De 26-jarige Gabriel Bergmoser heeft een indrukwekkend cv en is in zijn thuisland Australië een fenomeen. Hij is een begenadigd scenarioschrijver en heeft hiervoor onder andere de Peter Ustinov en de Kenneth Branagh Award mee gewonnen. Voor die eerste prijs is hij zelfs ingevlogen naar de Emmy Awards in New York. Ook heeft hij verschillende young adult boeken op zijn naam staan. In 2019 tekende hij een deal met Harper Collins en inmiddels is zijn eerste thriller, Opgejaagd, een feit.
Frank leidt een rustig leventje op het platteland van Australië: hij is eigenaar van een tankstation aan een rustige snelweg. Zijn kleindochter woont tijdelijk bij hem, maar veel hebben ze elkaar niet te vertellen. Op een dag strompelt een zwaargewonde vrouw zijn tankstation binnen en zij wordt achternagezeten door een stelletje bloeddorstige jagers die haar willen doden. Samen met een aantal klanten raakt Frank verwikkeld in een strijd om leven en dood.
Opgejaagd bestaat uit twee delen die elkaar telkens afwisselen. Het ene deel speelt zich af in het ‘nu’ en betreft Frank en de situatie in zijn tankstation. Het andere deel heet ‘toen’ en gaat over een reiziger genaamd Simon. Lange tijd heeft de lezer geen idee wat deze twee verhaallijnen met elkaar te maken hebben en hoe ver in het verleden de verhaallijn van Simon zich afspeelt. Bergmoser weet dit tot het einde geheim te houden, maar dan valt uiteindelijk toch alles op zijn plek. Het boek kent een bevredigend maar wel open einde, dus wie weet zien we bepaalde personages nog terug.
De karakters worden niet tot nauwelijks uitgewerkt, maar dat stoort in dit boek totaal niet, omdat de nadruk ligt op actie. En actie kent dit boek voldoende. Het is van het begin tot het eind een rollercoaster waarin de lezer zich bevindt. Ook het nodige geweld en de nodige bloedspetters worden door Bergmoser niet geschuwd en dat maakt dat deze thriller misschien niet voor iedereen geschikt is.
De 'Aussie-thriller' is bezig aan een grote opmars, denk maar aan Jane Harper, Christian White, Emma Viskic en Michael Robotham. Aan dit lijstje kunnen we nu Gabriel Bergmoser toevoegen. Het landschap speelt in deze thrillers een grote rol: vaak betreft het een uitgestrekt, dor landschap en is het verzengend heet. Dit is in Opgejaagd niet anders: het tankstation van Frank ligt zo afgelegen dat hij soms dagen geen mensen ziet. Het verlaten landschap draagt bij aan het claustrofobische sfeertje van dit boek.
Opgejaagd is een korte, snelle actiethriller die de lezer regelmatig op het puntje van de stoel doet zitten. Het boek wordt inmiddels ook verfilmd en dit kunnen wij helemaal begrijpen: het verhaal leent zich perfect voor een verfilming. Gabriel Bergmoser heeft een heerlijke thriller afgeleverd, waarin de plot weliswaar ondergeschikt is aan de actie, maar dat geeft niet, want soms is dat precies waar je behoefte aan hebt. Wij hebben het vermoeden dat we in de toekomst nog veel van Bergmoser gaan horen!
Frank leidt een rustig leventje op het platteland van Australië: hij is eigenaar van een tankstation aan een rustige snelweg. Zijn kleindochter woont tijdelijk bij hem, maar veel hebben ze elkaar niet te vertellen. Op een dag strompelt een zwaargewonde vrouw zijn tankstation binnen en zij wordt achternagezeten door een stelletje bloeddorstige jagers die haar willen doden. Samen met een aantal klanten raakt Frank verwikkeld in een strijd om leven en dood.
Opgejaagd bestaat uit twee delen die elkaar telkens afwisselen. Het ene deel speelt zich af in het ‘nu’ en betreft Frank en de situatie in zijn tankstation. Het andere deel heet ‘toen’ en gaat over een reiziger genaamd Simon. Lange tijd heeft de lezer geen idee wat deze twee verhaallijnen met elkaar te maken hebben en hoe ver in het verleden de verhaallijn van Simon zich afspeelt. Bergmoser weet dit tot het einde geheim te houden, maar dan valt uiteindelijk toch alles op zijn plek. Het boek kent een bevredigend maar wel open einde, dus wie weet zien we bepaalde personages nog terug.
