David Kirk (1985) is een Engelsman die in Londen een studie mediawetenschappen deed en een master in screenwriting deed. Tegenwoordig woont en werkt hij in Sendai, een grote havenstad in het noordoosten van Japan, waar een paar jaar geleden als gevolg van een zeebeving een grote tsunami plaatsvond. Met De erecode van de Samoerai leverde hij zijn debuut af.

Een 13 jarige jongeman, genaamd Bennosuke, leidt een eenzame jeugd in het zestiende eeuwse Japan. Zijn moeder was overleden toen hij nog maar een jonge knaap was en zijn vader dient als samoerai in het leger van een plaatselijke krijgsheer. Ondertussen moet hij een keuze maken die zijn verdere toekomst zal bepalen. Wordt hij net als zijn vader samoerai of wordt hij een monnik, net als zijn oom die hem bij afwezigheid van zijn ouders heeft grootgebracht? Ondertussen breekt er een grote oorlog uit en verkeert hij niet langer in de positie om zelf keuzes te maken. Hij wordt meegesleurd in een maalstroom van gevechten tussen de diverse elkaar bestrijdende clans en politieke intriges.

Tja, hm, oké, een samuraiboek, dacht ik toen ik het boek door de uitgever kreeg toegezonden. Eerlijk is eerlijk, mijn eerste keuze zou het niet zijn geweest, ik ken de cultuur niet, ik begrijp de cultuur niet, en trouwens, samoerai, zijn dat niet van die rare, kale, mannen die elkaar constant naar het leven staan en die de dood als een soort van erezaak zien?

Nou vooruit, dan toch maar aan de slag. Ik had het niet zo heel meteen door, maar kwam er tot mijn verrassing achter dat ik na een vijftigtal pagina's te hebben gelezen steeds meer schik begon te krijgen in het verhaal. De manier waarop het verhaal wordt verteld verraadt de achtergrond als screenwriter van de auteur. Je ziet de actie en de Japanse landschappen als het ware aan je voorbijtrekken. Je moet je alleen wel instellen op de vele gewelddadige scenes waarmee het boek is gelardeerd. De ledematen en ingewanden vliegen je om de oren en dit wordt op een zeer grafische manier uit de doeken gedaan. Een boek vol actie dus met een verhaal dat weliswaar vrij dun is, maar dat genoeg de aandacht blijft trekken om door te lezen. De Erecode is het eerste deel van een trilogie, dus daar dien je je wel rekenschap van te geven. Het mooie is dan wel weer dat het eerste deel een redelijk afgerond einde kent en mij in elk geval nieuwsgierig maakte naar meer.