Johnny Bollé schrijft thrillers en korte verhalen. Zijn vlotte, beeldende schrijfstijl en zijn typerende onverwachte plotwendingen houden de lezer stevig in zijn greep. Hij weet als geen ander hoe hij in zijn verhalen een sfeer kan creëren waaruit je niet meer kan ontsnappen.
Zijn boek 'Bloedmaan' werd door het lezersplatform van de VRT – Lang zullen we lezen – verkozen tot één van de 20 beste boeken van 2019.
De thriller 'Hij noemde me Duivelskind' werd door het team van recensenten van ThrillZone genomineerd voor de longlist van de Thrillzone Awards 2020 voor de categorie Beste Nederlandstalige thriller.
'Wilde gok', zijn vierde thriller, werd in 2021 absolute favoriet van boekenblog Perfecte Buren.

Kort nadat schrijfster Emily in 2017 de Nederlandse literatuurprijs heeft gewonnen komen haar man Kasper en dochter Claire te overlijden.
Emily, gebukt gaand onder schuldgevoelens, stort volledig in.
Met moeite weet zij zich overeind te houden.
Dan krijgt ze een aanbod van uitgever Finley Gallacher van uitgeverij Red Lighthouse om een boek te schrijven over Megan Kerr, de laatste heks van Durness.
Na lang wikken en wegen besluit ze toch het aanbod aan te nemen en vertrekt ze naar de Schotse Hooglanden.
Na aankomst in het herdershuisje waar zij mag verblijven, het huisje waar ooit Megan Kerr gewoond heeft, stapelen de bizarre gebeurtenissen zich op.
Hierdoor beseft Emily dat er iemand is die de waarheid over haar verleden en de dood van Kasper en Claire kent.

Het eerste dat opvalt is de mooie opvallende cover, die ontworpen is door Danny Dirix, de partner van Johnny Bollé.
Na een spannende proloog in het heden, 2017, volgt er de verhaallijn van Megan Kerr in het jaar 1799.
Daarna volgen we de verhaallijnen van Emily en die van de 8-jarige Twinkel, die afwisselend voorbijkomen weer in het heden.
Met name met de verhaallijn van Twinkel weet de auteur de lezer te ontroeren.
Dat is best knap in een thriller om dat voor elkaar te krijgen.
We leren de personages beter kennen en wat die nu precies met elkaar te maken hebben wordt pas later duidelijk net als de titel van het boek.
Door de korte hoofdstukken en de opgebouwde spanning is het boek niet weg te leggen en wil je het in een adem uitlezen.
Het plot is subliem. Als doorgewinterde thrillerlezer denk je te weten hoe het in elkaar steekt allemaal, maar dan weet de auteur je toch nog op het verkeerde been te zetten.
Alle puzzelstukjes vallen in elkaar, petje af voor Johnny Bollé.
Het was mijn eerste kennismaking met de boeken van Johnny maar zeker niet de laatste.
Wat ik nu wel deed is het geven van de volle 5* voor 'Wat ik niet deed'.

