Sluipschutters spreken tot de verbeelding. De kunst om met één schot een tegenstander op honderden meters afstand te doden, of hierdoor gedood te worden, klinkt mysterieus en tegelijkertijd bijzonder gewelddadig. Voer voor thrillerschrijvers dus. En na Jack Coughlin, met zijn Sniper-serie met Kyle Swanson in de hoofdrol, waagt ook Scott McEwen zich aan de sniperthriller. In Amerika zijn al meerdere delen in zijn Sniper Elite-serie uit; in Nederland starten we met De Sniper en de Wolf.
De sniper en de Wolf. Dat suggereert een strijd tussen twee vijanden. En dat klopt, maar die conclusie doet het boek eigenlijk tekort. Want naast de Sniper, Gil Shannon, en zijn tegenstander, de Wolf Sasha Kovalenko, gebeurt er nog meer in deze mannenthriller. Shannon wordt erin geluisd als hij in Parijs de Tsjetjeense rebellenleider Oemarov wil doden. Het is een hinderlaag en Shannon weet met behulp van zijn leidinggevende Pope ternauwernood te ontkomen. Tijd voor wraak dus, maar zo simpel ligt het niet. Want Oemarov wordt bijgestaan door een levensgevaarlijke bondgenoot: de scherpschutter Sasha Kovalenko. Shannon wordt opgevangen op de Russische ambassade en die willen graag dat Shannon samen met sniper en Spetznaz-militair Ivan Dragunov de jacht op Kovalenko openen. Maar wie jaagt eigenlijk op wie? Want Kovalenko lijkt hen steeds net een stap voor te zijn. De strijd brengt hen van Malta, Istanbul en Sicilië naar de Kaukasus, waar de kogelrijke climax volgt.
Tegelijkertijd voert ook de chef van Shannon, Hope, zijn eigen strijd. Hij krijgt de opdracht de CIA te hervormen en lijkt voor binnenlandse vijanden een doelwit te worden. Weet hij te overleven om Shannon zo te beschermen? En weet hij zijn eigen vendetta ook af te ronden?
Een bekende naam zegt u, die Scott McEwen? En waarom weet hij zoveel van het sluipschuttersgilde? Dat komt doordat hij de bestseller American Sniper samen met wijlen Chris Kyle schreef. Dat boek is inmiddels verfilmd door Clint Eastwood en was genomineerd voor een Oscar. Door die samenwerking weet McEwen, die dit boek overigens weer met Thomas Koloniar schreef, veel van het scherpschutterswerk. En dat is uitstekend te merken in De Sniper en de Wolf, want het vakjargon spat van de pagina's. McEwen spuit zijn kennis in korte en simpele zinnen, waardoor het boek snel voelt en leest. En dat hoort in dit genre, waar de lezers meer kogels dan zinnen willen. Resultaat: McEwen levert kilo's lood.
Gedurende het hele boek blijft de snelheid gehandhaafd, al brengen de gebeurtenissen in de V.S. de rem er soms wat op. McEwen gebruikt voor zijn boek veel strijdtonelen, waarbij die op de Kaukasus wellicht het beste uit de verf komt: een vijandige omgeving waarin Dragunov en Shannon het moeten opnemen tegen honderden tegenstanders én Kovalenko die een thuiswedstrijd speelt.
De actie in De Sniper en de Wolf is onophoudelijk en rauw. Meer dan eens worden ogen uit hun kassen geklauwd en vernielen kogels hele hoofden. Maar wat maakt deze sniperthriller anders dan die van de concurrentie? Met name de onconventionele samenwerking en de humor tussen Shannon en Dragunov zijn fijn om te lezen en onderscheidend. Het doet een beetje aan als de film Iron Eagle 2, waarin de Amerikanen en Russen ook een ongemakkelijke samenwerking aangingen om een gezamenlijke vijand te verslaan. McEwen weet dit gegeven dankbaar uit te buiten en de interactie tussen de twee tovert regelmatig een glimlach op het gelaat.
De actieheld Gil Shannon is een echte gung ho man. Richten, knallen en door. McEwen probeert hem nog wat menselijks mee te geven wanneer Shannon in Istanbul een illegaal bordeel binnenstapt. Hier worden Russische meisjes uitgebuit en hij besluit er een stokje voor te steken. Deze scene was niet nodig geweest, helemaal niet als Shannon een reddingsmissie voor de dames op touw zet. Waarom deze onderbreking, die ook nog eens ongeloofwaardig overkomt? Overigens aardig: een gevolg hiervan is dat Shannon met Poetin aan tafel belandt. Dat is weer leuk om te lezen.
