Als puber raakte Mel Hartman gefascineerd door parapsychologie, mythologie, ufologie, magie en vooral dromen. Het liefst schrijft ze verhalen met een bovennatuurlijk twist, met vreemde gebeurtenissen en sterke vrouwen die de boel komen redden. In haar korte verhalen spelen dan de mannen meestal een hoofdrol. De verhalen zitten eerder in de richting van lichte sci-fi met vaak dystopische toekomstbeelden te plaatsen.

Na het afstuderen in klinische psychologie kreeg Mel letterlijk een droomjob in een slaapcentrum. Ze is nog steeds slaapanalist op freelancebasis. In 2007 en 2011 verscheen de mixed fantasy-sci-fi reeks De Fantasiejagers: Droomloos, Angstdroom en Droombeeld. Tussendoor schreef ze ook nog de Urban Fantasy Anders: een Manon Maxim roman. Daarnaast heeft de schrijfster enkele jeugdboeken op haar naam staan.

Heen gaat over George Borg. Zij is zestien en woont in een weeshuis, waar ze een eenvoudig leven heeft. Wanneer ze op het laatste moment door een mysterieus echtpaar wordt geadopteerd, gaat er letterlijk een andere wereld voor haar open waarin niet iedereen menselijk blijkt te zijn. In de eerste plaats lijkt het alsof ze in een bouwval terecht is gekomen, maar al snel lijkt het erop dat dit een briljante manier is van de werkelijkheid te verhullen: ze is namelijk in De Ark terecht gekomen, een opleidingscentrum en opvangtehuis voor opmerkelijke wezens. Al snel leert ze wie haar echte familie is, en leert ze de doorgangen tussen nieuwe werelden, de Tunnels, waar de meesten uit zijn komen rollen, te herkennen.

George wordt zich steeds bewuster van de gevaren dat dit werk met zich meebrengt, immers, er kunnen ook wezens uitkomen, die het niet zo best met haar en haar nieuwe thuis voorheeft. Al helemaal wanneer een zekere Boris Tromp ten tonele verschijnt. Wat heeft hij te verbergen, en waarom wil hij iets te graag haar gedachten lezen? Wat is de connectie tussen Boris en haar moeder, en is deze connectie er wel? George vraagt zich vooral af, waarom haar moeder haar in het weeshuis heeft achtergelaten, en of ze eigenlijk nog wel leeft, gezien ze haar nergens kan vinden. Een spannende zoektocht kan dan ook niet uitblijven, een zoektocht waarin ze veel meer is dan dat ze ooit had kunnen denken.

De personages van Mel Hartman zijn altijd erg bijzonder, en dat is ook zeker het geval met George in Heen. Zonder veel woorden te gebruiken, kunnen lezers meteen uit het eerste hoofdstuk opmaken dat George op meisjes valt. Dat ze een jongensnaam heeft gekregen, maakt het ook extra opvallend. Lezers gaan zich afvragen waarom de auteur hiervoor heeft gekozen. Daarnaast weet de lezer ook meteen dat George in een weeshuis werd opgevangen. Door middel van diverse voortekenen wordt al duidelijk dat er meer aan de hand moet zijn, want ondanks dat ze wees is, en op het laatste moment toch nog geadopteerd wordt, is duidelijk geworden dat ze eigenlijk helemaal geen wees is, en dat haar moeder enkel onvindbaar blijkt te zijn. Hierdoor gaat men ook afvragen waarom haar moeder haar dan in het weeshuis heeft achtergelaten.

Het smaakt er al snel naar, dat Mel Hartman een hele bijzondere Urban Fantasy heeft geschreven waarin niet alles is wat het lijkt, en waar zelfs een vleugje sciencefiction in aan te pas komt. Haar insteek is ronduit briljant, en er zijn dingen die de lezer niet meteen ziet aankomen, zelfs een glimlach bezorgt. De wezens die ze beschrijft, bevatten een knap staaltje fantasie, zonder dat het geloofwaardigheid verliest. De liefde voor dieren komt hier opvallend uit de verf. Ook als men niet zoveel met dieren heeft, gaan lezers wel van de floepers en stekkernekkers houden.

Lezers zullen te allen tijde gefascineerd blijven, zonder de interesse in het verhaal te verliezen, en ook dit boek valt dus moeilijk weg te leggen. George heeft niet alleen de persoonlijke missie om haar moeder te vinden. Ze heeft ook een duidelijke taak in haar nieuwe huis gekregen: het aanvoelen en opsporen van de zo gevreesde tunnels die naar andere dimensies leiden, want dat is de gave die haar werd gegeven.

Er is in Heen een goede balans in wat er wordt laten zien, en wat er daadwerkelijk wordt verteld. De lezer wordt tevens geprikkeld om zelf meer te weten te komen over de verschillende dimensies en werelden. De verhaallijn heeft nog veel meer te bieden dan wat er op het eerste gezicht zichtbaar is. Men krijgt het gevoel dat er nog zoveel meer in de omschreven werelden te ontdekken valt.

Uiteraard eindigt het zoals de lezer het kan verwachten. Met een cliffhanger, waarbij het personage zo ongeveer in haar missie slaagt. En natuurlijk voelt de lezer dat er nog steeds het een en ander niet helemaal afgewikkeld is, waardoor men eigenlijk wel naar het vervolg gaat uitkijken. Al met al een fantastisch begin van een wel heel opmerkelijk en origineel tweeluik. Absoluut Urban Fantasy waardig.