Metallica staat synoniem met heavy metal. Het is een band die nagenoeg iedereen kent. Is het niet van Master of Puppets of het iconische One, dan is het wel van Nothing else matters. Het is een band die bijna vanaf hun begin in 1981 in de spotlights heeft gestaan. Door verschillende keuzes zorgden ze ook regelmatig voor controverses. Het is dan ook niet gek dat je met biografieën over de band een hele boekenplank kunt vullen. Mick Wall, een van de meest gerenommeerde muziekbiografen uit Groot-Brittannië, waagde zich in 2010 ook aan een biografie. Dat belooft veel goeds.
In 1981 komt Metallica op als thrash metal band uit L.A. en later San Francisco. Het viertal, bestaande uit James Hetfield, Dave Mustaine, Cliff Burton en drummer Lars Ulrich, weet al snel de underground metal scene te bekoren. In 1983 verscheen hun debuutalbum Kill em all. Het was nog niet het grote succes dat we later van de band kennen, maar het begin was er. Daarna volgden Ride the Lightning en in 1986 het geweldige Master of Puppets. De band werd bekend als de meest vooraanstaande groep als het gaat om metalmuziek en de wereld lag aan hun voeten. Tijdens een tour in de nazomer van 1986 gebeurde echter het verschrikkelijke: hun tourbus sloeg om en bassist Cliff Burton kwam eronder terecht. Hij overleed vrijwel meteen. Het was een gebeurtenis die de band eigenlijk altijd met zich mee zou blijven dragen. Een nieuwe bassist werd aangetrokken, Jason Newsted. Hierna volgde in 1990 het meest succesvolle album van de band; The black album, met onder andere Nothing else matters. In de jaren negentig kwam de band langzaam in een vrije val qua muzikale genialiteit. Tenminste, als het lag aan de fans van het eerste uur. Een vrije val die ze pas na het uitbrengen van het matige St. Anger weer te boven kwamen.
Metallica is een enorm goede, diepgaande en interessante biografie geworden. De reden hiervoor is tweeledig. Enerzijds heeft Mick Wall enorm veel verstand van het reilen en zeilen in de muziekwereld, maar het is tevens een soort ooggetuigenverslag. Wall was namelijk veel nabij de band te vinden en heeft uit de eerste of tweede hand veel zien en horen gebeuren. Dit maakt deze biografie een stuk interessanter dan andere in het genre.
Wall weet waarover hij het heeft. Hij beschrijft de opkomst van de band en het genre. Daarbij gaat hij niet voorbij aan de rivaliteit tussen Metallica en andere thrash metal groepen als Slayer en Megadeth. Die laatste is met name gevoelig, aangezien voormalig Metallica-gitarist Dave Mustaine deze band oprichtte toen hij uit Metallica werd geknikkerd. Het zijn deze krenten in de pap die, naast de muzikale uitspatting van de band, hun bestaan zo kleurrijk heeft gemaakt.
Daarnaast heeft de auteur veel aandacht voor de onderlinge verhoudingen in de band. Burton was eigenlijk de senior van de groep en met zijn overlijden werd de hele dynamiek opgeschud. Zijn opvolger Newsted was eigenlijk meer een fan dan een volwaardig lid en dat heeft de band bijna twintig jaar parten gespeeld. Wall kruipt hierbij in de hoofden van de bandleden en geeft een heerlijke cursus amateurpsychologie. Ook de verhouding tussen James Hetfield en drummer Lars Ulrich ontkomt natuurlijk niet aan de aandacht van Wall. Daarbij gaat hij zo ver dat hij aangeeft dat de overige bandleden in ’86 op het punt stonden Ulrich als drummer te royeren. Zo goed was hij namelijk niet…
Natuurlijk worden ook de iconische albums van Metallica uitgelicht. Wall steekt daarbij zijn mening niet onder banken of stoelen. Vooral de ommezwaai qua muziek ten tijde van The black album en de opvolgende albums is onderwerp van gesprek. Waarom deden ze dit, en was dit dom of juist geniaal? De lezer mag zijn eigen mening vormen, maar Wall heeft dat zeer duidelijk ook gedaan. En naderhand beluister je de tracks toch met een iets ander oor dan voorheen…
Waar zit dan de grote meerwaarde van deze biografie ten opzicht van de anderen? Ten eerste doordat het aandoet alsof je er zelf bij bent. Wall was dat vaak ook, maar weet dat ook nog eens knap op papier te krijgen. Daarnaast is het ook een psychologische inkijk in een band die maar groter en groter wordt en wat dit voor gevolgen heeft voor de samenstelling. Dat geldt net zozeer voor de gedetailleerde beschrijvingen van die bewuste 27 september 1986, de dag dat bassist Cliff Burton overleed. Enorm indrukwekkend.
