Ruth Ware is een alias van Ruth Warbuton (1977). Ze debuteerde met de wereldwijde bestseller In een donker, donker bos, opgevolgd door De vrouw in suite 10. Huis te koop, Het leugenspel, De dood van mevrouw Westaway, Door het sleutelgat en Een voor een werden ook haar spannende successen. De moord in Oxford is de achtste Nederlandse vertaling van de Britse misdaadauteur. Leuk om te vermelden: In een donker, donker bos wordt momenteel verfilmd door Reese Witherspoon.
Hannah Jones was naar Oxford gekomen om aan de universiteit te studeren. Daar ontmoette ze April, de ultieme it-girl van een groepje onafscheidelijke vrienden, welke naast April en Hannah uit Will, Hugh, Ryan en Emily bestond. Alles ging zijn gangetje, maar ja, dat was ervoor. Tegen het einde van het tweede semester trof Hannah haar inmiddels beste vriendin dood aan. Letterlijk iedereen kan bij de dood van April betrokken zijn, want ze hield er namelijk van om met haar vrienden grappen uit te halen, grappen met serieuze gevolgen.
In het erna, tien jaar later in het heden, verwachten Hannah en Will samen een eerste kind. John Neville, de portier van de universiteit is inmiddels veroordeeld voor de moord op haar beste vriendin. Hannah krijgt het nieuws dat de moordenaar in de gevangenis is overleden. Wanneer een journalist met nieuw bewijs komt, bewijs dat Neville mogelijk onschuldig was, blijft het knagende schuldgevoel verder groeien: Zij was tenslotte de getuige die de doorslag tot de veroordeling gaf. Hannah neemt langzaam maar zeker weer contact op met de vrienden uit de groep. Daarbij graaft ze steeds dieper in het mysterie van Aprils dood, waardoor ze begint te realiseren dat de vrienden die ze dacht te kennen allemaal iets te verbergen hebben. Was het zelfmoord? Het begint meer en meer op een slecht opgevoerde act te lijken, waarbij de pijlen gevaarlijk lang naar een en dezelfde persoon wijzen, naar iemand waarvan ze liever niet had gezien dat deze persoon erbij betrokken was. Kan ze eindelijk na al die tijd de werkelijke dader ontmaskeren?
Ruth Ware weet de onvoorwaardelijke aandacht van haar lezers meteen vast te houden. De auteur kan vlot te vertellen, en weet het boeiend te brengen. Ze splitst de scenes in de momenten voor en na de moord, en dit kan het volgen van de verhaallijn vooral in het begin wat lastig maken. Lezers zullen dus ten alle tijden moeten opletten om de cruciale details niet te missen. Na een tijdje raakt de lezer gewend aan haar stijl. Het zal steeds makkelijker worden om de verhaallijn te volgen.
De moord in Oxford speelt zich voor het belangrijkste deel af in een eeuwenoude universiteit, waar dus een moord wordt gepleegd. Deze combinatie geeft het een typisch gevoel van dark academia. De mysterieuze, zelfs een beetje naar duister neigende sfeer waarin de verhaallijn is ondergedompeld, doet dit voor de gemoedsrust van de lezer. Hoofdpersonage Hannah werkt in een knus boekenwinkeltje, en dat draagt ook bij in deze sfeer. Regenachtige en gure setting en het perfecte seizoen maken het compleet. Het is dan ook een ideaal boek voor wanneer de herfst zijn intrede doet.
Ware legt wel de focus en nadruk teveel in een richting, waardoor men eigenlijk al kan bedenken dat je het niet in die richting moet gaan verwachten. Hannah is in het heden verbonden met Will, terwijl hij in het verleden duidelijk verbonden was met slachtoffer April. Dat merk je vooral aan de reactie op de dood van de veroordeelde portier John: Will vindt het niet erg dat de dader inmiddels is overleden, en dat impliceert meteen het een en ander. Bij de lezer rijst al snel de vraag wat de connectie tussen John en Hannah is. Langzaam maar zeker wordt het duidelijk dat zij met een enorm schuldgevoel kampt, waardoor ze zich beter in deze moord verdiept. Tevens voelt het ook alsof Hannah de tweede keus van Will is. Will en April hadden een opmerkelijke relatie. Het voelt allemaal erg intrigerend, en tegelijkertijd ook erg voor de hand liggend. Vanwege het gedrag van John kan de lezer ook nog wel eens op het verkeerde pad gezet worden. Daarnaast wordt April door haar persoonlijkheid door velen gehaat, en dat maakt haar een perfect slachtoffer, waardoor iedereen de dader kan zijn. Dat Will zijn koffie zwart drinkt, willen lezers ook nog wel eens aan het denken zetten. De schrijfster heeft dit soort details duidelijk met een reden gebruikt. Vooral na voorafgaande details leggen dit soort -in de eerste instantie kleinere details- er wel heel dik bovenop. Lezers gaan op die manier dus juist naar andere perspectieven en mogelijkheden zoeken. Het blijkt dat men er dan uiteindelijk helemaal niet zo ver naast zit. De mogelijke scenario’s naar de werkelijke dader liggen dus voor het oprapen. Zo lijkt het ook alsof de auteur niet helemaal zeker wist wie de uiteindelijke dader moest worden.
Hoewel er sprake is van spanning en actie, duurt het nog vrij lang voor het complete, bijna inmiddels voorspelbaar geworden plot wordt onthuld. Ondanks dat, zit het totale verhaal wel goed in elkaar. Leuk tussendoortje voor de snelle thrillerliefhebber.
