Donald Nolet won in 2014 zowel de Gouden Strop als de Schaduwprijs voor zijn debuutthriller Versleuteld. Het boek was origineel, snel en van internationale allure. Onlangs verscheen de tweede thriller van de Alkmaarder; Handschrift van de duivel. Kan Nolet zijn debuut evenaren?

Zina Welter, een briljante wiskundige die faam maakte op Wall Street, heeft zich in Rotterdam teruggetrokken en leeft als een kluizenaar. De enige bezigheid voor haar is onderzoek naar het zogenaamde Voynich-manuscript, een mysterieus boekwerk waar vele geschiedkundigen zich op stukbijten. Welter is bezig met een eigen algoritme om de raadsels omtrent het manuscript te ontrafelen. Haar werk begint op te vallen en samen met een gemêleerd gezelschap, bestaande uit een oude professor, een norse geschiedkundige, een jonge ambitieuze liefhebber en een spirituele dame, voeren ze een onderzoek uit om voor eens en altijd de mysteriën rondom het boekwerk op te lossen. Deze trip brengt ze van Londen naar Rome en Praag. Al gauw beginnen er bijzondere gebeurtenissen plaats te vinden. Het lijkt erop dat de groep van binnenuit wordt gesaboteerd. Wie is te vertrouwen en vooral, wie niet?

Handschrift van de duivel is een historische thriller die zich afwisselend in het heden en verleden afspeelt. Het verleden bestaat vooral uit gebeurtenissen in en om de hof van de Habsburgse keizer Rudolf in Praag. Rudolf was geïnteresseerd in wetenschap en aanverwante zaken en verzamelde een bont gezelschap wetenschappers om zich heen om universele vraagstukken te beantwoorden. Daar komen we bijvoorbeeld ook Cornelis Drebbel tegen, een van oorsprong Alkmaarse uitvinder. Opnieuw een Alkmaarse link dus in het werk van de Alkmaarse schrijver. In het heden zien we het gezelschap rond Zina Welter in hun zoektocht naar de oplossing rond het Voynich manuscript. Maar wat is die oplossing dan, en waarvoor? Het is een vraagstuk dat de rode draad is in Handschrift van de duivel.

Het boek doet aan als een kruising tussen Dan Brown en Tomas Ross. En dat is een compliment. Vooral het gegeven van een historisch vraagstuk doet internationaal aan en zal de lezers meer dan eens aan Brown doen denken. Al geeft Nolet wel degelijk een eigen twist aan het verhaal. Zo is Handschrift van de duivel een iets serieuzer aanvoelende thriller met minder actie maar meer vraagstukken dan bijvoorbeeld het werk van Dan Brown. Dat is ook meteen een groot verschil met zijn debuut; Nolet neemt de tijd om zaken uit te leggen. Versleuteld deed wat sneller aan, waar Handschrift van de duivel trager en diepgaander is.

Spanning zit er evenwel genoeg in Handschrift van de duivel. Vooral wanneer blijkt dat er van binnenuit de groep verraad lijkt plaats te vinden en zelfs internationale inlichtingendiensten op het toneel verschijnen. Maar ook de vraag over het Voynich manuscript zelf is een interessante zoektocht waarmee Nolet de lezer aan zich bindt; wat was precies het plan van Rudolf en wat staat er in dit manuscript? De spanning rust daarmee op twee facetten en dat is voor een thriller meer dan genoeg.

De karakters die in het boek de revue passeren zijn goed uitgewerkt. De serieuze vrouwelijke wetenschapper met een rugzak; de wat ouderwetse professor die wellicht iets te sympathiek overkomt; maar ook de initiator van het onderzoek die een mysterieus verleden lijkt te hebben is goed neergezet. Nolet heeft goed naar voorgangers als Dan Brown en ook faction grootmeester Ross gekeken, al heeft hij inmiddels wel een echt eigen identiteit ontwikkeld.

Nolet heeft met Handschrift van de duivel wat ons betreft de belofte zeker waargemaakt. Na Versleuteld is zijn tweede thriller er eentje van hoog niveau, al tapt Nolet wel uit een iets ander vaatje dan zijn eerste werk. We hopen nog lang van Nolet te genieten, die heeft laten zien zich met gemak te kunnen meten met andere hoogstaand Neerlands thrillertrots zoals zijn protagonist Ross.