Arnaldur Indridason is de bekendste IJslandse thrillerauteur. Zijn boeken hebben al menig Scandinavische thrillerprijs in de wacht gesleept. Hij won de CWA Dagger Award, een van de meest vermaarde boekprijzen ter wereld. Zijn boeken staan bekend om de sobere doch treffende schrijfstijl en aanstipping van maatschappelijke issues. Valkuil is zijn nieuwste thriller in lijn van IJslandse rechercheur Flovent en de Amerikaans-IJslandse militaire politie-agent Thorson.
Het is 1941. IJsland is ‘bezet’ door de Amerikanen en Europa door de Duitsers. Vanuit het bezette Denemarken vertrekt de Esja met aan boord IJslanders die terug mogen naar hun eigen land. Onder hen is een vrouw die op haar man wachtte. Maar haar man is opgepakt door de Duitsers en elk teken van leven ontbreekt.
In IJsland spoelt een lijk aan. Het is een onbekende man die door verdrinking om het leven lijkt te zijn gekomen. En het lijkt op zelfmoord. Aan Flovent de opdracht om de doodsoorzaak nog eens goed tegen het licht te houden. Thorson heeft ondertussen een andere zaak aan zijn hoofd; er is een dode man aangetroffen in een steeg bij de uitgaansgelegenheid Piccadilly in Reykjavik. De man draagt een Amerikaans legeruniform maar niemand kent hem. Het is een groot mysterie die Thorson naar de duistere kanten van de bezetting brengt…
Arnaldur Indridason heeft wederom gekozen voor een boek dat is weggezet tegen de bezetting van IJsland, een gevoelige periode in de IJslandse geschiedenis. Want het ging dan niet direct om een onderdrukking van de bevolking, maar toch was het niet helemaal zonder tegenzin. Het is nog steeds een wond die pijn doet bij de IJslanders, temeer er met de komst van duizenden jonge mannen ook andere ‘problemen’ meekwamen. Prostitutie, aanranding, relaties met IJslandse vrouwen; het werd ook wel ‘De Situatie’ genoemd en deze onderliggende pijn weet Indridason uitstekend in zijn boek te beschrijven. Dit doet hij in zijn zo kenmerkende manier van schrijven, waarin hij less is more tot een kunst verheven heeft. Deze manier van schrijven is overigens ook de manier hoe IJslanders communiceren; kort, helder en duidelijk en zonder veel flair. Het lezen is hierdoor genieten geblazen. Daarbovenop leert de lezer veel meer over de samenleving kennen; de eetgewoontes van de IJslanders (gekookte vis…), alsook de uitstraling van het eiland. De lezer wordt ondergedompeld in de IJslandse gebruiken en gewoonten.
Natuurlijk is de plot interessant en ook best spannend. Tot ver in het boek is het onbekend hoe het nu precies zit met de doden en de doodsoorzaak, waarbij even belangrijk is wie het heeft gedaan alsook waarom is het gedaan. Maar eigenlijk zijn deze zaken meer een vehikel voor het verhaal dat Indridason over die periode in de IJslandse geschiedenis wil vertellen, zonder daarmee de plot tekort te doen.
Indridason doet met Valkuil waarom zoveel mensen van zijn werk houden. Hij schrijft op een geweldige, kenmerkende manier en schijnt tegelijkertijd een licht op een bijzondere periode voor IJsland. Dit alles is overgegoten met een spannend plot. Wat wil een thrillerliefhebber nog meer?
Het is 1941. IJsland is ‘bezet’ door de Amerikanen en Europa door de Duitsers. Vanuit het bezette Denemarken vertrekt de Esja met aan boord IJslanders die terug mogen naar hun eigen land. Onder hen is een vrouw die op haar man wachtte. Maar haar man is opgepakt door de Duitsers en elk teken van leven ontbreekt.
In IJsland spoelt een lijk aan. Het is een onbekende man die door verdrinking om het leven lijkt te zijn gekomen. En het lijkt op zelfmoord. Aan Flovent de opdracht om de doodsoorzaak nog eens goed tegen het licht te houden. Thorson heeft ondertussen een andere zaak aan zijn hoofd; er is een dode man aangetroffen in een steeg bij de uitgaansgelegenheid Piccadilly in Reykjavik. De man draagt een Amerikaans legeruniform maar niemand kent hem. Het is een groot mysterie die Thorson naar de duistere kanten van de bezetting brengt…
Arnaldur Indridason heeft wederom gekozen voor een boek dat is weggezet tegen de bezetting van IJsland, een gevoelige periode in de IJslandse geschiedenis. Want het ging dan niet direct om een onderdrukking van de bevolking, maar toch was het niet helemaal zonder tegenzin. Het is nog steeds een wond die pijn doet bij de IJslanders, temeer er met de komst van duizenden jonge mannen ook andere ‘problemen’ meekwamen. Prostitutie, aanranding, relaties met IJslandse vrouwen; het werd ook wel ‘De Situatie’ genoemd en deze onderliggende pijn weet Indridason uitstekend in zijn boek te beschrijven. Dit doet hij in zijn zo kenmerkende manier van schrijven, waarin hij less is more tot een kunst verheven heeft. Deze manier van schrijven is overigens ook de manier hoe IJslanders communiceren; kort, helder en duidelijk en zonder veel flair. Het lezen is hierdoor genieten geblazen. Daarbovenop leert de lezer veel meer over de samenleving kennen; de eetgewoontes van de IJslanders (gekookte vis…), alsook de uitstraling van het eiland. De lezer wordt ondergedompeld in de IJslandse gebruiken en gewoonten.
Natuurlijk is de plot interessant en ook best spannend. Tot ver in het boek is het onbekend hoe het nu precies zit met de doden en de doodsoorzaak, waarbij even belangrijk is wie het heeft gedaan alsook waarom is het gedaan. Maar eigenlijk zijn deze zaken meer een vehikel voor het verhaal dat Indridason over die periode in de IJslandse geschiedenis wil vertellen, zonder daarmee de plot tekort te doen.
Indridason doet met Valkuil waarom zoveel mensen van zijn werk houden. Hij schrijft op een geweldige, kenmerkende manier en schijnt tegelijkertijd een licht op een bijzondere periode voor IJsland. Dit alles is overgegoten met een spannend plot. Wat wil een thrillerliefhebber nog meer?