Veelschrijver David Baldacci verkoopt tijdens zijn loopbaan al miljoenen van zijn thrillers. Hij heeft een hoge schrijfsnelheid. Minstens eens per jaar verschijnt van zijn hand een nieuw boek. Afgezien van her en der een uitglijder, zijn de thriller van Baldacci vrijwel altijd bestsellers. Hij heeft dan ook veel ijzers in het vuur. Zo schrijft hij een serie rondom 'huurmoordenaars' Will Robie en Jessica Reel, CID agent John Puller en de FBI agent met extra krachten Amos Decker. Die laatste, daar moesten mensen wel wat aan wennen. Maar gedurende de serie voortduurt, winnen de boeken aan kwaliteit. Doodskleur is nieuwste en de vierde in de reeks.

Decker is samen met collega Alex Jamison op vakantie gestuurd door hun baas. Reden; ze hebben de laatste tijd veel voor de kiezen gehad. Samen bezoeken ze Jamison's zus in het stadje Baronville in de binnenlanden van Pennsylvania. Het stadje is hard getroffen door de economische crisis en het gevolg is een hoge werkloosheid, leegstand en veel overdoses door drugsgebruik. Tijdens een diner staat Decker op de veranda van de Jamisons en ziet hij flikkerend licht in een huis verderop. Het blijkt een beginnend brandje te zijn, maar wat nog erger is; er zijn twee lijken in het verlaten huis. De ene is opgehangen, de andere doodgeschoten. Her en der vindt Decker kleine aanwijzingen, wat voor hem reden is om de vakantie 'nuttig te besteden'. En voor hij het weet, bevindt hij zich in de oog van een complot...

Baldacci staat bekend om zijn snelle schrijfstijl, rake dialogen en lekkere actie op zijn tijd. Doodskleur is hierop geen uitzondering en bevestigt eens te meer het talent van de Amerikaanse auteur. Het boek is een genot om te lezen. Vooral de liefhebbers van Amos Decker komen aan hun trekken, want de grote ex-footballer laat steeds wat meer van zijn persoonlijkheid zien en daardoor leren we hem beter kennen. Hij is en blijft sociaal wat onhandig, maar krijgt in Doodskleur ook steeds meer een emotioneel gezicht.

Zoals we in de Decker-reeks gewend zijn, ligt de snelheid hoog en is de plot interessant en soms wat vergezocht. Deze keer heeft David Baldacci gekozen voor een achterafgelegen stadje, dat zijn beste tijd wel heeft gezien. Daardoor doet het soms wat Jack Reacher-achtig aan. En dat is een compliment, want Baronville krijgt een belangrijke rol in het boek toegedeeld en maakt dit waar. De mensen in Baronville zijn schuchter, chagrijnig en meer dan eens zwaar aan de drank en drugs. Dat laatste speelt een grote rol in de plotvorming van Doodskleur. Het verhaal wordt heerlijk uiteengezet en heeft een actueel thema; achter de American Dream schuilt een verrot fundament waardoor veel mensen nabij of onder de armoedegrens leven. In deze omstandigheden krijgen Decker en Jamison een interessante zaak voorgeschoteld, waarin niets is wat het lijkt en iedereen wat verborgen lijkt te houden.

Bovenstaande is direct de grote kracht van David Baldacci. Hij bedenkt plots waarin niets is wat het lijkt en verder graven vaak meer aan de oppervlakte brengt dan de lezer had bedacht. Daarvoor lees je een thriller als Doodskleur; lekker ondergedompeld worden in een spannend en snel verhaal, waar in Amos Decker steeds meer een hoofdpersonage wordt om van te houden!