James Jones vocht zelf als militair tijdens de Tweede Wereldoorlog op Guadalcanal, een klein eilandje in de Stille Oceaan. Het werd wereldberoemd door de verhitte strijd die de Amerikanen daar maandenland met de Japanners uitvochten. Jones besloot zich na de oorlog te gaan schrijven en brak in de jaren '50 door met zijn wereldberoemde From here to eternity. Op ThrillZone kreeg dit boek onlangs *****: uitgeverij Karakter besloot deze klassieker opnieuw uit te geven en wel als de ongecensureerde versie. Natuurlijk kon The thin red line niet achterblijven. Jones schreef deze oorlogsroman in de jaren '60 en het verhaalt over de strijd op Guadalcanal in 1942. Als de titel een belletje doet rinkelen, dat is goed mogelijk: niet als boek, dan wel als film die in 1999 uitkwam. In de hoofdrol waren onder andere George Clooney, Woody Harrelson en Sean Penn te zien. Nu heeft Karakter het boek opnieuw uitgegeven.
De Amerikanen zijn net bijgekomen van de klap van Pearl Harbor en gaan de strijd aan met Japan. Een voor een moeten eilanden in de Stille Oceaan worden veroverd. Een van de eerste is een eiland met de nietszeggende naam Guadalcanal. Charlie Company neemt deel aan de strijd wanneer de Amerikanen er enkele weken eerder voet aan de grond hebben gezet. Charlie Company wordt aangevoerd door kapitein Stein en bestaat verder onder andere uit de cynische en vaak woedende sergeant Welsh; korporaal Dale, die zit te wachten op een heldenstatus; soldaat Bell, die ooit officier was en naar zijn vrouw thuis smacht; en meer van dit soort doorsnee types.
De strijd die ze moeten voeren is enorm heftig. Ieder gaat er op zijn eigen manier mee om. De een kruipt het liefst weg in zijn schuttersputje, terwijl de ander onverschrokken kogelregens in rent. Charlie Company moet gedurende zijn verblijf op het eiland meerdere moeilijke operaties uitvoeren en gaat daarbij gebukt onder de nukken van hun leidinggevenden. De een is voorzichtig met zijn manschappen, terwijl de ander juist bekend wordt als 'De decoratiejager' omdat hij zijn mannen steevast de dood in lijkt te willen jagen, op zoek naar medailles.
The thin red line is geen oorlogsroman die de strijd verheerlijkt. Integendeel. Jones heeft met dit boek een bijna anti-oorlogspamflet geschreven. Maar dat zal zijn bedoeling niet zijn geweest. Hij beschrijft de gebeurtenissen op een onpartijdige wijze, maar dan wel op een zeer realistische manier. In het begin is er de verveling, maar ook de spanning voordat de strijd losbarst. Als die dan arriveert, dan is het bij tijd en wijlen gruwelijk wat Jones projecteert. Met name de nietszeggende heuvels die moeten worden veroverd en waarbij tientallen slachtoffers vallen, zijn tenenkrommend. Daarbij zijn de luitenants, kapiteins en kolonels degenen die deze beslissingen nemen en daarbij mensen onnodig de dood injagen. Maar het zal de realiteit zijn geweest, aangezien Jones zelf op Guadalcanal vocht.
Jones beschrijft de strijd plastisch, maar heeft daarbij ook voldoende ruimte gelaten voor de menselijke kant in de oorlog. En dat doet hij op fenomenale wijze. De lezer leert de soldaten van Charlie Company stuk voor stuk kennen en leeft met hen mee. Als er een van hen omkomt of gewond raakt, is het alsof de lezer zelf wordt getroffen. De soldaten zijn van vlees en bloed en hun gedachten zijn dat ook. Overleef ik, of zal ik mijn geliefde nooit terugzien? Vragen die menselijk zijn en daardoor 'binnenkomen' wanneer ze in het heetst van de strijd worden gesteld.
The thin red line moet gelezen worden door liefhebbers van het oorlogsgenre, maar ook door degenen die geïntrigeerd zijn door de mens an sich. Het is bijna psychologisch wat Jones heeft geschreven. En voor die mensen die denken dat oorlog gaaf is: lees dit boek maar eens. Je zult snel genezen zijn. Hulde.
De Amerikanen zijn net bijgekomen van de klap van Pearl Harbor en gaan de strijd aan met Japan. Een voor een moeten eilanden in de Stille Oceaan worden veroverd. Een van de eerste is een eiland met de nietszeggende naam Guadalcanal. Charlie Company neemt deel aan de strijd wanneer de Amerikanen er enkele weken eerder voet aan de grond hebben gezet. Charlie Company wordt aangevoerd door kapitein Stein en bestaat verder onder andere uit de cynische en vaak woedende sergeant Welsh; korporaal Dale, die zit te wachten op een heldenstatus; soldaat Bell, die ooit officier was en naar zijn vrouw thuis smacht; en meer van dit soort doorsnee types.
De strijd die ze moeten voeren is enorm heftig. Ieder gaat er op zijn eigen manier mee om. De een kruipt het liefst weg in zijn schuttersputje, terwijl de ander onverschrokken kogelregens in rent. Charlie Company moet gedurende zijn verblijf op het eiland meerdere moeilijke operaties uitvoeren en gaat daarbij gebukt onder de nukken van hun leidinggevenden. De een is voorzichtig met zijn manschappen, terwijl de ander juist bekend wordt als 'De decoratiejager' omdat hij zijn mannen steevast de dood in lijkt te willen jagen, op zoek naar medailles.
