De Vlaamse auteur Pieter Aspe is vooral bekend geworden door zijn verhalen met commissaris van In als hoofdpersonage. Toen hij in 2021 kwam te overlijden had hij meer dan vijftig titels achter zijn naam staan.

Als eerbetoon aan de overleden schrijver zijn vier nooit eerder gebundelde korte verhalen verschenen, Volbloed. De verhalen zijn al wel eerder verschenen, met name voor tijdschriften en kranten. Zo is het derde verhaal in dit boek, Kat en Muis uit 2010, al eerder als bijlage bij het tijdschrift Goedele verschenen.

Het schrijven van korte verhalen is, om kwaliteit te kunnen bieden, best lastig. Zo is het best ingewikkeld om informatie die men als schrijver kwijt wil, compact te houden. Dit mag echter niet ten koste gaan van het verhaal, want anders raakt dit kant noch wal.

In Volbloed komen de wat oudere verhalen, zoals Grof Wild uit 1998 en De Japanse tuin uit 2002, het beste uit de verf. Kat en Muis uit 2010 en De laatste rit uit 2011 zijn in kwaliteit gewoon minder.Dat deze laatste verhalen minder zijn heeft ook te maken dat beide als thema misdaad in het wielrennen hebben. En om eerlijk te zijn is dat geen goede combinatie. Vooral in De laatste rit, waar Commissaris van In en zijn rechterhand Versavel meereizen in de Tour de France, is geforceerd en niet geloofwaardig.

In Grof Wild verrast een vrouw haar echtgenoot met een korte vakantie in een afgelegen chalet in de Ardennen. Wat een gezellige week zou moeten worden ontaard in een ware nachtmerrie. En in de Japanse tuin wordt een lijk gevonden aan de Hasseltse Kolenkaai, met op het lichaam een lidmaatschapskaart van de bibliotheek. Het onderzoek spitst zich toe op het Limburgse zakenmilieu en daar komen heel wat duistere zaken aan het licht.

In Kat en Muis wordt de weinig populaire hoofdredactrice van een roddelblad met de dood bedreigd na de publicatie van een artikel over het verleden van een wielrenner. Daar trekt ze zich niets van aan, tot er iets gebeurt, waardoor ze verandert in een bange dame. En in de Laatste rit onderzoeken commissaris van In en Versavel aan de vooravond van de Tour de France een doodsbedreiging aan het adres van Vlaanderens bekendste wielrenner. Al gauw blijkt dat diverse mensen zich merkwaardig gedragen, zodra de speurders te dicht in hun buurt komen.

Grofwild is een goed uitgewerkt verhaal met personages die scherp zijn aangezet. Vooral Victor Borremans wordt door Aspe sterk in zijn rol geplaatst. Het einde van het verhaal geeft wat fronsende wenkbrauwen, maar dit maakt het verhaal er niet veel minder op.

Bij de Japanse tuin is vooral hoofdinspecteur Lies Rutten en haar collega Rudi Nelissen goed als dragers van het verhaal beschreven. Het doet denken aan de betere tijden van Van In en Versavel. Dit verhaal is een prima voorbeeld hoe een kort verhaal in elkaar moet steken

De laatste rit, wat als kort verhaal al eerder in Het Nieuwsblad verscheen steekt wel wat schril af tegen de andere korte verhalen. Men zou verwachten dat met name zijn creaties van In en Versavel garantie zouden staan voor een goed en doordacht verhaal. Maar dat is zeker niet het geval.

Volbloed laat, wellicht ongewild, wel een mooie inkijkje in de carrière van Pieter Aspe zien. Krachtige en goed opgebouwde verhalen maakten langzaam maar zeker plaats voor het toch iets mindere werk aan het einde van zijn leven. Als je daar in een recensie op wees, kon je een pinnige reactie van Aspe verwachten in je inbox. Dan liet stuurde hij een screenshot van een veel positievere recensie dan die van jouw hand was verschenen. Deze drive sierde hem ook weer.

De korte verhalen in Volbloed eren de schrijver, die terecht gezien wordt als de grondlegger van de Vlaamse thrillercultuur. Deze stroming heeft vele mooie boeken en getalenteerde auteurs opgeleverd.