In de toekomst kijken is iets wat auteurs graag doen. Als het een niet zo fijne toekomst is dat wordt geschetst, wordt het subgenre ‘dystopisch’ genoemd. Maar ook de iets nabijere toekomst is gewild schrijfgoed. En als het om oorlogsvoering gaat, kennen we onze klassiekers. Zo was het Tom Clancy, de grootmeester van de technothriller, die in 1985 Operatie Rode Storm uitbracht. Het was een angstaanjagend beeld van het ontstaan van de Derde Wereldoorlog. Daarna deden ook een aantal andere auteurs een poging, zoals Larry Bond. Onlangs deden twee ex-militairen een duit in het zakjes; Elliot Ackerman en James Stavridis schreven samen 2034.

In het jaar 2034 is de wereld eigenlijk nog zoals nu. We zijn nog meer afhankelijk van technologie en ook de grote heersers zijn nog dezelfde. De V.S. aan de ene kant, China, Iran en Rusland aan de andere en als neutrale partij India.

Tijdens een incident in de Zuid-Chinese Zee wordt vlootcommandant Sarah Hunt overrompeld door de Chinese marine. Met een technologisch overwicht worden twee van haar schepen gekelderd en de derde zwaar beschadigd.

Tegelijkertijd voert een Amerikaanse piloot met zijn F-35 een routinepatrouille uit langs de Iraanse grens. Zijn toestel wordt echter gehackt en hij wordt gevangen genomen.

Het blijken de inleidende beschietingen te zijn van een groots plan om Amerika op te knieën te dwingen. De Amerikanen reageren echter en dat doen ze onverwachts heftig. De Derde Wereldoorlog lijkt aanstaande…

Wie 2034 leest, krijgt een angstaanjagende inkijk in een mogelijk toekomstig conflict. Wie de media wat in de gaten houden, weten dat een wereldbreed conflict dichterbij ligt dan het lijkt. Zo zijn er spanningen tussen de Russische Beer en het Westen en is ook de handel tussen China en de V.S. vaak onderwerp van gesprek. De auteurs maken hier dankbaar gebruik van en schetsen een beeld van hoe dit kan escaleren.

Dat doen ze door het introduceren van een aantal sleutelspelers aan ‘beide kanten’. Zo is er Lin Bao, een Chinese militair die uiteindelijk het bevel over een vliegkampgroep krijgt. Aan de andere kant is er Sandeep Chowdhury, de nationale veiligheidsadviseur van de V.S. In het veld vechten voor Amerika admiraal Sarah Hunt en ook de piloot ‘Wedge’. Interessant in 2034 is dat de personages goed worden uitgewerkt, wat best uniek is in het genre. Het zijn mensen met hun eigen twijfels, ambities en drijfveren. Dit blijkt uiteindelijk een van de pijlers van 2034 te zijn.

Een breed thema in het boek is onze afhankelijkheid van technologie. Dit is al bekend, maar lijkt in de nabije toekomst nog veel breder te zijn. Elliot Ackerman en James Stavridis geven met hun verhaal een duidelijk statement af; vertrouw als mensheid niet téveel op technologie.

De uitwerking van het plot is interessant, waarbij duidelijk is dat de auteurs het klappen van de zweep kennen. Over en weer vinden escalaties plaats, waarbij ook het opportunisme van andere landen naar voren komt. Waar China vooral inzet op hun cyberaanvallen, doet Amerika dat op brute kracht. Het is interessant om te lezen hoe dit verloopt, waarbij de auteurs de aanvallen niet té gedetailleerd beschrijven. Ze lokken de lezers uit hun verbeelding te gebruiken. Enerzijds is dat slim, anderzijds was de gedetailleerde uitwerking zoals Clancy dit in zijn veelgeprezen Operatie Rode Storm, ook aansprekend. 

Al met al is 2034 een geslaagde, interessante en soms afschrikwekkende inkijk in de nabije toekomst. Voor de liefhebbers van Clancy verplichte kost, en ook voor de mensen die willen weten hoe onze toekomst eruit kan komen te zien; lees 2034!