Ondanks haar Nederlands klinkende naam is Anna Snoekstra geboren en getogen in Australië. Snoekstra is een manusje-van-alles: zo heeft ze onder andere gewerkt als serveerster, nanny, receptioniste en heeft ze geschreven voor film en theater. Inmiddels woont ze met haar man in Melbourne en is ze fulltime schrijfster. Als twee druppels water is haar debuut.
In 2003 verdween de toen 16-jarige Rebecca Winters. Ze is nooit meer teruggevonden en het blijft onduidelijk wat er met haar gebeurd is. Elf jaar later besluit de naamloze hoofdpersoon zich voor te doen als de verdwenen Rebecca om op die manier uit haar uitzichtloze bestaan te ontsnappen. Lijkt het eerst allemaal zo mooi, “nep-Rebecca” komt er al snel achter dat ze zichzelf misschien wel in groot gevaar heeft gebracht…
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van de 16-jarige Rebecca in 2003 en vanuit het ik-perspectief van de naamloze hoofdpersoon in 2014. De verhaallijnen hebben nogal eens de neiging om door elkaar te gaan lopen, dus het is zaak deze goed uit elkaar te houden. De auteur maakt nogal eens wat zijsprongetjes die voor het verhaal totaal niet van belang zijn en die meer ter vulling opgenomen lijken te zijn. Dit leidt soms een beetje af van het centrale verhaal.
Het grootste minpunt is de ongeloofwaardigheid en dan met name de ongeloofwaardigheid van de karakters. Ze komen onecht en oppervlakkig over. De rechercheurs die met de zaak van de verdwenen Rebecca belast zijn maken hele vreemde beslissingen en hoe de familie en vrienden met de terugkomst van Rebecca omgaan is op zijn zachtst gezegd raar te noemen. Het is jammer dat het verleden van de imitatie Rebecca niet wat meer uit de doeken wordt gedaan: misschien was haar keuze om zich voor te doen als Rebecca dan iets logischer voor de lezer geweest.
De ontknoping komt voor de doorgewinterde thrillerlezer misschien niet als een totale verrassing, maar Snoekstra weet je toch aan het twijfelen te brengen. Uiteindelijk is het einde, hoewel redelijk abrupt, ook redelijk bevredigend en worden de grootste raadsels opgelost. De losse eindjes die overblijven neemt de lezer maar op de koop toe.
De schrijfstijl is vlot: niet al te lange zinnen en geen moeilijk taalgebruik en het boek leest dan ook heel makkelijk weg. Snoekstra heeft zeker potentie, maar ze zal bij haar volgende boek wat meer aandacht aan haar karakters moeten besteden en iets meer spanning kan ook zeker geen kwaad. Als twee druppels water kan zich prima scharen in het rijtje van Suzanne Vermeer en Linda van Rijn. Luchtige vakantielectuur dus, zonder al te veel diepgang.
Ondanks haar Nederlands klinkende naam is Anna Snoekstra geboren en getogen in Australië. Snoekstra is een manusje-van-alles: zo heeft ze onder andere gewerkt als serveerster, nanny, receptioniste en heeft ze geschreven voor film en theater. Inmiddels woont ze met haar man in Melbourne en is ze fulltime schrijfster. Als twee druppels water is haar debuut.
In 2003 verdween de toen 16-jarige Rebecca Winters. Ze is nooit meer teruggevonden en het blijft onduidelijk wat er met haar gebeurd is. Elf jaar later besluit de naamloze hoofdpersoon zich voor te doen als de verdwenen Rebecca om op die manier uit haar uitzichtloze bestaan te ontsnappen. Lijkt het eerst allemaal zo mooi, “nep-Rebecca” komt er al snel achter dat ze zichzelf misschien wel in groot gevaar heeft gebracht…
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van de 16-jarige Rebecca in 2003 en vanuit het ik-perspectief van de naamloze hoofdpersoon in 2014. De verhaallijnen hebben nogal eens de neiging om door elkaar te gaan lopen, dus het is zaak deze goed uit elkaar te houden. De auteur maakt nogal eens wat zijsprongetjes die voor het verhaal totaal niet van belang zijn en die meer ter vulling opgenomen lijken te zijn. Dit leidt soms een beetje af van het centrale verhaal.
Het grootste minpunt is de ongeloofwaardigheid en dan met name de ongeloofwaardigheid van de karakters. Ze komen onecht en oppervlakkig over. De rechercheurs die met de zaak van de verdwenen Rebecca belast zijn maken hele vreemde beslissingen en hoe de familie en vrienden met de terugkomst van Rebecca omgaan is op zijn zachtst gezegd raar te noemen. Het is jammer dat het verleden van de imitatie Rebecca niet wat meer uit de doeken wordt gedaan: misschien was haar keuze om zich voor te doen als Rebecca dan iets logischer voor de lezer geweest.
De ontknoping komt voor de doorgewinterde thrillerlezer misschien niet als een totale verrassing, maar Snoekstra weet je toch aan het twijfelen te brengen. Uiteindelijk is het einde, hoewel redelijk abrupt, ook redelijk bevredigend en worden de grootste raadsels opgelost. De losse eindjes die overblijven neemt de lezer maar op de koop toe.
De schrijfstijl is vlot: niet al te lange zinnen en geen moeilijk taalgebruik en het boek leest dan ook heel makkelijk weg. Snoekstra heeft zeker potentie, maar ze zal bij haar volgende boek wat meer aandacht aan haar karakters moeten besteden en iets meer spanning kan ook zeker geen kwaad. Als twee druppels water kan zich prima scharen in het rijtje van Suzanne Vermeer en Linda van Rijn. Luchtige vakantielectuur dus, zonder al te veel diepgang.