Johnny Bollé heeft naast sporten en lezen nog een andere uitlaatklep om tot rust te komen namelijk schrijven.
Zijn korte verhalen hebben al enkele prijzen en nominaties in de wacht gesleept. In 2018 debuteerde hij met de goed ontvangen thriller 'Egyptisch blauw'. 
Na Duistere grens verscheen zijn zesde thriller Wat ik niet deed.
Emily is met haar debuut Koningin zonder kasteel direct in de prijzen gevallen, de Nederlandstalige Literatuurprijs 2017 zet haar gelijk op de rails. Maar niet voor lang, want in hetzelfde jaar verliest ze haar dochtertje Claire en haar man Kasper en kampt ze met een schrijvers blok.
Dan krijgt ze een uitnodiging van uitgever Finley Gallagher om een boek te schrijven over Megan Kerr, de laatste heks van Durness. Dan verblijft ze wel een aantal maanden bij mom, de moeder van Finley die in het bezit is van het huisje waar Megan Kerr haar laatste jaren sleet.
Lukt het Emily om de schrijvers blok op te heffen en kan zij het schuldgevoel dat ze heeft over de dood van haar kind en man verminderen? Dat het niet makkelijk zal worden is meteen duidelijk maar als er dan ook nog vreemde dingen gebeuren in haar omgeving gaat de toch al zo onzekere Emily twijfelen of ze wel een juiste beslissing heeft genomen om naar de Schotse hooglanden te komen.
De inleiding bestaat uit 2 stukken die beiden een spanningsveld uitstralen. Het is niet direct duidelijk wat deze stukken met elkaar te maken hebben.
Het verhaal vervolgt met Megan, de dag dat zij wordt opgehaald en beschuldigd voor hekserij. Er komt dan naast de enigzins spannende inleiding ook nog een onbestemd gevoel binnen, het weten dat er geen ontkomen aan is voor Megan.
Hierna gaat het boek verder en heeft Johnny Bollé ervoor gekozen om te werken met 2 verhaallijnen; Emily die voornamelijk in het heden afspeelt met af en toe een terugblik naar het verleden en het verhaal van Twinkel die in 2017 afspeelt.
Johnny Bollé weet het overzichtelijk te houden door bij elk nieuw hoofdstuk duidelijk aan te geven vanuit wiens oogpunt we lezen en in welke periode het speelt (2017 of heden).
De plot wordt prachtig opgebouwd met een enkele twist voornamelijk in het begin van het boek om je als lezer in het ongewisse laten. Wie is nu Twinkel? Wat is er gebeurd met Kasper en Claire? Waarom heeft Emily zo'n groot schuldgevoel?
De uiteindelijke grootste twist komt aan het einde van het boek en laat je met open mond het boek dichtslaan.
De spanning is niet constant in het verhaal aanwezig, juist door de hoofdstukken af te wisselen tussen Emily en Twinkel krijg je als lezer een compleet gevoels arsenaal over je heen.
De hoofdstukken van Twinkel zijn prachtig en ontroerend tegelijk, waarbij je af en toe een brok weg moet slikken. Daarbij zijn de hoofdstukken van Emily voornamelijk onderhuids spannend en komen haar gevoelens van onzekerheid en onrust ook goed binnen.
De karakters zijn goed uitgediept als het gaat om Emily en Twinkel. Finley, Ann en mom daarentegen zijn minder uitgediept en wellicht dat dat ertoe leidt dat zij gevoelsmatig een bijrol spelen in het geheel. Misschien dat daarom de uiteindelijke dader als een verrassing komt.
Qua schrijfstijl is Wat ik niet deed soepel om te lezen. Alhoewel Johnny Bollé een Vlaamse auteur is, is dit niet terug te vinden in zijn schrijfstijl waardoor het voor niet Vlaamse lezers makkelijk en als een trein leest.
Wederom heeft Johnny Bollé met zijn thriller Wat ik niet deed een spannend, ontroerend en geweldig verhaal geschreven.

Ik heb maar een korte reactie.
Gewoon heerlijk lezen en lekker weg dromen in Schotland . En mee leven met Twinkel en Pepijn .

Wat een bijzonder leuke kennismaking. Voor de leesclup van Thrillzone mocht ik dit boek lezen. De flaptekst sprak tot mijn verbeelding, een groot gedeelte speelt zich af in Schotland, dus aangemeld en ik mocht meedoen. Wat een goed verhaal, we maken kennis met Emily die na het verlies van haar man en kind volkomen vastzit en in een diepe depressie zit. Dan wordt ze uitgenodigd om in Schotland (Durness) research te naar een heks die geleefd in de 17de eeuw. Ze neemt de uitnodiging aan, heeft niets te verliezen. En dan begint het verhaal van deze schrijfster. Aan de hand van terugblikken en het heden krijgen we een beeld wat er is gebeurd in het leven van Emily. Ook een meisje genaamd Twinkle speelt een grote rol. Want hoe is zij aan haar einde gekomen. Allemaal vragen die in het verhaal langzaam maar zeker een antwoord krijgen. Het kruipt stukje bij beetje onder je huid, en de spanning wordt goed opgevoerd. Aan het eind is alles duidelijk, losse eindjes weggewerkt, en is het met veel spanning, hier en daar wat romantiek, een leuke thriller geworden, waar ik leuke leesuurtjes aan heb beleefd

Emily schreef ooit een bestseller maar na de dood van zowel haar man als haar dochter zit ze in een writers block. Emily leunde altijd op anderen maar moet nu zelf haar weg in het leven gaan vinden. Dan wordt ze benaderd door een uitgever die haar vraagt om een boek te schrijven over een Schotse legende, ze mag daarvoor naar Schotland afreizen en de uitgever betaalt alle kosten. Gepusht door haar moeder zet Emily deze stap.
In de 2e verhaallijn spelt Twinkel de hoofdrol. Twinkel heeft een spierziekte en moet daarvoor vaak naar het ziekenhuis. Gelukkig heeft ze een liefhebbende vader en oom, van haar moeder moet ze het niet hebben.

