Forensisch patholoog Kat Novak onderzoekt het lichaam van een jonge vrouw. Het lichaam heeft weinig uiterlijk letsel, alleen een recent prikwondje. Er wordt dan ook gedacht aan een overdosis. De jonge vrouw heeft een lucifermapje in haar hand geklemd met een telefoonnummer dat van Adam Quantrell blijkt te zijn. Hij is eigenaar van farmaceutisch bedrijf Cygnus en zegt de jonge vrouw niet te kennen. Direct daarna wordt er nog jonge vrouw dood gevonden, vreemd genoeg op dezelfde plek en in dezelfde omstandigheden. En hoewel Kat de uitslagen van haar onderzoek nog moet afwachten vermoed zij meteen dat er meer aan de hand is. Het lukt haar echter niet om de burgemeester en de Officier van Justitie (Kat’s ex-man Ed) daarvan te overtuigen en actie te ondernemen. Kat laat het er niet bij zitten en besluit zelf verder te zoeken. Dat blijkt niet zonder gevaar te zijn. Kat’s onderzoek leidt haar telkens naar Cygnus en daardoor ook naar Adam Quantrell. En hoewel hij zich aanvankelijk enorm ergert aan Kat werkt hij volledig mee aan haar onderzoek, al was het maar om het tegendeel te bewijzen. Bovendien heeft Adam nog een motief om mee te werken: het vinden van zijn stiefdochter Maeve. De intensieve samenwerking tussen Kat en Adam blijkt een warm effect te hebben op hun relatie.

De naam Tess Gerritsen is voor veel mensen waarschijnlijk al een begrip. Televisiekijkers kennen misschien de detectiveserie ‘Rizzoli & Isles’, dat is gebaseerd op de karakters uit haar boeken. En in boekenland is ze met haar vele bestsellers allang geen onbekende meer. Zij schreef in het begin romantische detectives maar ging zich steeds meer toeleggen op de thrillerkant van een verhaal. Aan het einde van ‘Meisje vermist’ schrijft ze dat ze dit boek ziet als een overbruggingsboek. Daarna is ze definitief overgestapt naar het thrillergenre. In Amerika en Engeland is dit boek al in 1994 uitgebracht maar het wordt nu pas in het Nederlands vertaald. Ook voor mij is Tess Gerritsen geen onbekende omdat ik veel van haar boeken voorbij zie komen en de recensies daarvan heb gelezen. Ik heb zelf echter slechts één boek van haar gelezen dus dat is te weinig om een vergelijking te maken met haar andere boeken. ‘Meisje vermist’ leest in ieder geval als een trein. Dat komt door de prettige en toegankelijke schrijfstijl maar zeker ook door het wat grotere lettertype dat gebruikt wordt. Het verhaal houdt vaart en de personages komen voldoende tot leven. Het grappige is dat ik zeker al op de helft van het boek was toen ik me realiseerde dat er niet werd gesproken over mobieltjes en allerhande social media. Ik wist op dat moment nog niet dat het boek al in 1994 was uitgebracht, dus dat verklaarde achteraf een boel.

Wat ik miste was toch een beetje de spanning gedurende het hele verhaal. Ik vond het redelijk voorspelbaar en ook het plot was niet echt verrassend. Het boek bevat ook de nodige romantiek. Dat is niet per se verkeerd, maar een extra reden om dit boek geen thriller te noemen, maar misschien misdaadroman. Hoe het ook genoemd word: ‘Meisje vermist’ van Tess Gerritsen staat naar mijn mening garant voor een aantal uren prettig leesplezier en zou daarom niet misstaan tussen de vakantiebagage.