The thin red line is geen oorlogsroman die de strijd verheerlijkt. Integendeel. Jones heeft met dit boek een bijna anti-oorlogspamflet geschreven. Maar dat zal zijn bedoeling niet zijn geweest. Hij beschrijft de gebeurtenissen op een onpartijdige wijze, maar dan wel op een zeer realistische manier. In het begin is er de verveling, maar ook de spanning voordat de strijd losbarst. Als die dan arriveert, dan is het bij tijd en wijlen gruwelijk wat Jones projecteert. Met name de nietszeggende heuvels die moeten worden veroverd en waarbij tientallen slachtoffers vallen, zijn tenenkrommend. Daarbij zijn de luitenants, kapiteins en kolonels degenen die deze beslissingen nemen en daarbij mensen onnodig de dood injagen. Maar het zal de realiteit zijn geweest, aangezien Jones zelf op Guadalcanal vocht.
Jones beschrijft de strijd plastisch, maar heeft daarbij ook voldoende ruimte gelaten voor de menselijke kant in de oorlog. En dat doet hij op fenomenale wijze. De lezer leert de soldaten van Charlie Company stuk voor stuk kennen en leeft met hen mee. Als er een van hen omkomt of gewond raakt, is het alsof de lezer zelf wordt getroffen. De soldaten zijn van vlees en bloed en hun gedachten zijn dat ook. Overleef ik, of zal ik mijn geliefde nooit terugzien? Vragen die menselijk zijn en daardoor 'binnenkomen' wanneer ze in het heetst van de strijd worden gesteld.
The thin red line moet gelezen worden door liefhebbers van het oorlogsgenre, maar ook door degenen die geïntrigeerd zijn door de mens an sich. Het is bijna psychologisch wat Jones heeft geschreven. En voor die mensen die denken dat oorlog gaaf is: lees dit boek maar eens. Je zult snel genezen zijn. Hulde.
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
De Amerikanen zijn net bijgekomen van de klap van Pearl Harbor en gaan de strijd aan met Japan. Een voor een moeten eilanden in de Stille Oceaan worden veroverd. Een van de eerste is een eiland met de nietszeggende naam Guadalcanal. Charlie Company neemt deel aan de strijd wanneer de Amerikanen er enkele weken eerder voet aan de grond hebben gezet. Charlie Company wordt aangevoerd door kapitein Stein en bestaat verder onder andere uit de cynische en vaak woedende sergeant Welsh; korporaal Dale, die zit te wachten op een heldenstatus; soldaat Bell, die ooit officier was en naar zijn vrouw thuis smacht; en meer van dit soort doorsnee types.
De strijd die ze moeten voeren is enorm heftig. Ieder gaat er op zijn eigen manier mee om. De een kruipt het liefst weg in zijn schuttersputje, terwijl de ander onverschrokken kogelregens in rent. Charlie Company moet gedurende zijn verblijf op het eiland meerdere moeilijke operaties uitvoeren en gaat daarbij gebukt onder de nukken van hun leidinggevenden. De een is voorzichtig met zijn manschappen, terwijl de ander juist bekend wordt als 'De decoratiejager' omdat hij zijn mannen steevast de dood in lijkt te willen jagen, op zoek naar medailles.
The thin red line is geen oorlogsroman die de strijd verheerlijkt. Integendeel. Jones heeft met dit boek een bijna anti-oorlogspamflet geschreven. Maar dat zal zijn bedoeling niet zijn geweest. Hij beschrijft de gebeurtenissen op een onpartijdige wijze, maar dan wel op een zeer realistische manier. In het begin is er de verveling, maar ook de spanning voordat de strijd losbarst. Als die dan arriveert, dan is het bij tijd en wijlen gruwelijk wat Jones projecteert. Met name de nietszeggende heuvels die moeten worden veroverd en waarbij tientallen slachtoffers vallen, zijn tenenkrommend. Daarbij zijn de luitenants, kapiteins en kolonels degenen die deze beslissingen nemen en daarbij mensen onnodig de dood injagen. Maar het zal de realiteit zijn geweest, aangezien Jones zelf op Guadalcanal vocht.
Jones beschrijft de strijd plastisch, maar heeft daarbij ook voldoende ruimte gelaten voor de menselijke kant in de oorlog. En dat doet hij op fenomenale wijze. De lezer leert de soldaten van Charlie Company stuk voor stuk kennen en leeft met hen mee. Als er een van hen omkomt of gewond raakt, is het alsof de lezer zelf wordt getroffen. De soldaten zijn van vlees en bloed en hun gedachten zijn dat ook. Overleef ik, of zal ik mijn geliefde nooit terugzien? Vragen die menselijk zijn en daardoor 'binnenkomen' wanneer ze in het heetst van de strijd worden gesteld.
The thin red line moet gelezen worden door liefhebbers van het oorlogsgenre, maar ook door degenen die geïntrigeerd zijn door de mens an sich. Het is bijna psychologisch wat Jones heeft geschreven. En voor die mensen die denken dat oorlog gaaf is: lees dit boek maar eens. Je zult snel genezen zijn. Hulde.