De Sniper en de Wolf is een zeer geslaagd eerste deel in een -in Nederland- nieuwe sniper-serie. Liefhebbers zullen ervan smullen, mensen met een zwakke maag kunnen dit boek wellicht beter laten liggen. Een schot in de roos!
De sniper en de Wolf. Dat suggereert een strijd tussen twee vijanden. En dat klopt, maar die conclusie doet het boek eigenlijk tekort. Want naast de Sniper, Gil Shannon, en zijn tegenstander, de Wolf Sasha Kovalenko, gebeurt er nog meer in deze mannenthriller. Shannon wordt erin geluisd als hij in Parijs de Tsjetjeense rebellenleider Oemarov wil doden. Het is een hinderlaag en Shannon weet met behulp van zijn leidinggevende Pope ternauwernood te ontkomen. Tijd voor wraak dus, maar zo simpel ligt het niet. Want Oemarov wordt bijgestaan door een levensgevaarlijke bondgenoot: de scherpschutter Sasha Kovalenko. Shannon wordt opgevangen op de Russische ambassade en die willen graag dat Shannon samen met sniper en Spetznaz-militair Ivan Dragunov de jacht op Kovalenko openen. Maar wie jaagt eigenlijk op wie? Want Kovalenko lijkt hen steeds net een stap voor te zijn. De strijd brengt hen van Malta, Istanbul en Sicilië naar de Kaukasus, waar de kogelrijke climax volgt.
Tegelijkertijd voert ook de chef van Shannon, Hope, zijn eigen strijd. Hij krijgt de opdracht de CIA te hervormen en lijkt voor binnenlandse vijanden een doelwit te worden. Weet hij te overleven om Shannon zo te beschermen? En weet hij zijn eigen vendetta ook af te ronden?
Een bekende naam zegt u, die Scott McEwen? En waarom weet hij zoveel van het sluipschuttersgilde? Dat komt doordat hij de bestseller American Sniper samen met wijlen Chris Kyle schreef. Dat boek is inmiddels verfilmd door Clint Eastwood en was genomineerd voor een Oscar. Door die samenwerking weet McEwen, die dit boek overigens weer met Thomas Koloniar schreef, veel van het scherpschutterswerk. En dat is uitstekend te merken in De Sniper en de Wolf, want het vakjargon spat van de pagina's. McEwen spuit zijn kennis in korte en simpele zinnen, waardoor het boek snel voelt en leest. En dat hoort in dit genre, waar de lezers meer kogels dan zinnen willen. Resultaat: McEwen levert kilo's lood.
Gedurende het hele boek blijft de snelheid gehandhaafd, al brengen de gebeurtenissen in de V.S. de rem er soms wat op. McEwen gebruikt voor zijn boek veel strijdtonelen, waarbij die op de Kaukasus wellicht het beste uit de verf komt: een vijandige omgeving waarin Dragunov en Shannon het moeten opnemen tegen honderden tegenstanders én Kovalenko die een thuiswedstrijd speelt.
De actie in De Sniper en de Wolf is onophoudelijk en rauw. Meer dan eens worden ogen uit hun kassen geklauwd en vernielen kogels hele hoofden. Maar wat maakt deze sniperthriller anders dan die van de concurrentie? Met name de onconventionele samenwerking en de humor tussen Shannon en Dragunov zijn fijn om te lezen en onderscheidend. Het doet een beetje aan als de film Iron Eagle 2, waarin de Amerikanen en Russen ook een ongemakkelijke samenwerking aangingen om een gezamenlijke vijand te verslaan. McEwen weet dit gegeven dankbaar uit te buiten en de interactie tussen de twee tovert regelmatig een glimlach op het gelaat.
De actieheld Gil Shannon is een echte gung ho man. Richten, knallen en door. McEwen probeert hem nog wat menselijks mee te geven wanneer Shannon in Istanbul een illegaal bordeel binnenstapt. Hier worden Russische meisjes uitgebuit en hij besluit er een stokje voor te steken. Deze scene was niet nodig geweest, helemaal niet als Shannon een reddingsmissie voor de dames op touw zet. Waarom deze onderbreking, die ook nog eens ongeloofwaardig overkomt? Overigens aardig: een gevolg hiervan is dat Shannon met Poetin aan tafel belandt. Dat is weer leuk om te lezen.