Deze twee verhaallijnen komen uiteindelijk samen in een spannend maar ook emotioneel verhaal. Doorspekt met mystiek uit de Schotse hooglanden.
Wat er gebeurt met Emily en wat Twinkel daarmee te maken heeft kun je zelf gaan lezen, maar pas op....... sluit jezelf maar even op want je wilt pas stoppen met lezen als je weet hoe het zit!

Johnny bolle is schrijver van korte verhalen en thrillers.
Hij studeerde af als paramedicus. Op zijn dertigste maakte hij een carrière switch en maakte van zijn hobby in zijn beroep.Hij werd personal trainer en groepsles gever.
Hij won diverse prijzen in 2018 een schrijverswedstrijd.Ook in 2018 werd zijn verhaal claustrofobie bekroond met de publieksprijs voor de wedstrijd micro sleutel. Zijn boek bloedmaan werd door het lezers platform gekozen tot een van de beste boeken van 2019.

WAT IK NIET DEED
We maken kennis met de schrijfster Emily na de dood van haar dochtertje en man stort ze volledig in.
Ze heeft schuld gevoelens die ze niet kan overwinnen het enige wat ze doet is moeizaam overleven.
Dan doet een uitgever haar een aanbod om naar Schotland af te reizen.
Om een verhaal te schrijven over de laatste heks van Durness.
Op dit aanbod gaat ze na lang aarzelen in.
Als ze daar is gebeuren er vreemde dingen.
Er is daar iemand die de waarheid kent over haar verleden !
Zijn de mensen om haar heen wel te vertrouwen ?
Of beeld ze zich dingen in ?

Ik zou zeggen ga mee op reis naar Schotland en ontdek de verschillende verhaal lijnen in heden en verleden. Het boek heeft een verassend plot !

Het boek is in vlotte schrijfstijl geschreven en daardoor makkelijk te lezen.
Het heeft korte hoofdstukken die gaan tussen heden en verleden.
Ik vind het zelf meer een roman met wat spanning dan een thriller.
Ik bedank uitgeverij Letter Rijn voor het recensie exemplaar.
En de thrillzone leesclub dat ik hier aan mee mocht doen.

reizen

Johnny Bollé schrijft heerlijke boeken, er heb al zijn boeken mogen lezen. Omdat dat mij prima bevallen is heb ik me aangemeld voor de leesclub. Ik had dus hoge verwachtingen en ik kan zeggen die zijn wederom waar gemaakt.

De titel van het boek “Wat ik niet deed” maakt nieuwsgierig; Wat heb je niet gedaan? Wat had je moeten doen? Een antwoord op een vraag waar het boek vloeiend naar toe werkt maar wat tot het einde toe verborgen blijft.

De spanning wordt in dit boek geleidelijk opgebouwd. Er zijn twee verhaallijnen die naast elkaar lopen en er zijn terugblikken van de hoofdpersoon naar 2017. Stukje bij beetje komen deze verhaallijnen bij elkaar om uiteindelijk tot een verrassende ontknoping te komen. Naar mate het boek vordert wordt het steeds spannender. Hoewel de spanning redelijk laat pas komt, weet de auteur heel goed je nieuwsgierigheid te wekken en vast te houden. Je wilt graag weten hoe het verder gaat dus wegleggen is geen optie.

Dit boek is een psychologische thriller dat ook goed emoties weet op te roepen. Er komen een paar behoorlijk heftige thema’s in voor en zeker als je zelf zoiets van nabij hebt meegemaakt wordt je hierdoor geraakt.

Het decor waarin het verhaal zich afspeelt pas prima bij het onderwerp. Je kunt je helemaal inleven hoe de omgeving is. De auteur weet het heel mooi te omschrijven. Ook de karakters leer je goed kennen. De ene komt onsympathiek over, een andere onzeker. Een mooie mix van personages.

De schrijfstijl is prettig. Vrij korte hoofdstukken, zinnen van prettige lengte en alles geschreven in begrijpelijke taal. De auteur is Vlaams maar typisch Vlaamse uitdrukkingen ben ik niet tegengekomen. Als je als Nederlander niet weet dat de auteur Vlaams is zal het je waarschijnlijk niet opvallen.

