Ik ben voor dit boek echt gaan zitten omdat ik hoge verwachtingen had. Tot mijn grote verbazing bleek het begin al compleet ongeloofwaardig. Liz is intussen een volwassen vrouw van 27 en dan komt ze er, bij toeval, achter dat ze geadopteerd is. Wat heeft de ouders van Liz bezield, dat ze dit geheim hebben gehouden. Ja, als je weet dat het kind wat je adopteert van een serie moordenaar is, dan kan ik mij er iets bij voorstellen, maar dit?
Nadat ik dit gegeven geaccepteerd had vond ik bij het verder lezen ook de reactie van Liz weer overdreven. Liz gedraagt zich door het hele boek heen als een "drama queen".

Verder vond ik dit boek helemaal niet spannend, pas op een kwart van het boek, komt de FBI om de hoek kijken, en het verhaal kabbelt zich rustig als een roman door naar het eind.

De schrijfstijl van dit boek is wel erg prettig en voor een roman vond ik dit boek ook goed te lezen. Het is echter geen hoogstandje.

Via Thrillzone mag ik met 14 anderen De Stamboom lezen van Steph Mullin & Nicole Mabry. Twee voor mij onbekende schrijvers. Steph, een getrouwde hondenmama en creatieve directeur van een bedrijf dat media, entertainment en digitale marketing oplossingen biedt. Ze is gek op true crime podcasts en literatuur. Ze schrijft in haar vrije uurtjes en droomt er al sinds haar 6e van om schrijver te worden. Nicole is senior manager post-productie in televisieland. Van haar hand verscheen eerder 'Past This Point', een thriller die al 2 prijzen won. De dames ontmoetten elkaar in 2012 en ontdekten hun gezamenlijke passie voor true crime en schrijven. De Stamboom (The Family Tree) is hun eerste misdaadroman.
De vertaling is van Ingrid Zweedijk. Ze vertaalt boeken van onder andere Robyn Carr (Virgin River), Sheryll Woods en Nora Roberts. Het ontwerp van de cover van Andrew Davis, ontwerper van boekomslagen en illustrator.

Elizabeth (Liz) Catalano komt erachter dat haar DNA verwantschap aantoont met een seriemoordenaar. Dit is het begin van een aantal gebeurtenissen dat haar wereld op zijn kop zet. Liz is een nieuwsgierige dame die er niet van houdt dingen niet te weten. Ze gaat dus op zoek naar de rest van haar familie. Maar of ze blij wordt van wat ze vindt? Het verhaal schakelt tussen het heden met de zoektocht van Liz en het verleden met de slachtoffers van de seriemoordenaar. Dat zijn 'leuke' feiten aangezien ze gebaseerd zijn op de werkelijkheid.
Liz is heel erg van slag door alles wat ze leert. En ook al weet ik niet hoe ik zelf zou reageren, ik vind haar soms veel jonger klinken dan haar 27 jaar. Het is wel herkenbaar dat ze alles onder controle wil hebben. Dit heeft ze nu niet en is daarom helemaal stuurloos. Ze kan dit niet uitstaan en probeert door haar eigen zoektocht weer wat controle terug te krijgen. Aan de andere kant werkt ze nu in een baan die ze eigenlijk niet wil; ze schrijft over evenementen en waarom mensen die zouden moeten bezoeken. Ze wilde altijd onderzoeksjournalist worden. Haar serieuze karakter wisselt mooi af met het karakter van haar nicht en huisgenoot Andie, die met haar (al dan niet ongepaste) luchtigheid en humor voor een vrolijke noot zorgt. Zij werkt met hart en ziel in de zorg, waar ze altijd van droomde.

Bij Liz moet ik steeds denken aan het typetje Tante Es van Jörgen Raymann. Zij vraagt haar gasten altijd: wie is je vader, wie is je moeder? Maar wat als je dat niet weet. Het is wel de basis van je bestaan. Als dat onder je voeten wordt weggemaaid, dan stort je wereld in. Liz moet zich als het ware opnieuw uitvinden. Op wie lijkt ze? Heeft ze nog meer familieleden? Wat kan ze allemaal te weten komen zodat ze weer een stukje rust krijgt in haar leven?

Iedere lezer zal er anders tegenaan kijken, maar ik vond het een goed verhaal. De epiloog had van mij niet gehoeven, maar het laat wel de deur op een kier voor een vervolg. Ik kon me tot op zekere hoogte inleven in Liz. Tijdens haar zoektocht had ze oogkleppen op voor de mensen in haar omgeving en zeker voor de effecten die haar acties op ze zou hebben. Dat haar basis onder haar voeten is weggeslagen is te begrijpen, maar haar acties daarop zijn op het randje. Het verhaal zou het op het witte doek goed doen als actiefilm. Lees het en vraag jezelf dan af wat jij zou doen.

Als Liz Catalone via een website van DNA onderzoek er achter komt dat ze geadopteerd is gaat ze op zoek naar haar biologische familie. Dan staat ineens de FBI voor haar deur en die zeggen dat ze verwant is aan een seriemoordernaar. Ze besluit toch op zoek te gaan naar haar biologische familie en komt in contact met een oudoom van haar.

Ik vond de schrijfstijl heel prettig om te lezen. Het verhaal vond ik spannend en meeslepend. Ik kende de schrijversduo Mullin & Mabry niet maar ik heb me door dit duo laten verrassen wat een spannend en meeslepend boek was dit.

De eerst samenwerking tussen de auteurs Steph Mullin & Nicole Mabry resulteerde het boek met de titel De stamboom.

Voor de verjaardag heeft Elizabeth ( Liz) van haar nichtje, beste vriendin en huisgenoot Andie een DNA testkit gekregen. Puur uit nieuwsgierigheid naar de geschiedenis van de voorouders. Wat is de oorsprong? Net als in het tv-programma 'Verborgen verleden waarin bekende Nederlanders terug gaan in hun familiegeschiedenis. Bij Liz brengen de resultaten geheel onverwachts tot een schokkend resultaat. Volgens de gegevens zou haar DNA niet verwant zijn aan haar nichtje Andie. Ze blijkt te zijn geadopteerd! Als gevolg daarvan volgt er nog een actie. Tot overmaat van ramp krijgt ze plots de FBI aan de deur om te horen dat er een verwantschap is met een seriemoordenaar! De Tri-state killer. Ondanks de waarschuwingen van de agenten om voorlopig afzijdig te houden van eventuele contacten met de biologische familie gaat ze zelf op zoektocht.

De stamboom is anders dan ik had verwacht. De leeservaring voldeed voor mij niet naar verwachting, maar voor een lezer kan het anders zijn. Voor een thriller is het niet spannend, maar toch aardig. Bij elke boekuitgave worden meningen van andere auteurs erop gezet. In dit geval staat Lisa Gardner. In vergelijking van tot op de bodem van Lisa Gardner haalt de stamboom naar mijn mening het niveau niet. Echter dit is hun eerste gezamenlijke werk. Wellicht is er in de toekomst groei te waarnemen.