Hij noemde me duivelskind is het derde boek van Johnny Bollé uit Antwerpen. Hij schreef eerder korte verhalen en twee thrillers Egyptisch blauw en Bloedmaan. Naast schrijver is hij fitnessmanager.

Op de omslag van dit boek is een donkere muur zichtbaar en een schaars verlichte trap, die een kelder uit leidt. Onderop de trap ligt een sleutel. Onder de boektitel (deels wit, deels rood) staat de ondertitel: ‘Ik werd jarenlang mishandeld… Totdat er een gruwelijk plan in gang werd gezet.’ Voorin het boek staat als motto de quote ‘We are the choices we have made.’

Hij noemde me duivelskind speelt zich op twee plaatsen af, die meteen de grote onderverdeling in het verhaal aangeven: Antwerpen en Ibiza. De hoofdstukken krijgen de naam van de hoofdpersonen: Seth, Lucifer, Duivelskind, Hope en Simon. Steeds wordt vanuit deze persoon het verhaal verteld, met veel aandacht voor de omgeving en beleving van deze persoon. Hierdoor komt het verhaal vlot tot leven.

‘Ik sluit mijn ogen maar ik ontsnap niet aan haar krankzinnige blik die op mijn netvlies lijkt gebrand. Ik ruik opnieuw de muffe geur van de kelder waarin moeder mij en mijn zus urenlang opsloot.’

Twee gegevens die je vooraf als lezer meekrijgt zijn de jarenlange mishandeling van een paar kinderen door hun moeder. Zij sluit ze daarbij op in een donkere kelder. Dit hangt als een donkere deken op de achtergrond en speelt steeds door in de huidige situaties. De andere is het feit dat er een seriemoordenaar in Antwerpen actief is, die een sleutel bij zijn slachtoffers achterlaat.

De hoofdpersoon in Hij noemde me duivelskind is Seth Lejeune, hij is medewerker in een modellenbureau. Op een nacht verdwijnt een van zijn vrouwelijke collega’s, maar hij weet zich niets van die nacht te herinneren. Hij gaat op zoek naar informatie, over die nacht en zijn verleden, maar raakt steeds meer verward. Mensen spreken elkaar tegen en hij weet niet meer wie hij vertrouwen kan. Is zijn nieuwe vriend, Simon, wel onschuldig, of is die met een reden in zijn leven gekomen? Is Seth de sleutelmoordenaar waar de politie hem voor houdt, of is er wat anders aan de hand?

Doordat er steeds geswitched wordt tussen de vertellers en er soms tijdsprongen worden gemaakt, is het als lezer zaak om erbij te blijven. Het leuke is dat je op deze manier situaties soms van meerdere personen uit verteld krijgt, waardoor je als lezer op het verkeerde spoor gezet kan worden en niet snel ontrafelt hoe het nu echt in elkaar steekt. Hoe meer Seth te horen krijgt, hoe meer hij aan zichzelf en de mensen om hem heen gaat twijfelen. Als lezer twijfel je met hem mee. Als een tweede model van het bureau verdwijnt, wordt het extra spannend… Wie is de dader en kan Hope nog levend gevonden worden?

‘Plots word ik verblind door het felle licht van een zaklantaarn. Ik hoor sneller voetstappen op me af komen. Voordat ik kan reageren, voel ik een hand op mijn mond. De indringer laat de zaklantaarn op de grond vallen. Ik voel een tweede hand rond mijn hals en een immense pijn wanneer mijn keel wordt dichtgeknepen. ‘

Hij noemde me duivelskind is een spannende, afwisselende thriller met een duister onderwerp als hoofdmoot.