Metallica van Mick Wall is een van de gedetailleerdste, zo niet de gedetailleerdste, beschrijvingen van de grootste metalband ter wereld. Het boek staat bol van de geweldige anekdotes en quotes. Meeslepend en indrukwekkend, ook voor niet-liefhebbers. En voor de fans van de band? Dit is verplichte kost.
In 1981 komt Metallica op als thrash metal band uit L.A. en later San Francisco. Het viertal, bestaande uit James Hetfield, Dave Mustaine, Cliff Burton en drummer Lars Ulrich, weet al snel de underground metal scene te bekoren. In 1983 verscheen hun debuutalbum Kill em all. Het was nog niet het grote succes dat we later van de band kennen, maar het begin was er. Daarna volgden Ride the Lightning en in 1986 het geweldige Master of Puppets. De band werd bekend als de meest vooraanstaande groep als het gaat om metalmuziek en de wereld lag aan hun voeten. Tijdens een tour in de nazomer van 1986 gebeurde echter het verschrikkelijke: hun tourbus sloeg om en bassist Cliff Burton kwam eronder terecht. Hij overleed vrijwel meteen. Het was een gebeurtenis die de band eigenlijk altijd met zich mee zou blijven dragen. Een nieuwe bassist werd aangetrokken, Jason Newsted. Hierna volgde in 1990 het meest succesvolle album van de band; The black album, met onder andere Nothing else matters. In de jaren negentig kwam de band langzaam in een vrije val qua muzikale genialiteit. Tenminste, als het lag aan de fans van het eerste uur. Een vrije val die ze pas na het uitbrengen van het matige St. Anger weer te boven kwamen.
Metallica is een enorm goede, diepgaande en interessante biografie geworden. De reden hiervoor is tweeledig. Enerzijds heeft Mick Wall enorm veel verstand van het reilen en zeilen in de muziekwereld, maar het is tevens een soort ooggetuigenverslag. Wall was namelijk veel nabij de band te vinden en heeft uit de eerste of tweede hand veel zien en horen gebeuren. Dit maakt deze biografie een stuk interessanter dan andere in het genre.
Wall weet waarover hij het heeft. Hij beschrijft de opkomst van de band en het genre. Daarbij gaat hij niet voorbij aan de rivaliteit tussen Metallica en andere thrash metal groepen als Slayer en Megadeth. Die laatste is met name gevoelig, aangezien voormalig Metallica-gitarist Dave Mustaine deze band oprichtte toen hij uit Metallica werd geknikkerd. Het zijn deze krenten in de pap die, naast de muzikale uitspatting van de band, hun bestaan zo kleurrijk heeft gemaakt.
Daarnaast heeft de auteur veel aandacht voor de onderlinge verhoudingen in de band. Burton was eigenlijk de senior van de groep en met zijn overlijden werd de hele dynamiek opgeschud. Zijn opvolger Newsted was eigenlijk meer een fan dan een volwaardig lid en dat heeft de band bijna twintig jaar parten gespeeld. Wall kruipt hierbij in de hoofden van de bandleden en geeft een heerlijke cursus amateurpsychologie. Ook de verhouding tussen James Hetfield en drummer Lars Ulrich ontkomt natuurlijk niet aan de aandacht van Wall. Daarbij gaat hij zo ver dat hij aangeeft dat de overige bandleden in ’86 op het punt stonden Ulrich als drummer te royeren. Zo goed was hij namelijk niet…
Natuurlijk worden ook de iconische albums van Metallica uitgelicht. Wall steekt daarbij zijn mening niet onder banken of stoelen. Vooral de ommezwaai qua muziek ten tijde van The black album en de opvolgende albums is onderwerp van gesprek. Waarom deden ze dit, en was dit dom of juist geniaal? De lezer mag zijn eigen mening vormen, maar Wall heeft dat zeer duidelijk ook gedaan. En naderhand beluister je de tracks toch met een iets ander oor dan voorheen…
Waar zit dan de grote meerwaarde van deze biografie ten opzicht van de anderen? Ten eerste doordat het aandoet alsof je er zelf bij bent. Wall was dat vaak ook, maar weet dat ook nog eens knap op papier te krijgen. Daarnaast is het ook een psychologische inkijk in een band die maar groter en groter wordt en wat dit voor gevolgen heeft voor de samenstelling. Dat geldt net zozeer voor de gedetailleerde beschrijvingen van die bewuste 27 september 1986, de dag dat bassist Cliff Burton overleed. Enorm indrukwekkend.
