dat zwijgen, daar is hij goed in. Maar hem ontgaat niets. Een lijk in een bad met zwavelzuur, uitgebikte tanden. Een halve pizzadoos. Wat is hier gebeurd? Het blijkt het startschot te zijn van een achtbaanrit die zijn weerga niet kent. En dat geldt voor de hoofdpersoon alsook voor de lezer, want die staat wat te wachten. De hoofdpersoon kijkt mee met het politieonderzoek maar iets vertelt ons dat hij er niet thuishoort. En dat blijkt te kloppen. Scott Murdoch, of Campbell, of Pelgrim, of Brodie Wilson, hoe de hoofdpersoon ook heet: hij heeft een duister verleden. Als ex-topspion van de Amerikaanse dienst “Division” heeft hij alles al een keer meegemaakt. Nu is hij in rust en bestaat hij voor de officiële registers niet meer. Toch weet iemand hem te vinden, want als schrijver heeft hij een boek geschreven over forensisch onderzoek. En de moord in die ranzige hotelkamer is precies uitgevoerd zoals de Pelgrim beschreef hoe een perfecte moord moet. En zijn boek is daar nog gevonden ook. Een schijnbaar losstaande moord brengt een balletje aan het rollen voor Pelgrim die mee wordt gesleurd in een zoektocht die zijn weerga niet kent.
Aan de andere zijde van de medaille maken we kennis met de Saraceen. Een man met een missie. Zijn vader is, toen de Saraceen 14 jaar oud was, onthoofd in Saoedi-Arabië. De Saraceen wil wraak. Als hij ouder wordt, reist hij naar Afghanistan. Hij vecht daar tegen de Russen. Aan het eind van deze oorlog reist hij naar Libanon en studeert daar medicijnen. Het lijkt allemaal niet gepland, maar de Saraceen heeft zijn pad al uitgestippeld. Hij wil Amerika in het hart treffen. Alles wat hij doet is beredeneerd. Een ultieme tegenstander voor de Pelgrim. Want die wordt gevraagd door de Amerikaanse overheid om de Saraceen op te sporen en uit te zoeken wat hij precies van plan is. En dat plan, zo lezen we, doet alle andere aanslagen verbleken. Pelgrim heeft een soort deadline. Een harde. De achtervolging voert hem van Amerika naar Turkije en van Italië naar Bulgarije. De spanning is om te snijden: is Pelgrim op tijd om de Saraceen te stoppen?
Terry Hayes is een voormalige scenarioschrijver en werkte mee aan onder andere Mad Max II. Ik ben pelgrim is zijn debuut. En hier komen de superlatieven, want ik ontkom er niet aan. Wat een debuut. Hij is misschien nog wel beter dan het debuut van Tom Clancy, die met zijn De jacht op de Red October alles al leek te hebben. Maar Ik ben pelgrim onderscheidt zich op andere vlakken. Het boek is vernuftig, het scenario ontzettend goed uitgedacht en niets is toeval. Het boek is berekenend geschreven, geen letter overbodig. Alles is beredeneerd, van de actie van Pelgrim tot zijn tegenstander. En dat maakt Ik ben pelgrim een intelligente thriller. Een thriller waar actie in huist, maar ook spionage, dramatiek en bovenal de spanning. Bovenal is het scenario realistisch en je moet er niet aan denken dat er terroristen zijn die zo te werk gaan als de Saraceen. Ook de personages zijn zeer levendig uitgewerkt en dat komt door de verdiepte beschrijving van hun levens tot het moment dat hun paden kruisen. De lezer wordt in het boek getrokken en uitgespuugd na de laatste pagina. Je blijft beduusd achter, de achtbaanrit was geweldig maar veel te kort ook al waren het 732 pagina’s die je net las. We willen meer Terry Hayes, en zo snel mogelijk.
Ik ben pelgrim is zonder twijfel de beste thriller van de laatste jaren en misschien wel een van de beste debuten ooit. Gaat het lezen, gaat het zien. In een theater in uw buurt: Ik ben pelgrim.