In een Nijmeegs verzorgingstehuis houdt een van oorsprong Japanse man een kennismakingsverhaal. Hij is immers net in het tehuis komen te wonen. Als hij aangeeft vroeger bij het Japanse leger te hebben gediend en trots te zijn op het bezitten van een samoeraizwaard van kampcommandant Sato (waarmee een Britse officier is onthoofd!), breekt de pleuris uit. Hij wordt beticht van het feit dat hij oorlogsmisdadiger is en hij wordt uitgejoeld. Later die week wordt de Japanner dood aangetroffen; gestoken met zijn eigen zwaard. Is het suïcide of een rancuneuze moord?
Joost Ternate, van oorsprong politieagent en nu zelfstandig privédetective, wordt door de zoon van het slachtoffer gevraagd de zaak uit te zoeken. Er zijn legio verdachten. Medebewoners van het tehuis, zijn zoon, maar ook eventuele slachtoffers van het Japanse oorlogsgeweld van de Tweede Wereldoorlog komen in aanmerking als verdachten. Aan Ternate, kortweg JT, de schone taak deze ingewikkelde zaak op te lossen…
Walther van Venrooij was vroeger wetenschappelijk onderzoek. Na deze loopbaan wierp hij zich op het schrijven van kinderboeken over Muisje Knabbelgraag. Een logische overstap (!) dus naar het schrijven van thrillers. Alhoewel, van Venrooij bevindt zich in goed gezelschap. Ook Philip Kerr schrijft bijvoorbeeld kinderboeken naast de thrillers die hij produceert. Van Venrooij schreef eerder boeken in de JT-serie, waaronder Aranea. Dat boek vonden we vlot en minimalistisch geschreven en dat geldt voor De Japanner ook, alhoewel van Venrooij zich deze keer niet heeft ingehouden met historische beschrijvingen. Hij gaat met name in op de Tweede Wereldoorlog en de gebeurtenissen in het door Japan bezette gebied daar. Het kampverleden van gevangengenomen Nederlandse passeert bijvoorbeeld de revue, wat het boek een aangename verdieping geeft.
Joost Ternate is een detective die we dus al eerder aan het werk zagen. Van enige uitdieping van zijn karakter is echter geen sprake. Van Venrooij komt dan ook to the point in zijn verhaal, dat vooral om de vraag draait wie ‘de Japanner’ Ichida heeft vermoord in het zorgtehuis. Daarvoor heeft van Venrooij ook niet teveel pagina’s nodig. In ruim 140 bladzijden krijgt de lezer alles voorgeschoteld. De auteur houdt er met zijn aangename schrijfstijl lekker de vaart in, waardoor het boek erg goed leesbaar is.
Qua verhaallijn is het redelijk rechttoe-rechtaan. De Japanner is een echte whodunnit. Alles draait om het oplossen van de moordzaak. Met daarin enkele usual suspects die het uiteindelijk niet gedaan blijken te hebben. Helaas weet Walther van Venrooij de dader niet tot het eind geheim te houden. Iets over de helft van het boek zal de lezer in de gaten krijgen wie het gedaan heeft. Dat doet af aan de spanning, maar het boek blijft bekoren tot het eind. Daartoe zijn de schrijfstijl en de historische verdieping genoeg. Wellicht kan de auteur een volgende keer weer iets meer aandacht geven aan de karaktertekeningen van de personages. Daardoor wordt het verhaal nog meer levendig en kan de lezer zich meer verenigen met bijvoorbeeld Joost Ternate als hoofdpersoon. Voor nu is De Japanner een lekker, minimalistische whodunnit.
Joost Ternate, van oorsprong politieagent en nu zelfstandig privédetective, wordt door de zoon van het slachtoffer gevraagd de zaak uit te zoeken. Er zijn legio verdachten. Medebewoners van het tehuis, zijn zoon, maar ook eventuele slachtoffers van het Japanse oorlogsgeweld van de Tweede Wereldoorlog komen in aanmerking als verdachten. Aan Ternate, kortweg JT, de schone taak deze ingewikkelde zaak op te lossen…
Walther van Venrooij was vroeger wetenschappelijk onderzoek. Na deze loopbaan wierp hij zich op het schrijven van kinderboeken over Muisje Knabbelgraag. Een logische overstap (!) dus naar het schrijven van thrillers. Alhoewel, van Venrooij bevindt zich in goed gezelschap. Ook Philip Kerr schrijft bijvoorbeeld kinderboeken naast de thrillers die hij produceert. Van Venrooij schreef eerder boeken in de JT-serie, waaronder Aranea. Dat boek vonden we vlot en minimalistisch geschreven en dat geldt voor De Japanner ook, alhoewel van Venrooij zich deze keer niet heeft ingehouden met historische beschrijvingen. Hij gaat met name in op de Tweede Wereldoorlog en de gebeurtenissen in het door Japan bezette gebied daar. Het kampverleden van gevangengenomen Nederlandse passeert bijvoorbeeld de revue, wat het boek een aangename verdieping geeft.