Wat ik niet deed is boeiend van begin tot eind. Een aanrader dus!

Voor de leesclub van ThrillZone mocht ik dit boek lezen. Het was voor mij de eerste kennismaking met de schrijver, en wat voor een.
Schrijver Emily heeft een dramatische periode achter de rug en besluit een tijd in Schotland te verblijven. Ze moet zichzelf hervinden en herontdekken, en wil ook research doen en inspiratie opdoen om een nieuw boek te schrijven over een Schotse legende. In Schotland ontmoet ze diverse mensen, en gebeurtenissen volgen elkaar op. We leren als lezer Emily en andere personen beter kennen, en we worden deelgenoot van hetgeen Emily meegemaakt heeft.
En de tweede verhaallijn ontpopt zich verder, die van Twinkel. Deze verhaallijnen komen uiteindelijk samen, en het plot is geweldig. De verhaallijnen in het prachtige, onstuimige Schotland, heerlijk! Ik vond de thriller geweldig, voelde de spanning maar was uiteindelijk ook erg onder de indruk van de schrijfstijl. Erg mooi! Aanrader!

Johnny Bollé is geboren in Antwerpen en schrijft korte verhalen en thrillers. In 2018 won hij met zijn verhaal Euforie een schrijverswedstrijd en brak daarna door met zijn thriller Egyptisch Blauw. Wat ik niet deed is zijn zesde thriller en voor mij de eerste kennismaking met deze auteur.

Emily van Gogh won in 2017 een belangrijke literaire prijs met haar debuutroman. Als zij daarna zowel haar dochter als haar man verliest, stort zij in en raakt in een writers block.
Uitgever Finley Gallacher doet haar een aanbod om naar de Schotse hooglanden af te reizen en onderzoek te doen naar de laatste heks van Durness, met de bedoeling dat zij een boek schrijft over deze heks, Megan Kerr, die in 1799 op de brandstapel belandde. Na lang twijfelen gaat ze uiteindelijk op zijn aanbod in. Zij mag een aantal maanden verblijven in het herdershuisje van zijn moeder (Mom), waar ook Megan Kerr heeft gewoond. Eenmaal in Schotland ziet Emily vreemde verschijningen en gaat ze aan zichzelf twijfelen, en weet bijna niet meer wie ze wel kan vertrouwen en wie niet.

Het verhaal is opgebouwd in twee tijdvakken: 2017 en het heden. De hoofdstukken uit 2017 worden verteld door Twinkel, een achtjarig meisje met een ernstige spierziekte, maar lang is onduidelijk wie zij is. Daarnaast wordt er in 2017 ook teruggekeken naar de gebeurtenissen rond de prijsuitreiking van Emily’s debuut. De hoofdstukken van het heden worden verteld vanuit Emily.

Hoewel heel veel onduidelijk blijft in het boek zoals de identiteit van Twinkel, de titel van het boek en de reden van Emily’s schuldgevoel rond de dood van haar dochter en man, blijft het verhaal boeien en juist door het waarom niet weten, wil je niets liever dan doorlezen.
Johnny Bollé helpt de lezer de puzzel op te lossen door telkens een klein stukje aan te geven en wanneer je denkt te weten hoe alles in elkaar steekt en je de personages denkt te kennen, komt er weer een plotwending waardoor je theorieën in duigen vallen.

Het boek heb ik met plezier gelezen. Minpuntje vond ik sommige dialogen, die in een feelgood niet zouden misstaan, maar in een thriller langdradig en saai worden. Ook had ik wel iets meer over Megan Kerr willen weten.
Wat ik niet deed is geen bloedstollend spannende thriller, maar door het verhaal in de Schotse hooglanden te situeren met zijn mist en regen, weet de schrijver wel een beklemmende sfeer te scheppen en de lezer met cliffhangers en plotwendingen mee te nemen naar een verrassende ontknoping.

Ik had nog nooit iets gelezen van Johnny Bollé maar na dit boek te lezen ga ik zeker andere boeken van hem ook lezen. Ik heb een geweldige schrijver ontdekt.

