Bestsellerauteur Vince Flynn overleed in 2013 aan prostaatkanker. In Nederland was eerder werk van hem uitgebracht, maar pas onlangs besloot een uitgeverij (Karakter) er serieus werk van te maken. Eerst verscheen De laatste man, die ons kon bekoren. Nu is er Open doelwit.
Ook in deze actiethriller, die overigens eerder verscheen onder de titel Lek, schittert Mitch Rapp als held. Rapp is een antiterrorisme-expert waar de Amerikaanse president naar luistert. Niet in de laatste plaats is het ook de persoon die de CIA eropuit stuurt als Amerika in de problemen zit. Zo ook in Open doelwit. Deze thriller kent twee verhaallijnen: enerzijds is er de gijzeling van een Amerikaans gezin op de Filippijnen. De andere verhaallijn is die van terrorist David, die strijdt voor de Palestijnse zaak en daarbij Israël erin wil luizen. De verhaallijnen hebben verder niets met elkaar van doen, maar laten we dit wel verklappen; Rapp kan zijn ei kwijt om beide problemen tot een goed einde te brengen.
Open doelwit is een al wat oudere thriller die onder nieuwe vlag is uitgebracht. Dit merk je geenszins in het boek, want de verhaallijnen zijn nog erg actueel. De plot is razendsnel. We vliegen van hot naar her en de lezer krijgt evenveel intriges om de oren als kogels. Voor de fans is het dus smullen geblazen. Waar Flynn zich ten opzichte van bijvoorbeeld McNab en Ryan onderscheidt, zijn de meerdere lagen die zijn actiethrillers hebben. Niet alleen de brute actie op het slagveld, maar ook de politieke steekspellen en de concurrentie tussen inlichtingendiensten zijn onderwerpen waar Flynn zich op richt. Dit zorgt voor een gelaagde actiethriller die van begin tot eind interesseert. De twee verhaallijnen hebben niets met elkaar van doen, maar de afwisseling is juist een verrijking voor het boek. De hoofdpersonen in Open doelwit zijn ongecompliceerd. Of je bent goed, of enorm slecht. Dit is direct een kritiekpunt op dit boek. Waar andere actiehelden zoals bijvoorbeeld Pike Logan van Brad Taylor ook hun duistere kanten hebben, hebben de karakters in Flynn's wereld dit niet. Het is goed of kwaad. Rapp is de onvertogen held die niets verkeerd kan doen, niet twijfelt en altijd de goede dingen doet. Dit is niet realistisch en komt gekunsteld over. In de zwartwit-wereld van Flynn is met andere woorden geen ruimte voor grijs. En dat is jammer, want juist die tinten zouden ervoor zorgen dat een actiethriller als Open doelwit nóg geloofwaardiger overkomt. Maar misschien zijn de lezers van dit soort actiethrillers niet op zoek naar grijstinten maar juist naar snelle actie. En daar is meer dan voldoende van aanwezig.
Resumerend: Open doelwit is een stevige en gelaagde actiethriller die de fans zeker zal vermaken. Het zorgt er voor dat wij uitkijken naar Jacht op de jager, die in mei bij Karakter verschijnt.
Ook in deze actiethriller, die overigens eerder verscheen onder de titel Lek, schittert Mitch Rapp als held. Rapp is een antiterrorisme-expert waar de Amerikaanse president naar luistert. Niet in de laatste plaats is het ook de persoon die de CIA eropuit stuurt als Amerika in de problemen zit. Zo ook in Open doelwit. Deze thriller kent twee verhaallijnen: enerzijds is er de gijzeling van een Amerikaans gezin op de Filippijnen. De andere verhaallijn is die van terrorist David, die strijdt voor de Palestijnse zaak en daarbij Israël erin wil luizen. De verhaallijnen hebben verder niets met elkaar van doen, maar laten we dit wel verklappen; Rapp kan zijn ei kwijt om beide problemen tot een goed einde te brengen.
Open doelwit is een al wat oudere thriller die onder nieuwe vlag is uitgebracht. Dit merk je geenszins in het boek, want de verhaallijnen zijn nog erg actueel. De plot is razendsnel. We vliegen van hot naar her en de lezer krijgt evenveel intriges om de oren als kogels. Voor de fans is het dus smullen geblazen. Waar Flynn zich ten opzichte van bijvoorbeeld McNab en Ryan onderscheidt, zijn de meerdere lagen die zijn actiethrillers hebben. Niet alleen de brute actie op het slagveld, maar ook de politieke steekspellen en de concurrentie tussen inlichtingendiensten zijn onderwerpen waar Flynn zich op richt. Dit zorgt voor een gelaagde actiethriller die van begin tot eind interesseert. De twee verhaallijnen hebben niets met elkaar van doen, maar de afwisseling is juist een verrijking voor het boek. De hoofdpersonen in Open doelwit zijn ongecompliceerd. Of je bent goed, of enorm slecht. Dit is direct een kritiekpunt op dit boek. Waar andere actiehelden zoals bijvoorbeeld Pike Logan van Brad Taylor ook hun duistere kanten hebben, hebben de karakters in Flynn's wereld dit niet. Het is goed of kwaad. Rapp is de onvertogen held die niets verkeerd kan doen, niet twijfelt en altijd de goede dingen doet. Dit is niet realistisch en komt gekunsteld over. In de zwartwit-wereld van Flynn is met andere woorden geen ruimte voor grijs. En dat is jammer, want juist die tinten zouden ervoor zorgen dat een actiethriller als Open doelwit nóg geloofwaardiger overkomt. Maar misschien zijn de lezers van dit soort actiethrillers niet op zoek naar grijstinten maar juist naar snelle actie. En daar is meer dan voldoende van aanwezig.
Resumerend: Open doelwit is een stevige en gelaagde actiethriller die de fans zeker zal vermaken. Het zorgt er voor dat wij uitkijken naar Jacht op de jager, die in mei bij Karakter verschijnt.