Een schrijver is als een handelaar in gevonden voorwerpen; hij gaat aan de haal met de rommel die de rest van de mensheid laat liggen.

Dit citaat is te vinden op de website van Hugo Luijten, historicus, schrijver, inwoner van Antwerpen en ex-onderwijzer. De rommel van de mensheid komt in Verast naar boven in de vorm van een autoriteit die niet wil luisteren naar waarheidsbevinding maar een bevolkingsgroep wil op laten draaien voor zijn ideeën.

Luijten schreef met enige regelmaat columns voor Fok!, De Morgen en Dagblad de Limburger. In 2015 verscheen zijn verhalenbundel Baby C waarin hij in 40 korte verhalen de lezer op soms humoristische wijze maar vaak ook op tedere wijze laat kennis maken met zijn zoontje die is geboren met een stofwisselingsziekte. Vanaf 2016 is hij fulltime schrijver en in 2017 verscheen Offer voor een verloren zaak, een roman geschreven uit het oogpunt van een Duitse soldaat die in de Eerste Wereldoorlog de moeilijkheden in zijn dorp naar het front ontvlucht.

In 2018 verscheen zijn eerste thriller; Verast. Het is een boek met Stef Cools als hoofdpersonage, een wat uitgebluste commissaris die zijn tijd voornamelijk in de vele Antwerpse kroegen lijkt door te brengen. Het is een boek geworden waarbij de lezers moeten hopen dat hij zich vaker aan een thriller gaat wagen, want Luijten heeft een prachtig verhaal geschreven.

Als in de megabioscoop MovieCity een grote brand uitbreekt, wordt al snel duidelijk dat dit een ramp van grote omvang is en denkt men al snel aan een aanslag. Als IS deze ook nog een opeist is voor de populistische burgemeester duidelijk waar hij de daders moet vinden. De politie heeft geen idee waar ze moeten zoeken en commissaris Cools lijkt wel de laatste aangewezen persoon om de leiding te krijgen in deze zaak. Maar met zijn kleine team gaat hij aan de gang en begint te twijfelen over het feit of dit daadwerkelijk het werk is van IS.

Het blijft niet bij deze enige aanslag en Cools raakt ook persoonlijk betrokken. Hierdoor krijgt hij steeds meer het idee dat ze te maken hebben met een dader die geen terroristische motieven heeft, maar die op ingenieuze wijze met zijn daden probeert de publieke opinie en de autoriteiten onrust te zaaien in Antwerpen. Als Cools ondervindt dat de dader zich uitermate goed heeft voorbereid en het niet bij deze aanslagen wil laten, begint Antwerpen in paniek te raken.

Luijten heeft met Verast een boek geschreven waarbij hij de politieke items niet schuwt. Hij laat de laakbare kant van zowel de autoriteiten en de media zien, die beide op safe willen spelen en daardoor alleen maar aan hun eigen belang denken. Hij omschrijft dit op een beeldende manier en geeft een onthutsend beeld wat zomaar realiteit kan zijn.

De personages in dit boek zijn goed uitgewerkt en duidelijk omschreven. Cools is het prototype van een uitgebluste commissaris: gescheiden, regelmatig kroegbezoeker en lak hebbend aan zijn meerdere. Maar deze Cools heeft niet echt een destructieve kant en staat voor zijn team, die hem altijd beschermen. Ook de beschrijving van met name burgemeester Denaeyer en hoofdcommissaris Verelst zijn treffend. De burgemeester wordt neergezet als een streber die alleen maar oog heeft voor zijn achterban en rekening dient te houden met de volgende verkiezingen en zijn vooringenomenheid daarop heeft afgestemd. Verelst probeert tussen twee vuren beide belangen in te zien maar moet hevig laveren om niet de dupe te worden van twee heethoofden (Cools en Denaeyer). Ook de media speelt hier in een kwalijke rol en kiest eigenlijk gelijk aan de burgemeester wat de bevolking wil horen, waardoor het werk van de Federale Politie er niet makkelijker op wordt.

Er is eigenlijk maar één verhaallijn en die wordt keurig in spanning opgebouwd. Luijten heeft een vrij bijzondere manier gevonden waarmee een aantal moorden worden gepleegd. Dit is een spitsvondigheid waar hij dit verhaal een apart tintje geeft. Een aantal maal leidt hij zijn lezers naar een verdachte en als men denkt dichterbij de oplossing te komen krijgt het verhaal een nieuwe draai.

Verast is een boek waarin het tempo nooit verdwijnt. Het vertelt het verhaal van negen hectische dagen waarin levens verwoest worden en carrières tot de grond worden afgebroken, maar ook laat zien dat niet opgeven en geloven in je eigen verhaal loont, ook al is de tegenstand nog zo groot.

Met Hugo Luijten en andere tijdgenoten lijkt er in België een aantal nieuwe, talentvolle schrijvers hun neus aan het venster te drukken. Lang leve de Vlaamse thriller!