Wow, wat vond ik dit boek goed.
Een mooie afwisseling tussen spanning, mysterie, rouwverwerking en hoop op de toekomst.
De personages waren allemaal goed uitgewerkt, je denkt dat je weet wat er gaat gebeuren en dat je het verhaal wel doorhebt. Niets is minder waar, de plottwists zijn niet te tellen tegen het einde aan. De ene verrassing na de andere duikt op .
De Schotse Highlands staan op mijn verlanglijst om eens te bezoeken, dat was een van de redenen waarom het boek me aansprak. Dat had misschien ietsje meer uitgewerkt kunnen worden, aan de nadere kant, dat was niet zo heel belangrijk voor het verhaal.
Emily en haar moeder, wat een mooie relatie hebben die twee! Twinkel, je zal het maar meemaken, zo jong en zo ziek en wat een impact het allemaal heeft.
Het was zalig lezen en ik raad dit boek dan ook aan voor iedereen die van psychologische verhalen houdt.

‘Wat ik niet deed’ van Johnny Bollé verscheen vorig najaar. Van Johnny zijn al eerder boeken verschenen, zoals ‘Duistere grens’, ‘Duivelskind’ en ‘Bloedmaan’. Ooit afgestudeerd als paramedicus, werkt hij tegenwoordig als personal trainer én schrijver van korte verhalen en thrillers. ‘Wat ik niet deed’ heeft korte hoofdstukken, een schrijfster en een heks als personage, een auteur die bekend staat om spannende plotwendingen, kortom: genoeg ingrediënten aanwezig voor een ‘wonderful read’!

In dit verhaal heeft schrijfster Emily een zwaar trauma gehad. Een jaar terug heeft ze namelijk plots afscheid moeten nemen van haar dochtertje en haar man. Een jaar later heeft ze haar leven nog niet op de rit en draait haar leven volledig om het verlies van haar gezin.
Dan komt haar redacteur met een voorstel. Ze moet er wel voor afreizen naar de Schotse Hooglanden. Daar mag ze een verhaal schrijven over Megan, de laatste heks van Durness. Na enige aarzeling vertrekt ze dan toch, vol goede moed. Eenmaal daar aangekomen maakt ze bizarre gebeurtenissen mee. Het lijkt erop dat iemand het op haar heeft gemunt. Maar wié en waaróm dan?

Het boek start met 2 losstaande prologen. Allebei bedoeld om een tipje van de sluier te lichten, maar ik herlas ze beide omdat ik maar niet direct lekker in het verhaal kwam. Dat veranderde al snel. Lange tijd blijf je in principe 2 verhaallijnen volgen. Eentje over Emily en eentje over de kleine Twinkel. Feitelijk is er nog een derde, namelijk die van de heks van Durness. Hoe deze verhaallijnen zich tot elkaar verhouden is niet snel duidelijk. Daardoor puzzel je lekker mee met de personages en leert ze zo beter kennen. De filmische beschrijving (de mist, de rotsen, de zee) draagt bij aan het mysterieuze wat zo goed past bij het verhaal.

Er zijn niet veel personages. Naast Emily en Twinkel volgen we vooral Emily’s opdrachtgever Finley en zijn vrouw Ann, zijn moeder Mom en de aantrekkelijke Rodrick. Emily en Twinkel zijn het meest uitgewerkt en Twinkel… o, lieve kleine Twinkel had ik maar wát graag een dikke knuf willen geven. Zij heeft me tot op het bot weten te raken…

Het is knap om in slechts 235 pagina’s behalve leugen en bedrog ook vrij heftige thema’s als rouw, verdriet, verlies en deceptie te behandelen. Er zijn daardoor vele lagen in deze (emotionele) psychologische thriller. Gedoceerd geeft de schrijver meer prijs over het verhaal rondom Emily, Twinkel en de onderlinge relaties, toewerkend naar een climax aan het einde, tussendoor getrakteerd op onverwachte wendingen.

Weken na het uitlezen kunnen sommige personages met hun uitspraken me zelfs nu nog ontroeren. Ik bleef wel wat op mijn honger zitten wat betreft de heks Megan, want die is wat onderbelicht gebleven in het verhaal. Dit laat weer ruimte open voor een vervolg, wie weet?

Een schrijfster Emily met een goedlopend debuut mag na een traumatische gebeurtenis een nieuw verhaal gaan schrijven waarbij ze zelfs op de plek zelf onderzoek mag doen waar ze echter niet door iedereen prettig welkom wordt geheten. Waarom is dat … Een verhaal over dood, liefde en haat ontstaan door een ongeluk met drank.