Wie de naam Gio Lippens hoort, zal wellicht sneller denken aan Lippens als wielercommentator, dan Lippens als auteur. Dat is echter niet geheel terecht, want hij is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het uitstekende Surplace. Dat boek schreef hij samen met José de Cauwer (jaja, ook een wielercommentator maar dan op de Belg) over wielrennen in de coronaperiode. En in 2012 kwam al zijn roman Halverwege de heuvel uit, natuurlijk ook met een snufje wielrennen erin. Nu is Lippens terug met de roman Niet meer aan denken, met ook de fiets als een thema.

Thomas is in zijn eigen ogen een mislukte echtgenoot en vader. Jaren geleden ‘vluchtte’ hij naar een andere vrouw en verbrak alle contact met zijn gezin. Nu staat zijn dochter Evy ineens op de stoep. Ze wil met hem praten en haalt hem over samen een wieler-road trip te doen. Net als vroeger.

Dat vroeger bestaat uit een leven als fotograaf en veel fietsen. Thomas, Evy en soms ook zoon Jasper. Maar die kreeg tijdens een van die trips in de Ardennen een heftig ongeval en is sindsdien aan het bed gebonden. Wat er is gebeurd, is onduidelijk. Maar Thomas en Evy waren er die dag beiden bij…

Dat ongeluk lijkt een van de pijlers van het verdriet, vluchtgedrag en niet willen praten over emoties te zijn. Iets waar zowel Thomas alsook dochter Evy zich in lijken te wentelen ‘wanneer het spannend wordt’.

Niet meer aan denken is een menselijk en indrukwekkend verhaal. In slechts iets meer dan 200 pagina’s weet Lippens zijn personages tot leven te roepen. Vooral de wat sneue Thomas is geslaagd als karakter. Waar hij het voorheen goed voor elkaar had, lijkt hij sinds het op de klippen lopen van het huwelijk met zijn ex-vrouw niet meer op de man die hij was. Hij heeft geen werk meer, doet weinig, en staart de hele dag voor zich uit.

Ook dochter Evy is een personage dat gedurende Niet meer aan denken steeds meer tot de verbeelding spreekt. Ze lijkt in eerste instantie boos op haar vader, maar gaandeweg het boek lijkt ze meer op hem dan ze wellicht zelf wil of in de gaten heeft. De appel valt niet ver van de boom…

Centraal in hun moeizame relatie staan de fiets en nog specifieker het ongeluk van Jasper. Want wat is er nu gebeurd op die fatale dag in de Ardennen? En wie is er precies schuldig? Het zijn vragen die bij de lezer gaan leven en waar de hoofdpersonen eigenlijk geen antwoord op willen geven. Of misschien wel niet eens weten.

Niet meer aan denken is een verhaal dat indrukwekkend en menselijk aan doet. Het zou zomaar in je eigen gezin kunnen gebeuren, lijkt Lippens te willen zeggen. Zijn schrijfstijl is daarbij sober. Hij maakt het niet mooier dan het is, en gebruikt niet meer woorden dan noodzakelijk. Ook al beslaat het verhaal dus slechts iets meer dan 200 pagina’s, het is een boek dat onder je huid kruipt.