Chris Whitcomb is een veteraan binnen de FBI en heeft in zijn dienstjaren vele operaties uitgevoerd. Na zijn carrière als agent switchte hij als zovelen over naar een schrijverscarrière. In 2004 verscheen in Nederland Zwart.
De oorlog tegen het terrorisme heeft vele boeken opgeleverd, de een beter dan de ander. Ook Whitcomb maakt dankbaar gebruik van het "post 9/11 era". Hij gebruikt daarvoor verschillende verhaallijnen. Jeremy Waller is FBI-agent en doet zijn best om toegelaten te worden tot het eliteteam 'Hostage Rescue Team'. Als dat lukt, is de volgende stap de inzet voor een 'zwarte operatie', die officieel door de FBI ontkend kan worden. Dan is er Jordan Mitchell, een niets ontziende zakenman met een imperium waar je u tegen zegt, wil iets doen dat niet helemaal ethisch verantwoord is: hij wil onafluisterbare communicatiespulletjes verkopen aan terroristen. Dat zou de westerse geheime diensten voor een grote uitdaging stellen. Een van de krachten van NSA en consorten is immers om telefoons etc. af te luisteren. Mitchell's actie zou dit in de war kunnen schoppen. Senator Elizabeth Beechum, een eerlijke en vooruitstrevende democrate, wordt in haar eigen huis aangevallen. Daarna wordt de dood van haar belager in haar schoenen geschoven. Is het opzet, en wat de belager in haar huis? Waller en Beechum doen hun best om de zakenman Mitchell en zijn klanten, een cel van Al-Qaida, te stoppen. Gaat dit hun lukken?
Zwart zou in potentie een goede thriller kunnen zijn. De plot is daarvoor uitdagend genoeg. Maar het ontbreekt Zwart aan een essentieel onderdeel: spanning. Er gebeurt simpelweg te weinig. Het verhaal sukkelt verder en verder en als lezer denk je regelmatig: nog even en ik leg het boek weg. En dat is verrekte zonde, want Whitcomb had in concept goud in handen. Dit laat maar weer zien dat je als ervaringsdeskundige niet per definitie een goed boek kan schrijven. Jammer.
De oorlog tegen het terrorisme heeft vele boeken opgeleverd, de een beter dan de ander. Ook Whitcomb maakt dankbaar gebruik van het "post 9/11 era". Hij gebruikt daarvoor verschillende verhaallijnen. Jeremy Waller is FBI-agent en doet zijn best om toegelaten te worden tot het eliteteam 'Hostage Rescue Team'. Als dat lukt, is de volgende stap de inzet voor een 'zwarte operatie', die officieel door de FBI ontkend kan worden. Dan is er Jordan Mitchell, een niets ontziende zakenman met een imperium waar je u tegen zegt, wil iets doen dat niet helemaal ethisch verantwoord is: hij wil onafluisterbare communicatiespulletjes verkopen aan terroristen. Dat zou de westerse geheime diensten voor een grote uitdaging stellen. Een van de krachten van NSA en consorten is immers om telefoons etc. af te luisteren. Mitchell's actie zou dit in de war kunnen schoppen. Senator Elizabeth Beechum, een eerlijke en vooruitstrevende democrate, wordt in haar eigen huis aangevallen. Daarna wordt de dood van haar belager in haar schoenen geschoven. Is het opzet, en wat de belager in haar huis? Waller en Beechum doen hun best om de zakenman Mitchell en zijn klanten, een cel van Al-Qaida, te stoppen. Gaat dit hun lukken?
Zwart zou in potentie een goede thriller kunnen zijn. De plot is daarvoor uitdagend genoeg. Maar het ontbreekt Zwart aan een essentieel onderdeel: spanning. Er gebeurt simpelweg te weinig. Het verhaal sukkelt verder en verder en als lezer denk je regelmatig: nog even en ik leg het boek weg. En dat is verrekte zonde, want Whitcomb had in concept goud in handen. Dit laat maar weer zien dat je als ervaringsdeskundige niet per definitie een goed boek kan schrijven. Jammer.
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
De oorlog tegen het terrorisme heeft vele boeken opgeleverd, de een beter dan de ander. Ook Whitcomb maakt dankbaar gebruik van het "post 9/11 era". Hij gebruikt daarvoor verschillende verhaallijnen. Jeremy Waller is FBI-agent en doet zijn best om toegelaten te worden tot het eliteteam 'Hostage Rescue Team'. Als dat lukt, is de volgende stap de inzet voor een 'zwarte operatie', die officieel door de FBI ontkend kan worden. Dan is er Jordan Mitchell, een niets ontziende zakenman met een imperium waar je u tegen zegt, wil iets doen dat niet helemaal ethisch verantwoord is: hij wil onafluisterbare communicatiespulletjes verkopen aan terroristen. Dat zou de westerse geheime diensten voor een grote uitdaging stellen. Een van de krachten van NSA en consorten is immers om telefoons etc. af te luisteren. Mitchell's actie zou dit in de war kunnen schoppen. Senator Elizabeth Beechum, een eerlijke en vooruitstrevende democrate, wordt in haar eigen huis aangevallen. Daarna wordt de dood van haar belager in haar schoenen geschoven. Is het opzet, en wat de belager in haar huis? Waller en Beechum doen hun best om de zakenman Mitchell en zijn klanten, een cel van Al-Qaida, te stoppen. Gaat dit hun lukken?
Zwart zou in potentie een goede thriller kunnen zijn. De plot is daarvoor uitdagend genoeg. Maar het ontbreekt Zwart aan een essentieel onderdeel: spanning. Er gebeurt simpelweg te weinig. Het verhaal sukkelt verder en verder en als lezer denk je regelmatig: nog even en ik leg het boek weg. En dat is verrekte zonde, want Whitcomb had in concept goud in handen. Dit laat maar weer zien dat je als ervaringsdeskundige niet per definitie een goed boek kan schrijven. Jammer.