Joost Ternate is een detective die we dus al eerder aan het werk zagen. Van enige uitdieping van zijn karakter is echter geen sprake. Van Venrooij komt dan ook to the point in zijn verhaal, dat vooral om de vraag draait wie ‘de Japanner’ Ichida heeft vermoord in het zorgtehuis. Daarvoor heeft van Venrooij ook niet teveel pagina’s nodig. In ruim 140 bladzijden krijgt de lezer alles voorgeschoteld. De auteur houdt er met zijn aangename schrijfstijl lekker de vaart in, waardoor het boek erg goed leesbaar is.
Qua verhaallijn is het redelijk rechttoe-rechtaan. De Japanner is een echte whodunnit. Alles draait om het oplossen van de moordzaak. Met daarin enkele usual suspects die het uiteindelijk niet gedaan blijken te hebben. Helaas weet Walther van Venrooij de dader niet tot het eind geheim te houden. Iets over de helft van het boek zal de lezer in de gaten krijgen wie het gedaan heeft. Dat doet af aan de spanning, maar het boek blijft bekoren tot het eind. Daartoe zijn de schrijfstijl en de historische verdieping genoeg. Wellicht kan de auteur een volgende keer weer iets meer aandacht geven aan de karaktertekeningen van de personages. Daardoor wordt het verhaal nog meer levendig en kan de lezer zich meer verenigen met bijvoorbeeld Joost Ternate als hoofdpersoon. Voor nu is De Japanner een lekker, minimalistische whodunnit.
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Joost Ternate, van oorsprong politieagent en nu zelfstandig privédetective, wordt door de zoon van het slachtoffer gevraagd de zaak uit te zoeken. Er zijn legio verdachten. Medebewoners van het tehuis, zijn zoon, maar ook eventuele slachtoffers van het Japanse oorlogsgeweld van de Tweede Wereldoorlog komen in aanmerking als verdachten. Aan Ternate, kortweg JT, de schone taak deze ingewikkelde zaak op te lossen…
Walther van Venrooij was vroeger wetenschappelijk onderzoek. Na deze loopbaan wierp hij zich op het schrijven van kinderboeken over Muisje Knabbelgraag. Een logische overstap (!) dus naar het schrijven van thrillers. Alhoewel, van Venrooij bevindt zich in goed gezelschap. Ook Philip Kerr schrijft bijvoorbeeld kinderboeken naast de thrillers die hij produceert. Van Venrooij schreef eerder boeken in de JT-serie, waaronder Aranea. Dat boek vonden we vlot en minimalistisch geschreven en dat geldt voor De Japanner ook, alhoewel van Venrooij zich deze keer niet heeft ingehouden met historische beschrijvingen. Hij gaat met name in op de Tweede Wereldoorlog en de gebeurtenissen in het door Japan bezette gebied daar. Het kampverleden van gevangengenomen Nederlandse passeert bijvoorbeeld de revue, wat het boek een aangename verdieping geeft.
Joost Ternate is een detective die we dus al eerder aan het werk zagen. Van enige uitdieping van zijn karakter is echter geen sprake. Van Venrooij komt dan ook to the point in zijn verhaal, dat vooral om de vraag draait wie ‘de Japanner’ Ichida heeft vermoord in het zorgtehuis. Daarvoor heeft van Venrooij ook niet teveel pagina’s nodig. In ruim 140 bladzijden krijgt de lezer alles voorgeschoteld. De auteur houdt er met zijn aangename schrijfstijl lekker de vaart in, waardoor het boek erg goed leesbaar is.
Qua verhaallijn is het redelijk rechttoe-rechtaan. De Japanner is een echte whodunnit. Alles draait om het oplossen van de moordzaak. Met daarin enkele usual suspects die het uiteindelijk niet gedaan blijken te hebben. Helaas weet Walther van Venrooij de dader niet tot het eind geheim te houden. Iets over de helft van het boek zal de lezer in de gaten krijgen wie het gedaan heeft. Dat doet af aan de spanning, maar het boek blijft bekoren tot het eind. Daartoe zijn de schrijfstijl en de historische verdieping genoeg. Wellicht kan de auteur een volgende keer weer iets meer aandacht geven aan de karaktertekeningen van de personages. Daardoor wordt het verhaal nog meer levendig en kan de lezer zich meer verenigen met bijvoorbeeld Joost Ternate als hoofdpersoon. Voor nu is De Japanner een lekker, minimalistische whodunnit.