Wanneer Chris van Lier op toevallige wijze achter informatie komt dat er valse eurobiljetten in omloop zijn gemaakt met een speciale 3D-printer, gaat hij met deze informatie naar de politie. Heel geïnteresseerd oogt de politie niet en dus besluit Chris zelf op onderzoek te gaan.

Joop Hoekman heeft ruim 40 jaar bij de politie gewerkt. In die hoedanigheid heeft hij zich veel bezig gehouden met de bestrijding van complexe fraudezaken. Hij heeft drie eerdere misdaadromans geschreven. Een oude vijand werd in 2017 uitgegeven.

Chris van Lier heeft een traumatische ervaring achter de rug. Zijn vrouw is bij een afschuwelijk verkeersongeval om het leven gekomen. Zijn dochter overleefde het ongeval wel, maar is zowel geestelijk als lichamelijk gehandicapt geraakt. Het heeft uiteraard het leven van accountant Chris van Lier flink op zijn kop gezet. Wanneer een oude bekende verband lijkt te houden met de valse eurobiljetten kan Chris niks anders dan op onderzoek uitgaan. Als de politie niets doet, dan zal hij zorgen dat er wraak genomen kan worden.

Een oude vijand heeft met valse eurobiljetten gemaakt met hulp van een 3D-printer een interessant onderwerp te pakken. De biljetten zijn dankzij de 3D-printer zelfs door de grootste kenners niet meer van echt te onderscheiden. Slechts op een paar vlakken is nog te zien dat dit biljet vals is, maar dat zal iedereen die niet voldoende kennis heeft nooit opvallen. Wanneer zulk geld in omloop raakt zullen de gevolgen voor de euro catastrofaal kunnen zijn.

Ondanks dat het onderwerp een interessant is weet Een oude vijand helaas je als lezer nergens echt te pakken. Het personage Chris van Lier wordt nog wel goed neergezet, maar te veel details laten je afdwalen als lezer. Daar waar het echt spannend kan worden heeft de auteur er helaas voor gekozen om dit heel summier te beschrijven. Om de vaart in het boek te houden kiest de schrijver ervoor om af en toe kort te beschrijven wat er voor Chris aan zit te komen, maar dit zijn nu juist de dingen die wel wat uitgebreider beschreven hadden mogen worden. Juist daar waar de spanning zou moeten volgen wordt er gekozen om dit te beschrijven.

Doordat er wel veel tijd wordt gebruikt om dialogen te beschrijven die het lezen minder waard zijn, is het voor de lezer lastig om geboeid te blijven. En hoewel de spanning naar het einde toe nog wel weer wordt opgebouwd, komt er niet nog een onverwachte plottwist. Wat overblijft na het lezen van Een oude vijand is dat er veel potentie in zit, maar dit er helaas niet helemaal is uitgekomen.