Rauw

• 21 February 2017
• Nederlandstalig
• Redactie

Rauw

• Serie

  N.v.t.

• Auteur(s)

  Janine Keijser

• Uitgeverij(en)

  Elikser

• Publication year

  2016

• Thrillzone score

  3
• Share this review

Janine Keijser (geboren 1980 in Leiden), studeerde rechten aan de UvA en werkte vervolgens voor een klein advocatenkantoor. Na een heftige periode in haar leven besluit ze het roer om te gooien en is gaan strijden tegen de bio-industrie en dierenleed. Hierover is ze al snel artikelen gaan schrijven. Daarnaast heeft ze een praktijk in dierencoaching en healing. Rauw is haar eerste eco-thriller. 

Na de dood van haar vader en een heel erg heftig ongeluk, probeert de hoofdpersoon uit het boek haar leven weer zin te geven. Dat is erg lastig. Ze kan niet meer als advocaat aan het werk en is snel vermoeid. Gelukkig heeft ze een leuk vriendinnengroepje om zich heen waar ze lief en leed mee deelt, en ook de band met haar tweelingzus is erg hecht. 
Ze houdt erg van dieren en kan niet tegen dierenleed. Daardoor besluit ze zich in te gaan zetten tegen dierenleed. Op deze manier ontmoet ze een drietal die een activistennetwerk hebben opgezet; Pam, Evert en Paul. Samen met hen gaat ze de strijd aan en gaan ze een fokzeug redden uit een varkensflat. 
Vervolgens ontmoet ze de knappe Dan, waarop ze smoorverliefd wordt en hij ook op haar (tenminste, zo lijkt het). Maar Dan lijkt banden te hebben met de eigenaar van de varkensflat. Ze kan hem er niet mee confronteren voordat ze het allemaal tot op de bodem heeft uitgezocht. Samen met de andere activisten ontrafelen ze de gruwelijke praktijken van de varkensfokkers, die tot ver over de grens blijken te reiken. En dit is niet zonder gevaar voor eigen leven…..

Janine Keijser heeft een eco-thriller geschreven, die volgens mij veel gelijkenissen vertoont met haar eigen leven. Ze is zelf dierenactiviste geweest en kan de praktijken zo levendig en realistisch beschrijven, dat het lijkt alsof je er zelf bij bent. Ook heeft ze het verlies moeten verwerken van haar eigen vader. Hierdoor kan ze het verdriet en gemis erg mooi en rauw verwoorden. 

Het verhaal zelf leest makkelijk weg, maar de spanningsbogen zijn te kort om je compleet in de ban van het verhaal te laten geraken. Het lijkt bij tijd en wijle een campagne van een dierenorganisatie, waarin er te weinig aandacht is voor de daadwerkelijke verhaallijn. Of is dit met opzet? Om toch aandacht te vragen voor de bio-industrie en de slechte leefomstandigheden van de dieren? 

Dit buiten beschouwing gelaten en kijkend naar alleen het verhaal, zit de verhaallijn erg goed in elkaar, met heldere beschrijvingen van de personages en omgeving. Het duurt alleen erg lang voordat de spanning werkelijk is opgebouwd en dan zijn dit te korte momenten naar mijn mening. Dit komt voort uit de lange dialogen over dierenleed, milieuwetten en regelgeving omtrent veeteelt. 
Jammer dat aan het einde het verhaal een beetje staccato wordt en dat het lijkt alsof de auteur het verhaal snel af wil ronden, terwijl er hier nog zoveel uit te bouwen valt. 

Desalniettemin kijk ik uit naar de tweede thriller die Keijser aan het schrijven is, omdat deze auteur zeker wel een groot talent heeft en ongetwijfeld een boek kan schrijven die je van begin tot einde vasthoudt en niet meer los laat.