De Sniper en de Wolf is een zeer geslaagd eerste deel in een -in Nederland- nieuwe sniper-serie. Liefhebbers zullen ervan smullen, mensen met een zwakke maag kunnen dit boek wellicht beter laten liggen. Een schot in de roos!
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
De sniper en de Wolf. Dat suggereert een strijd tussen twee vijanden. En dat klopt, maar die conclusie doet het boek eigenlijk tekort. Want naast de Sniper, Gil Shannon, en zijn tegenstander, de Wolf Sasha Kovalenko, gebeurt er nog meer in deze mannenthriller. Shannon wordt erin geluisd als hij in Parijs de Tsjetjeense rebellenleider Oemarov wil doden. Het is een hinderlaag en Shannon weet met behulp van zijn leidinggevende Pope ternauwernood te ontkomen. Tijd voor wraak dus, maar zo simpel ligt het niet. Want Oemarov wordt bijgestaan door een levensgevaarlijke bondgenoot: de scherpschutter Sasha Kovalenko. Shannon wordt opgevangen op de Russische ambassade en die willen graag dat Shannon samen met sniper en Spetznaz-militair Ivan Dragunov de jacht op Kovalenko openen. Maar wie jaagt eigenlijk op wie? Want Kovalenko lijkt hen steeds net een stap voor te zijn. De strijd brengt hen van Malta, Istanbul en Sicilië naar de Kaukasus, waar de kogelrijke climax volgt.
Tegelijkertijd voert ook de chef van Shannon, Hope, zijn eigen strijd. Hij krijgt de opdracht de CIA te hervormen en lijkt voor binnenlandse vijanden een doelwit te worden. Weet hij te overleven om Shannon zo te beschermen? En weet hij zijn eigen vendetta ook af te ronden?
Een bekende naam zegt u, die Scott McEwen? En waarom weet hij zoveel van het sluipschuttersgilde? Dat komt doordat hij de bestseller American Sniper samen met wijlen Chris Kyle schreef. Dat boek is inmiddels verfilmd door Clint Eastwood en was genomineerd voor een Oscar. Door die samenwerking weet McEwen, die dit boek overigens weer met Thomas Koloniar schreef, veel van het scherpschutterswerk. En dat is uitstekend te merken in De Sniper en de Wolf, want het vakjargon spat van de pagina's. McEwen spuit zijn kennis in korte en simpele zinnen, waardoor het boek snel voelt en leest. En dat hoort in dit genre, waar de lezers meer kogels dan zinnen willen. Resultaat: McEwen levert kilo's lood.
Gedurende het hele boek blijft de snelheid gehandhaafd, al brengen de gebeurtenissen in de V.S. de rem er soms wat op. McEwen gebruikt voor zijn boek veel strijdtonelen, waarbij die op de Kaukasus wellicht het beste uit de verf komt: een vijandige omgeving waarin Dragunov en Shannon het moeten opnemen tegen honderden tegenstanders én Kovalenko die een thuiswedstrijd speelt.
De actie in De Sniper en de Wolf is onophoudelijk en rauw. Meer dan eens worden ogen uit hun kassen geklauwd en vernielen kogels hele hoofden. Maar wat maakt deze sniperthriller anders dan die van de concurrentie? Met name de onconventionele samenwerking en de humor tussen Shannon en Dragunov zijn fijn om te lezen en onderscheidend. Het doet een beetje aan als de film Iron Eagle 2, waarin de Amerikanen en Russen ook een ongemakkelijke samenwerking aangingen om een gezamenlijke vijand te verslaan. McEwen weet dit gegeven dankbaar uit te buiten en de interactie tussen de twee tovert regelmatig een glimlach op het gelaat.
De actieheld Gil Shannon is een echte gung ho man. Richten, knallen en door. McEwen probeert hem nog wat menselijks mee te geven wanneer Shannon in Istanbul een illegaal bordeel binnenstapt. Hier worden Russische meisjes uitgebuit en hij besluit er een stokje voor te steken. Deze scene was niet nodig geweest, helemaal niet als Shannon een reddingsmissie voor de dames op touw zet. Waarom deze onderbreking, die ook nog eens ongeloofwaardig overkomt? Overigens aardig: een gevolg hiervan is dat Shannon met Poetin aan tafel belandt. Dat is weer leuk om te lezen.
De Sniper en de Wolf is een zeer geslaagd eerste deel in een -in Nederland- nieuwe sniper-serie. Liefhebbers zullen ervan smullen, mensen met een zwakke maag kunnen dit boek wellicht beter laten liggen. Een schot in de roos!