Met Gone Girl brak Gillian Flynn door. Haar boek werd op een fantastische wijze ontvangen en leidde er uiteindelijk toe dat het verhaal ook op het filmdoek te bewonderen was. Dit is nu ook met haar boek Dark Places het geval. Ook dit boek is verfilmd en daarom ook weer opnieuw uitgegeven. We recenseerden eerder al Gone Girl. Nu zijn we uiteraard zeer benieuwd of Dark Places net zo goed is als Gone Girl.
In Dark Places volgen we Libby Day. Haar leven is vernield als op een dag haar twee zusjes en moeder op gruwelijke wijze in eigen huis worden vermoord. Zelf vlucht ze en weet ze te ontkomen. Ingegeven door al het bewijs getuigt ze zelf als klein meisje tegen haar broer als zijnde de moordenaar. Haar broer wordt opgesloten en voor Libby begint een leven na het drama.
Haar jeugd woont ze overal en nergens, ze wordt opgevangen door familie maar nooit op een vaste plaats. Het drama zelf heeft ze nooit kunnen verwerken en echt opgegroeid is ze ook niet. Voor haar is de zin van het leven vermoord op dezelfde dag dat zo goed als haar hele gezin is afgeslacht.
Nu is het 25 jaar na de bewuste dag en het geld waarvan Libby Day altijd heeft kunnen leven raakt op. Royalty's die ze krijgt over boeken die het drama beschrijven drogen op. Mensen zijn door gegaan met het leven en dus krijgt de zielige Libby Day geen donaties meer. Een schrikbeeld doemt op, straks zal ze voor het eerst van haar leven moeten werken voor haar geld. Dan kan ze maar beter sterven, want voor werken is ze absoluut niet in de wieg gelegd.
Haar redding komt nabij als een genootschap contact met haar opneemt. Het is een genootschap die allerhande grote zaken onderzoekt en overtuigt is dat er grote fouten worden gemaakt in dit soort strafzaken. Zo is deze genootschap er absoluut van overtuigd dat Ben Day (de broer van Libby) absoluut niet de dader is. Ze willen graag met Libby spreken in ruil voor een financiële vergoeding.
Als Libby toehapt raakt ze overweldigd door het genootschap. En of haar broer echt de dader is begint ze zichzelf hierdoor ook af te vragen. Bovendien zorgt het genootschap ervoor dat Libby haar leven kan voortzetten. Naast een vergoeding voor haar aanwezigheid kan ze ook allerlei prullaria van haar familie aan het genootschap slijten. Alles wat maar met Ben, haar zusjes en haar moeder te maken hebben vinden de mensen zeer interessant en daar willen ze grof geld voor betalen.
De zoektocht van Libby naar de waarheid brengt haar na 25 jaar ook weer in contact met haar broer. En wat er nu precies zich heeft afgespeeld daar wil Ben Day zelf maar weinig over loslaten. Het lijkt alsof hij zichzelf verzoend heeft met het feit dat hij is opgesloten voor een misdaad die hij waarschijnlijk nooit heeft gepleegd.
Gillian Flynn heeft met Dark Places wederom een goede psychologische thriller geschreven. Hij kan alleen de vergelijking met Gone Girl niet aan. Ik vond persoonlijk die thriller nog veel briljanter. Het is mij in Dark Places allemaal net wat te. Er moet wel heel erg slecht door de autoriteiten met de zaak zijn omgegaan als er nooit verder gezocht is dan Ben Day. In het boek lees je wel wat hier de reden van kan zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat specialisten niet dieper de materie zouden zijn ingegaan.
Wat wel weer knap is van Flynn is dat ze je gedurende het boek steeds meer informatie geeft. Het boek speelt zich dan ook afwisselend af in het heden als in 25 jaar geleden. Wat gebeurde er nu allemaal de dag voor de ramp. We volgen Ben, we volgen de moeder en er blijkt nogal wat ellende en rampspoed de familie Day te achtervolgen. Als lezer blijf je hierdoor geboeid lezen, Ben is een merkwaardige jongen en de familie heeft het zo ontzettend zwaar dat je meeleeft met het gezin.
Uiteindelijk neemt het plot zoals we van Flynn gewend zijn een bizarre wending. Het nadeel van Dark Places is dat ik het gelezen heb na Gone Girl. Na dat verwacht ik niets meer dan het briljante van Flynn en eerlijk is eerlijk, dat vond ik Dark Places niet.
Dit komt ook omdat ik het hoofdpersonage Libby maar een nare persoonlijkheid vind. Ze heeft een gruwelijk trauma waar ze niet overheen gegroeid is, nu snap ik dat het ook geen sinecure is. Ze gedraagt zich alleen als een dame om wie de hele wereld zou moeten draaien. Ze vindt het maar ergerlijk dat er in die 25 jaar andere grote zaken zijn, waarvan kinderen of mensen groots in het nieuws kwamen. Het zorgde er namelijk voor dat Libby op de achtergrond belandde.
