Als je acht thrillers in een reeks hebt geschreven (even los van eventuele korte prequels) én je staat in de top van best verkochte thrillers, dan ben je een grote. We kennen het van Lee Child en David Baldacci, maar inmiddels mag ook de Britse auteur M.J. Arlidge zich hiertoe rekenen. Zijn nieuwste telg in de Helen Grace-serie heet In de maneschijn. 

Er waart een groot kwaad in het bos dat The New Forest heet en in de buurt van Southampton ligt. Er moet de jonge Tom Campbell eraan geloven. Hij overnacht met zijn vriendinnetje een nachtje in het bos en wordt achtervolgd door een donkere, lange schaduw. Wanneer de politie hem de volgende dag aantreft, hangt hij ondersteboven en steken er drie pijlen uit zijn lijf. Campbell blijft niet het enige slachtoffer. Al snel wordt een dame, Lauren Scott, vermoord gevonden in hetzelfde bos. Het tafereel is exact hetzelfde als die bij Campbell.

Aan inspecteur Helen Grace -weer volop aanwezig in In de maneschijn- en haar team Zware Misdrijven de kunst om deze zaak op te lossen. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Want natuurlijk is ook journaliste Emilia Garanita weer op het spoor van deze zaak en ze zal er koste wat het kost vandoor gaan met een primeur. Ook in het eigen team is wat veranderd. Zo is de jonge, ambitieuze agent Joseph Hudson toegevoegd aan het team. Hij heeft talent, maar heeft zijn zinnen ook gezet op iemand: Helen Grace.

In de maneschijn is zoals gezegd alweer deel acht in de serie rondom Helen Grace. Ze is en blijft een markante persoonlijkheid en dat maakt haar al zoveel delen de ster van M.J. Arlidge. In In de maneschijn is ze terug zoals we haar kennen; scherp, (on)tactvol en doortastend. Ze lijkt wat rustiger geworden na het heftige vorige deel en laat het beste van zich zien. Toch is ook haar actiegerichtheid weer volop aanwezig. Naast haar is ook Charlie Brooks terug in het team. Ze kampt met problemen in de privésfeer. Zo slaapt haar dochtertje Jessica al maanden slecht en wil haar vriend een tweede kindje. Met name deze verhaallijn geeft In de maneschijn een noodzakelijk persoonlijk tintje mee.

De verhaallijn is zoals we die van Arlidge kennen. Een gruwelijke moordenaar die rondwaart en die -zoals het lijkt- toevallige slachtoffers maakt. Maar wie Arlidge vaker heeft gelezen, weet dat er wel degelijk een grote whodunnit vraag achter de moorden speelt. En In de maneschijn weet de Brit de dader én het motief tot ver in het boek onbekend te houden. Dit zorgt weer voor de noodzakelijke spanningsboog die in dit soort boeken thuishoort.

Al deze zaken bij elkaar zorgen weer voor een heerlijke leeservaring. De snelheid ligt hoog, de schrijfstijl is bondig en de moorden gruwelijk. Toch had het allemaal wel wat korter gemogen. Het boek telt ruim 520 pagina´s en dat is ergens overbodig. Maar ach, een kleinigheidje toch?

Met In de maneschijn laat Arlidge zien de ongekroonde koning te zijn van de heftige, snelle whodunnits. Grace kan nog wel even mee!