Langs zijn gezicht streken plakkerige spinnenwebben en scherpe en puntige takjes van naaldbomen bekrasten meermaals zijn handen en schuurden zijn jack met een kort geluid open, maar hij besteedde er geen aandacht aanIn dit vijfde deel van de reeks rond Martin Servaz heeft Minier weer een uitstekende politiezaak opgezet. Servaz wordt getriggerd door de auteursnaam Erik Lang en met vergrote belangstelling en aandacht stort hij zich op de doodsoorzaak van Amalia Lang. Met de gedachte dat hij wellicht een aanwijzing kan vinden om vijfentwintig jaar later de zaak rond de vermoorde zusjes nog op te kunnen lossen, zoekt hij de auteur op in zijn woning. De doodsoorzaak van de vrouw is geen ongeluk, de deur naar de slangenruimte blijkt in tegenstelling tot normaal het geval is, open te zijn en vele tientallen slangenbeten tekenen het lichaam van Amalia. Er ontvouwt zich een omvangrijk onderzoek waarin steeds meer verrassingen op tafel komen te liggen.
Toen hij in de tandartsstoel plaatsnam zei hij tegen zichzelf dat het misschien toch niet zo’n goed idee was om iemand te verhoren die spuiten en boren vasthad en zijn gevoeligste plekken, zoals zijn tandvlees en glazuur, binnen handbereik hadZoals inmiddels gewend van Minier heeft hij ook in dit vijfde avontuur, met veel gevoel voor emotie, weer interessante, sprekende personages de revue laten passeren. Binnen het onderzoekskader van een overlijdenszaak die niet zo moeilijk lijkt te zijn, laat hij zijn protagonist Servaz, terugkeren in de tijd om alle details van de moord op de zusjes Oesterman, weer actueel te krijgen. Dit maakt het lezen van Weerzin weer tot een goed gevulde bron van leesplezier waarbij de nieuwsgierigheid naar de oplossing alleen maar toeneemt. Verrassing op verrassing stapelend kan het niet anders zijn dat het einde er weer een is dat wel als een van de vele opties langskomt maar vooralsnog niet erg aannemelijk lijkt. Minier denkt daar gelukkig heel anders over…..
Write your review!