Peter James (1948) is een Britse auteur en filmproducent en is vooral bekend om zijn boekenserie over rechercheur Roy Grace uit Brighton. Met Doodsangst levert hij inmiddels alweer zijn dertiende boek af over Roy Grace. In dit deel wordt Roy Grace op een zaak gezet, waarbij hij de moord op een jonge vrouw moet onderzoeken. Aanvankelijk lijkt het geen al te ingewikkelde zaak te zijn, maar al snel blijkt de lijst met mogelijke verdachten langer en langer te worden. De jonge vrouw bleek er een dubbelleven op na te houden en haar echtgenoot te bedriegen met een andere man. De echtgenoot is nogal het jaloerse en gewelddadige type en lijkt helemaal in het ideale daderprofiel te passen. Roy Grace heeft echter zo zijn aarzelingen. Er is ook nog een man met wie de jonge vrouw een zakelijk geschil had en wie was eigenlijk die man met wie ze vreemd ging?

Ondertussen is het privé-leven van Roy Grace in behoorlijk turbulent vaarwater aanbeland aangezien hij voor het eerst kennis maakt met een tienerzoon waarvan hij tot voor kort het bestaan niet had vermoed.

De doorgewinterde Peter James lezer weet na zoveel boeken over Roy Grace wel ongeveer wat hij kan verwachten. Kwaliteit en gedegenheid. En dit dertiende deel is daarop geen uitzondering. De lezers die nog geen kennis hebben gemaakt met Peter James of nog niet alle boeken van hem hebben gelezen krijgen echter te maken met een flinke informatieachterstand. Het privé-leven van Roy Grace heeft altijd een groot deel uitgemaakt van de reeks. In het begin van de serie wordt snel duidelijk dat de Sandy, de echtgenote van Roy Grace, al vele jaren spoorloos is. Ondanks dat er een uitgebreid onderzoek heeft plaatsgevonden door de politie is ze nooit teruggevonden en is men haar verdwijning als een cold case gaan beschouwen. Door de reeks heen werd telkens teruggekomen op de verdwijning en regelmatig werd er door Peter James op gehint dat ze nog in leven zou zijn.

Op een gegeven moment werd dit achtergrondverhaal een beetje voorspelbaar en gelukkig koos Peter James ervoor om hieraan een einde te maken. Sandy werd gevonden, maar liet een verrassing voor Roy Grace achter. Hij bleek een tienerzoon te hebben, die hij in dit deel van de reeks ontmoet. Het zal duidelijk zijn dat dit voor beide mannen een ongemakkelijke nieuwe situatie oplevert, maar Peter James lijkt zichzelf eigenlijk ook niet zo goed raad met deze nieuwe situatie te weten. Roy Grace probeert duidelijk een nieuwe draai aan zijn leven te geven, maar tot veel meer dan wat obligate gesprekken met zijn zoon komt het niet. Hij vlucht snel terug naar zijn werk. En daar lijkt ook Peter James zich meer thuis te voelen. Al moet daar meteen aan worden toegevoegd dat het misdaadverhaal op zichzelf niet echt opzienbarend is te noemen. Er is een moord, de verschillende obligate verdachten passeren de revue, en de vaste onderzoekslijnen worden keurig gevolgd.

Wat altijd wel weer erg fijn is bij Peter James dat hij de lezer soms een beetje in slaap sust met allerlei standaardscènes die je ook wel zo’n beetje in een thriller verwacht om dan vervolgens uit te pakken met een spectaculaire actiescène die soms helemaal vanuit het niets lijkt te komen en toch niet geforceerd aanvoelt. Aan het einde van Doodsangst zit bovendien een mooie uitsmijter waarin verrassend veel humor zit. Roy Grace is duidelijk niet de allerjongste meer en ontbeert het tempo en de conditie om voluit in de achtervolging te gaan. Het zijn echter weinig hoogtepuntjes in een verhaal dat Peter James een beetje op de automatische piloot lijkt af te draaien. Wie bovendien een beetje goed oplet heeft al vrij snel in de gaten wie de moordenaar is en dat neemt toch wat van de spanning weg.

Doodsangst is geen hoogtepunt in de Roy Grace reeks, maar het bezit voldoende kwaliteiten om toch hoopvol uit te zien naar een volgend deel.