Tom Clancy is wellicht de beroemdste auteur ter wereld. In 2013 overleed hij, maar zijn erfenis werd doorgegeven aan Grant Blackwood en Mark Greaney. Met wisselend succes, zoals ook bij Robert Ludlum het geval is met bijvoorbeeld zijn Jason Bourne reeks. Soms is het goed om de erfenis de erfenis te laten. Maar enfin, Blackwood en Greaney schrijven na Clancy's dood door onder de naam van de grootmeester der technothrillers. En vooral Greaney is op dreef. Zie hier bijvoorbeeld onze enthousiaste recensie van Opperbevel. Blackwood's succes is wat wisselvalliger. In Onder vuur koos hij voor de micro-aanpak. Het verhaal draaide alleen om Jack Ryan jr. en zijn collega's van De Campus of andere personages uit Clancy's wereld bleven terzijde. Dat, en het feit dat het eigenlijk een verkapte actiethriller was, waren de grootste kritiekpunten op Onder vuur. Nu is Grant Blackwood terug met Plicht en eer. Heeft hij van zijn eerste losse stappen geleerd?

Jack Ryan jr. doet (biologisch verantwoorde) boodschappen bij de Supermercado wanneer hij door een man wordt benaderd. Deze heeft geen goede bedoelingen, want hij zet de aanval in. Met als gevolg dat ze na een vechtpartij naast de snelweg belanden en de aanvaller onder een vrachtwagen terecht komt. Ryan bevroedt dat dit niet een simpele roofoverval was en gaat op zoek naar aanknopingspunten. Al snel komt hij op het pad van een Duitse filantroop en wereldberoemde advocaat. Maar waarom wil deze persoon Ryan dood hebben? Het is Jack jr. om op zoek te gaan naar antwoorden. Maar dat moet hij alleen doen, want hij is even niet in dienst bij De Campus. Terugvallen op John Clark en Ding Chavez is dus geen optie...

Grant Blackwood heeft dus al eerder werk in het universum van Tom Clancy verricht. Samen schreven ze het goed te pruimen Op leven en dood. Onder vuur was zijn eerste werk alleen en Plicht en eer dus de tweede. Teruggrijpend op de kritiekpunten op Onder vuur, kunnen die helaas ook over Plicht en eer worden gelegd. Zo is het enorm zonde dat hij er wederom voor heeft gekozen om Jack Ryan jr. alleen de wereld in te sturen en niet te kiezen voor het grotere 'Clancy-universum', wat deze boeken juist altijd zo aantrekkelijk maakt. Deze bekrompen aanvoelende microwereld zorgt ervoor dat Blackwood nergens meer onderscheidend kan zijn met Plicht en eer. Sterker nog, door het terugschalen naar een 'simpele' actiethriller kun je niet anders dan dit boek te vergelijken met het werk van Chris Ryan, Brad Thor en Andy McNab. En de duidelijke conclusie is dan dat die dit genre veel beter beheersen dan Blackwood.

De plot is langdradig en wordt nergens interessant. De jacht op de filantroop mondt uit in een mondiale reis die nergens ook maar een beetje spannend wordt. En als dan blijkt wat de echte reden van de Duitser is, dan zal de lezer denken 'is dat alles?'. Blackwood schrijft snel en duidelijk, dat dan weer wel, maar daar is ook alles mee gezegd.

De conclusie is hard maar eerlijk. Grant Blackwood breekt het Clancy-universum eerder af dan dat hij eraan bijdraagt. Hij doet weinig tot niets goed in Plicht en eer. Hij zorgt er zelfs voor dat Jack Ryan jr. een irritant personage dreigt te worden door de keuzes die hij hem laat maken. Dan moet je het toch wel bont maken.

Au.