De karakters worden niet tot nauwelijks uitgewerkt, maar dat stoort in dit boek totaal niet, omdat de nadruk ligt op actie. En actie kent dit boek voldoende. Het is van het begin tot het eind een rollercoaster waarin de lezer zich bevindt. Ook het nodige geweld en de nodige bloedspetters worden door Bergmoser niet geschuwd en dat maakt dat deze thriller misschien niet voor iedereen geschikt is.
De 'Aussie-thriller' is bezig aan een grote opmars, denk maar aan Jane Harper, Christian White, Emma Viskic en Michael Robotham. Aan dit lijstje kunnen we nu Gabriel Bergmoser toevoegen. Het landschap speelt in deze thrillers een grote rol: vaak betreft het een uitgestrekt, dor landschap en is het verzengend heet. Dit is in Opgejaagd niet anders: het tankstation van Frank ligt zo afgelegen dat hij soms dagen geen mensen ziet. Het verlaten landschap draagt bij aan het claustrofobische sfeertje van dit boek.
Opgejaagd is een korte, snelle actiethriller die de lezer regelmatig op het puntje van de stoel doet zitten. Het boek wordt inmiddels ook verfilmd en dit kunnen wij helemaal begrijpen: het verhaal leent zich perfect voor een verfilming. Gabriel Bergmoser heeft een heerlijke thriller afgeleverd, waarin de plot weliswaar ondergeschikt is aan de actie, maar dat geeft niet, want soms is dat precies waar je behoefte aan hebt. Wij hebben het vermoeden dat we in de toekomst nog veel van Bergmoser gaan horen!
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Frank leidt een rustig leventje op het platteland van Australië: hij is eigenaar van een tankstation aan een rustige snelweg. Zijn kleindochter woont tijdelijk bij hem, maar veel hebben ze elkaar niet te vertellen. Op een dag strompelt een zwaargewonde vrouw zijn tankstation binnen en zij wordt achternagezeten door een stelletje bloeddorstige jagers die haar willen doden. Samen met een aantal klanten raakt Frank verwikkeld in een strijd om leven en dood.
Opgejaagd bestaat uit twee delen die elkaar telkens afwisselen. Het ene deel speelt zich af in het ‘nu’ en betreft Frank en de situatie in zijn tankstation. Het andere deel heet ‘toen’ en gaat over een reiziger genaamd Simon. Lange tijd heeft de lezer geen idee wat deze twee verhaallijnen met elkaar te maken hebben en hoe ver in het verleden de verhaallijn van Simon zich afspeelt. Bergmoser weet dit tot het einde geheim te houden, maar dan valt uiteindelijk toch alles op zijn plek. Het boek kent een bevredigend maar wel open einde, dus wie weet zien we bepaalde personages nog terug.
De karakters worden niet tot nauwelijks uitgewerkt, maar dat stoort in dit boek totaal niet, omdat de nadruk ligt op actie. En actie kent dit boek voldoende. Het is van het begin tot het eind een rollercoaster waarin de lezer zich bevindt. Ook het nodige geweld en de nodige bloedspetters worden door Bergmoser niet geschuwd en dat maakt dat deze thriller misschien niet voor iedereen geschikt is.
De 'Aussie-thriller' is bezig aan een grote opmars, denk maar aan Jane Harper, Christian White, Emma Viskic en Michael Robotham. Aan dit lijstje kunnen we nu Gabriel Bergmoser toevoegen. Het landschap speelt in deze thrillers een grote rol: vaak betreft het een uitgestrekt, dor landschap en is het verzengend heet. Dit is in Opgejaagd niet anders: het tankstation van Frank ligt zo afgelegen dat hij soms dagen geen mensen ziet. Het verlaten landschap draagt bij aan het claustrofobische sfeertje van dit boek.
Opgejaagd is een korte, snelle actiethriller die de lezer regelmatig op het puntje van de stoel doet zitten. Het boek wordt inmiddels ook verfilmd en dit kunnen wij helemaal begrijpen: het verhaal leent zich perfect voor een verfilming. Gabriel Bergmoser heeft een heerlijke thriller afgeleverd, waarin de plot weliswaar ondergeschikt is aan de actie, maar dat geeft niet, want soms is dat precies waar je behoefte aan hebt. Wij hebben het vermoeden dat we in de toekomst nog veel van Bergmoser gaan horen!