Robert Harris (Nottingham, 1957) is een van die thrillerauteurs waarvan, wanneer er een nieuw boek aangekondigd wordt, de fans in de rij staan om een exemplaar te bemachtigen. De auteur die ons De officier, München 1938 en Cicero bracht, weet zijn boeken steevast op een hoogstaand niveau te schrijven. Is dat ook zo met De tweede slaap? Bam, de introductie is gezet met de eerste zinnen.

“Laat op dinsdagmiddag 9 april van het jaar Onzes Herrezen Heren 1468 was in dat oeroude gebied in het zuidwesten van Engeland dat al sinds de Saksische tijd bekendstaat als Wessex, een eenzame reiziger te zien die zich te paard een weg zocht over de woeste heide.”

In De tweede slaap maakt de lezer kennis met Christopher Fairfax, een jonge geestelijke die naar het kleine Addicott wordt gestuurd om de uitvaart van de pastoor aldaar te begeleiden. Tegelijkertijd moet hij onderzoeken hoe het kan dat de pastoor is overleden. Is het echt door een uitglijder tijdens een wandeling gebeurd? Aangekomen in Addicott blijken er al snel een aantal zaken op te vallen. Zo had de overleden pastoor een aantal boeken over de Oudheid in zijn bezit, bekend als ketterse boeken. Wat moest hij daarmee? En hoe kan het dat de huizen in het dorp ramen hebben? En lijkt het kleine, glimmende apparaatje waarover in die 'ketterse boeken' wordt gesproken niet verdacht veel op een mobieltje?

Het universum dat Harris ons voorschotelt, lijkt in eerste instantie gebaseerd op de Middeleeuwen: de belangrijke positie van de Kerk, de samenleving, de armoede; het lijkt zo uit een boek over de tijd van de ridders afkomstig te zijn. Maar de oplettende lezer zal in de eerste hoofdstukken een aantal bijzonderheden opmerken, waaruit de vraag ontstaat in welke Middeleeuwen Fairfax in hemelsnaam is beland. En welke Oudheid ging er vooraf aan de Middeleeuwen? Het spreken of onderzoeken van deze Oudheid is ten strengste verboden en diegene die dat toch doet, wordt beticht van ketterij. Met alle gevolgen van dien.

Het spelen met het universum zorgt voor een bizarre plottwist, waar de lezer beduusd uit zal komen. In dat universum speelt Fairfax de hoofdrol. Hij is een jonge geestelijke die nog onervaren is. Voortgekomen uit de schoot van de Rooms-Katholieke Kerk, is het iemand die echter niet naar de letter van de Bijbel leeft. Sterker nog, gaandeweg zijn onderzoek naar de dood van de pastoor begint zijn geloof af te brokkelen. Zijn nieuwsgierigheid naar de Oudheid groeit en daarmee groeit ook het risico dat hij betrapt wordt op zijn twijfel in de Kerk. Het zorgt voor een levensecht personage, iemand die twijfelt aan het Instituut dat hem gemaakt heeft tot wat hij is.

Bovenstaande ingrediënten, ontsproten uit de pen van Harris, zijn bij de Engelse auteur in goede handen. Met de mix van opzienbarende plottwists, spanning en realistische personages, weet Robert Harris een onnavolgbare en bijzondere geslaagde thriller neer te zetten. Harris kijkt waarschuwend naar onze huidige samenleving waarin we steeds afhankelijker worden van techniek om in ons levensonderhoud te voorzien. De Engelsman is hier kritisch over en lijkt te willen laten zien hoe risicovol deze afhankelijkheid is. En waar auteurs van dystopische thrillers veelal naar de toekomst kijken om ons een doembeeld voor te schotelen, kijkt Harris naar het verleden. Of is het toch de toekomst…?

De tweede slaap is een ontzettend goed geschreven thriller waarin Harris laat zien waartoe hij in staat is; de mix van spanning, realistische personages en een aantal plottwists die de lezer in verwarring brengen is onnavolgbaar.