Ondanks de onderhuidse ergernis die ik had over Libby wilde ik wel weten wat er nu precies is gebeurd. En dat is dan toch ook wel weer de kracht van Gillian Flynn. Ze weet een karakter te scheppen dat bij mij de nodige irritatie opwekt, maar toch leef ik ook volledig mee met arme, arme Libby. En ik wil uiteindelijk toch weten hoe het allemaal zit.
In Dark Places volgen we Libby Day. Haar leven is vernield als op een dag haar twee zusjes en moeder op gruwelijke wijze in eigen huis worden vermoord. Zelf vlucht ze en weet ze te ontkomen. Ingegeven door al het bewijs getuigt ze zelf als klein meisje tegen haar broer als zijnde de moordenaar. Haar broer wordt opgesloten en voor Libby begint een leven na het drama.
Haar jeugd woont ze overal en nergens, ze wordt opgevangen door familie maar nooit op een vaste plaats. Het drama zelf heeft ze nooit kunnen verwerken en echt opgegroeid is ze ook niet. Voor haar is de zin van het leven vermoord op dezelfde dag dat zo goed als haar hele gezin is afgeslacht.
Nu is het 25 jaar na de bewuste dag en het geld waarvan Libby Day altijd heeft kunnen leven raakt op. Royalty's die ze krijgt over boeken die het drama beschrijven drogen op. Mensen zijn door gegaan met het leven en dus krijgt de zielige Libby Day geen donaties meer. Een schrikbeeld doemt op, straks zal ze voor het eerst van haar leven moeten werken voor haar geld. Dan kan ze maar beter sterven, want voor werken is ze absoluut niet in de wieg gelegd.
Haar redding komt nabij als een genootschap contact met haar opneemt. Het is een genootschap die allerhande grote zaken onderzoekt en overtuigt is dat er grote fouten worden gemaakt in dit soort strafzaken. Zo is deze genootschap er absoluut van overtuigd dat Ben Day (de broer van Libby) absoluut niet de dader is. Ze willen graag met Libby spreken in ruil voor een financiële vergoeding.
Als Libby toehapt raakt ze overweldigd door het genootschap. En of haar broer echt de dader is begint ze zichzelf hierdoor ook af te vragen. Bovendien zorgt het genootschap ervoor dat Libby haar leven kan voortzetten. Naast een vergoeding voor haar aanwezigheid kan ze ook allerlei prullaria van haar familie aan het genootschap slijten. Alles wat maar met Ben, haar zusjes en haar moeder te maken hebben vinden de mensen zeer interessant en daar willen ze grof geld voor betalen.
De zoektocht van Libby naar de waarheid brengt haar na 25 jaar ook weer in contact met haar broer. En wat er nu precies zich heeft afgespeeld daar wil Ben Day zelf maar weinig over loslaten. Het lijkt alsof hij zichzelf verzoend heeft met het feit dat hij is opgesloten voor een misdaad die hij waarschijnlijk nooit heeft gepleegd.
Gillian Flynn heeft met Dark Places wederom een goede psychologische thriller geschreven. Hij kan alleen de vergelijking met Gone Girl niet aan. Ik vond persoonlijk die thriller nog veel briljanter. Het is mij in Dark Places allemaal net wat te. Er moet wel heel erg slecht door de autoriteiten met de zaak zijn omgegaan als er nooit verder gezocht is dan Ben Day. In het boek lees je wel wat hier de reden van kan zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat specialisten niet dieper de materie zouden zijn ingegaan.
Wat wel weer knap is van Flynn is dat ze je gedurende het boek steeds meer informatie geeft. Het boek speelt zich dan ook afwisselend af in het heden als in 25 jaar geleden. Wat gebeurde er nu allemaal de dag voor de ramp. We volgen Ben, we volgen de moeder en er blijkt nogal wat ellende en rampspoed de familie Day te achtervolgen. Als lezer blijf je hierdoor geboeid lezen, Ben is een merkwaardige jongen en de familie heeft het zo ontzettend zwaar dat je meeleeft met het gezin.
Uiteindelijk neemt het plot zoals we van Flynn gewend zijn een bizarre wending. Het nadeel van Dark Places is dat ik het gelezen heb na Gone Girl. Na dat verwacht ik niets meer dan het briljante van Flynn en eerlijk is eerlijk, dat vond ik Dark Places niet.
Dit komt ook omdat ik het hoofdpersonage Libby maar een nare persoonlijkheid vind. Ze heeft een gruwelijk trauma waar ze niet overheen gegroeid is, nu snap ik dat het ook geen sinecure is. Ze gedraagt zich alleen als een dame om wie de hele wereld zou moeten draaien. Ze vindt het maar ergerlijk dat er in die 25 jaar andere grote zaken zijn, waarvan kinderen of mensen groots in het nieuws kwamen. Het zorgde er namelijk voor dat Libby op de achtergrond belandde.
Ondanks de onderhuidse ergernis die ik had over Libby wilde ik wel weten wat er nu precies is gebeurd. En dat is dan toch ook wel weer de kracht van Gillian Flynn. Ze weet een karakter te scheppen dat bij mij de nodige irritatie opwekt, maar toch leef ik ook volledig mee met arme, arme Libby. En ik wil uiteindelijk toch weten hoe het allemaal zit.