Metallica van Mick Wall is een van de gedetailleerdste, zo niet de gedetailleerdste, beschrijvingen van de grootste metalband ter wereld. Het boek staat bol van de geweldige anekdotes en quotes. Meeslepend en indrukwekkend, ook voor niet-liefhebbers. En voor de fans van de band? Dit is verplichte kost.
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
In 1981 komt Metallica op als thrash metal band uit L.A. en later San Francisco. Het viertal, bestaande uit James Hetfield, Dave Mustaine, Cliff Burton en drummer Lars Ulrich, weet al snel de underground metal scene te bekoren. In 1983 verscheen hun debuutalbum Kill em all. Het was nog niet het grote succes dat we later van de band kennen, maar het begin was er. Daarna volgden Ride the Lightning en in 1986 het geweldige Master of Puppets. De band werd bekend als de meest vooraanstaande groep als het gaat om metalmuziek en de wereld lag aan hun voeten. Tijdens een tour in de nazomer van 1986 gebeurde echter het verschrikkelijke: hun tourbus sloeg om en bassist Cliff Burton kwam eronder terecht. Hij overleed vrijwel meteen. Het was een gebeurtenis die de band eigenlijk altijd met zich mee zou blijven dragen. Een nieuwe bassist werd aangetrokken, Jason Newsted. Hierna volgde in 1990 het meest succesvolle album van de band; The black album, met onder andere Nothing else matters. In de jaren negentig kwam de band langzaam in een vrije val qua muzikale genialiteit. Tenminste, als het lag aan de fans van het eerste uur. Een vrije val die ze pas na het uitbrengen van het matige St. Anger weer te boven kwamen.
Metallica is een enorm goede, diepgaande en interessante biografie geworden. De reden hiervoor is tweeledig. Enerzijds heeft Mick Wall enorm veel verstand van het reilen en zeilen in de muziekwereld, maar het is tevens een soort ooggetuigenverslag. Wall was namelijk veel nabij de band te vinden en heeft uit de eerste of tweede hand veel zien en horen gebeuren. Dit maakt deze biografie een stuk interessanter dan andere in het genre.
Wall weet waarover hij het heeft. Hij beschrijft de opkomst van de band en het genre. Daarbij gaat hij niet voorbij aan de rivaliteit tussen Metallica en andere thrash metal groepen als Slayer en Megadeth. Die laatste is met name gevoelig, aangezien voormalig Metallica-gitarist Dave Mustaine deze band oprichtte toen hij uit Metallica werd geknikkerd. Het zijn deze krenten in de pap die, naast de muzikale uitspatting van de band, hun bestaan zo kleurrijk heeft gemaakt.
Daarnaast heeft de auteur veel aandacht voor de onderlinge verhoudingen in de band. Burton was eigenlijk de senior van de groep en met zijn overlijden werd de hele dynamiek opgeschud. Zijn opvolger Newsted was eigenlijk meer een fan dan een volwaardig lid en dat heeft de band bijna twintig jaar parten gespeeld. Wall kruipt hierbij in de hoofden van de bandleden en geeft een heerlijke cursus amateurpsychologie. Ook de verhouding tussen James Hetfield en drummer Lars Ulrich ontkomt natuurlijk niet aan de aandacht van Wall. Daarbij gaat hij zo ver dat hij aangeeft dat de overige bandleden in ’86 op het punt stonden Ulrich als drummer te royeren. Zo goed was hij namelijk niet…
Natuurlijk worden ook de iconische albums van Metallica uitgelicht. Wall steekt daarbij zijn mening niet onder banken of stoelen. Vooral de ommezwaai qua muziek ten tijde van The black album en de opvolgende albums is onderwerp van gesprek. Waarom deden ze dit, en was dit dom of juist geniaal? De lezer mag zijn eigen mening vormen, maar Wall heeft dat zeer duidelijk ook gedaan. En naderhand beluister je de tracks toch met een iets ander oor dan voorheen…
Waar zit dan de grote meerwaarde van deze biografie ten opzicht van de anderen? Ten eerste doordat het aandoet alsof je er zelf bij bent. Wall was dat vaak ook, maar weet dat ook nog eens knap op papier te krijgen. Daarnaast is het ook een psychologische inkijk in een band die maar groter en groter wordt en wat dit voor gevolgen heeft voor de samenstelling. Dat geldt net zozeer voor de gedetailleerde beschrijvingen van die bewuste 27 september 1986, de dag dat bassist Cliff Burton overleed. Enorm indrukwekkend.
Metallica van Mick Wall is een van de gedetailleerdste, zo niet de gedetailleerdste, beschrijvingen van de grootste metalband ter wereld. Het boek staat bol van de geweldige anekdotes en quotes. Meeslepend en indrukwekkend, ook voor niet-liefhebbers. En voor de fans van de band? Dit is verplichte kost.