Corine Hartman deed het met rechercheur Nelleke de Winter, gebruikte het mooie Toscane als decor en zette Deventer en Zuid-Limburg op zijn kop. Daarna was het de beurt aan Jessica Haider om het kwaad te bestrijden en nam ze met Tomas Ross voor een samenwerking de pen ter hand. Kortom, snel terugkijkend op haar carrière tot dit moment kan worden geconcludeerd dat Hartman stilaan uitgroeit tot een duizendpoot onder het Nederlandstalige schrijversgilde van het spannende boek. En toen kwam na Een vlaag van waanzin haar psychologische thriller Sluipend gif als wederom iets helemaal anders.
Gijs Ligtenbarg heeft zijn ontslag gekregen omdat hij na een reorganisatie boventallig zou zijn. Omdat hij voor zijn omgeving wil doen voor komen dat hij zelf het initiatief daartoe heeft genomen, is hij blij dat hij direct als pontvaarder over de IJssel aan de gang kan. Zij het als vrijwilliger maar dat weet ook niemand.
Gijs heeft twee gezichten, in de privésfeer thuis gedraagt hij zich helemaal anders. Hij tiranniseert zijn vrouw Jacqueline die hij ziet als een depressief iemand. In die hoedanigheid verlangt hij dat Jacq precies doet wat hij wil. Als haar bipolaire moeder door zelfdoding om het leven komt, is dat een kantelmoment in het leven van haar enige dochter Jacqueline. Gijs ziet zijn vrouw stilaan veranderen en meer zelfbewust worden dus is het belangrijk dat ze haar medicatie volgens afspraak tot zich blijft nemen….
Van Hartman is inmiddels bekend dat ze haar hand niet omdraait om binnen het genre van het spannende boek af en toe ‘iets anders’ te doen. Met Sluipend gif laat ze zien dat ook een psychologisch verhaal haar wel ‘past’. Niet de snelheid is hier dominant maar het vermogen om lezers op een andere manier mee te nemen in het verhaal en zich sterk in te leven is heel belangrijk. Want leed en begrip moeten geïmplanteerd worden in de geest van de lezer. Daar slaagt Hartman wonderwel goed in.
In een, af en toe, op een streekroman lijkend verhaal worden vanuit het perspectief van Jacqueline, Gijs en hun 26-jarige dochter Hanna de persoonlijke belevingen neergezet. Met het Achterhoeks dorpje Bronkhorst (het bestaat echt!) als thuisbasis passeert er een stroom van vernedering en onderdrukking binnen een gezin die voor velen ondenkbaar zullen zijn maar nog wel voor komen. Het gebrek aan empatisch vermogen en een onbegrijpelijke trots naar de buitenwereld, zijn de twee belangrijkste eigenschappen die van een persoon bijna een monster lijken te maken.
Omdat de grootste nadruk wordt gelegd op het inhoudelijke leven van Jacqueline, is Sluipend gif eigenlijk een droevig verhaal. Waarschijnlijk zal dit ook meer vrouwelijke lezers aanspreken dan mannelijke. Maar neemt niet weg dat het staat als een huis en de emoties goed voor het voetlicht worden gebracht. Als dat de doelstelling is geweest dan is de auteur daarin volledig geslaagd.
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Corine Hartman deed het met rechercheur Nelleke de Winter, gebruikte het mooie Toscane als decor en zette Deventer en Zuid-Limburg op zijn kop. Daarna was het de beurt aan Jessica Haider om het kwaad te bestrijden en nam ze met Tomas Ross voor een samenwerking de pen ter hand. Kortom, snel terugkijkend op haar carrière tot dit moment kan worden geconcludeerd dat Hartman stilaan uitgroeit tot een duizendpoot onder het Nederlandstalige schrijversgilde van het spannende boek. En toen kwam na Een vlaag van waanzin haar psychologische thriller Sluipend gif als wederom iets helemaal anders.
Gijs Ligtenbarg heeft zijn ontslag gekregen omdat hij na een reorganisatie boventallig zou zijn. Omdat hij voor zijn omgeving wil doen voor komen dat hij zelf het initiatief daartoe heeft genomen, is hij blij dat hij direct als pontvaarder over de IJssel aan de gang kan. Zij het als vrijwilliger maar dat weet ook niemand.
Gijs heeft twee gezichten, in de privésfeer thuis gedraagt hij zich helemaal anders. Hij tiranniseert zijn vrouw Jacqueline die hij ziet als een depressief iemand. In die hoedanigheid verlangt hij dat Jacq precies doet wat hij wil. Als haar bipolaire moeder door zelfdoding om het leven komt, is dat een kantelmoment in het leven van haar enige dochter Jacqueline. Gijs ziet zijn vrouw stilaan veranderen en meer zelfbewust worden dus is het belangrijk dat ze haar medicatie volgens afspraak tot zich blijft nemen….
Van Hartman is inmiddels bekend dat ze haar hand niet omdraait om binnen het genre van het spannende boek af en toe ‘iets anders’ te doen. Met Sluipend gif laat ze zien dat ook een psychologisch verhaal haar wel ‘past’. Niet de snelheid is hier dominant maar het vermogen om lezers op een andere manier mee te nemen in het verhaal en zich sterk in te leven is heel belangrijk. Want leed en begrip moeten geïmplanteerd worden in de geest van de lezer. Daar slaagt Hartman wonderwel goed in.
In een, af en toe, op een streekroman lijkend verhaal worden vanuit het perspectief van Jacqueline, Gijs en hun 26-jarige dochter Hanna de persoonlijke belevingen neergezet. Met het Achterhoeks dorpje Bronkhorst (het bestaat echt!) als thuisbasis passeert er een stroom van vernedering en onderdrukking binnen een gezin die voor velen ondenkbaar zullen zijn maar nog wel voor komen. Het gebrek aan empatisch vermogen en een onbegrijpelijke trots naar de buitenwereld, zijn de twee belangrijkste eigenschappen die van een persoon bijna een monster lijken te maken.
Omdat de grootste nadruk wordt gelegd op het inhoudelijke leven van Jacqueline, is Sluipend gif eigenlijk een droevig verhaal. Waarschijnlijk zal dit ook meer vrouwelijke lezers aanspreken dan mannelijke. Maar neemt niet weg dat het staat als een huis en de emoties goed voor het voetlicht worden gebracht. Als dat de doelstelling is geweest dan is de auteur daarin volledig geslaagd.