Het zal je maar gebeuren. Je schrijft een debuut (Machtsstrijd) en die blijkt vervolgens een schot in de roos. Zo goed zelfs, dat het je de Hebban Debuut Thriller 2016 oplevert. En dan word je ook nog gevraagd om als columnist bij een andere populaire thrillersite op te treden. Juist, bij ons:-). Een vervolg kan dan natuurlijk niet uitblijven. En zie hier; Verraad is verschenen.

We schrijven twee jaar na Machtsstrijd. Chris Hurkman, de hoofdpersoon uit Machtsstrijd, staat aan de top van het gigantische concern DGH (De Graaf & Hurkman). Deze multinational handelt in alles wat los en vast zit, maar vooral in coltan. Coltan is nodig voor de vervaardiging van bijvoorbeeld tablets en mobiele telefoons. Hurkman is er schatrijk mee geworden en onderzoekt in Verraad naar andere mogelijkheden om nog meer geld te verdienen. Cecil de Graaf en zijn zus Victoria zijn ondertussen op jacht om wraak te nemen op Chris Hurkman, die hen beide te vlug af was in de erfstrijd om het concern in Machtsstrijd.

Aan de andere kant zien we sergeant David Morgenstern die met zijn commando's op missie worden gestuurd in Mali. Tijdens een operatie worden ze verrast door een hinderlaag. Morgenstern is de enige die de aanslag overleeft. Onder andere zijn maatje Joey Santana wordt gedood. Wie heeft dit op zijn geweten? Samen met journaliste Sofie Lafleur, ook uit Machtstrijd, probeert hij de waarheid te achterhalen. En gek genoeg komen ze steeds de naam van Hurkman tegen...

Wouter Helders is militair journalist en opgeleid aan de Koninklijke Militaire Academie. Hij weet dus waar hij het over heeft als hij de militaire wereld beschrijft. En net als Morgenstern is hij uitgezonden geweest naar Mali. De authenticiteit spat met name in deze hoofdstukken van het blad. De auteur schrijft zijn boek in korte, overzichtelijke hoofdstukken en verspringt steeds van oogpunt; Morgenstern, Lafleur, Hurkman, broer en zus de Graaf en anderen passeren de revue. Het zou hiermee een wirwar van onoverzichtelijke verhaallijnen kunnen zijn, maar dat is het geenszins. Door duidelijk aan te geven om welke verhaallijn het draait (bijvoorbeeld door de tijd en plek aan te geven bovenaan een hoofdstuk) is de lezer steeds op de hoogte waar hij/zij precies zit in het verhaal. Daarnaast spreekt ook de korte, duidelijke schrijfstijl aan. Op het eerste oog lijken deze verschillende verhalen weinig met elkaar van doen, maar Helders weet gaandeweg het boek een behoorlijk interessant complot te beschrijven. De lezer zal niet direct verrast zijn, maar de vindingrijkheid van Helder moet genoemd.

Het is verbazingwekkend hoe snel een persoon kan veranderen. Chris Hurkman is daarvan een sprekend voorbeeld. De ongeschoren avonturier uit Machtsstrijd is een op machtsbeluste, nare vent geworden. Iets wat geld blijkbaar met je kan doen en wat Helders duidelijk maakt. Ook de andere personen in Verraad worden goed uitgediept. Van de afschuwelijke Cecil tot journaliste Sofie; ieder karakter wordt in meer of mindere mate verder uitgeplozen in dit boek en krijgt hiermee een eigen gezicht. Overigens wil dat niet zeggen dat iedereen de eindstreep haalt. Helders is niet karig met de afrekening van zijn hoofdpersonen.

Jammer is dat Verraad erg voortborduurt op Machtsstrijd en daardoor in onze ogen niet gemakkelijk los te lezen is. Doe je dat wel en dat kan zeker, mis je wel essentiële voorinformatie en dat doet af aan Verraad. Daarnaast is er weinig sprake van spanning én komt het eind niet echt als een verrassing. Toch blijft er meer dan voldoende over om de lezer urenlang te boeien: het verhaal, de schrijfstijl en de hoofdpersonen zijn uitstekend uitgewerkt. Het is duidelijk te merken dat Helders is gegroeid als auteur en lering heeft getrokken uit het schrijfavontuur van zijn debuut.

Wouter Helders heeft met Verraad laten zien bepaald geen eendagsvlieg te zijn, maar een blijvertje met internationale allure in de wereld van de Nederlandse thriller.