Maren Stoffels schreef op haar negende haar eerste boek, over een Eskimo die zijn vader zoekt. Via auteur Hans Kuyper zocht ze contact met uitgeverij Leopold. Die publiceerde in 2005 haar eerste boek. Sindsdien zijn er heel wat boeken van haar hand verschenen. De laatste jaren schrijft ze thrillers voor jongeren, waaronder Escape Room, Fright Night en Room Service. Met deze thrillers werd ze meermaals genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury. No exit is haar nieuwste thrilleraanwinst.

Nietsvermoedend stapt Vesper aan boord van een luxe cruiseschip in de veronderstelling dat ze een vakantie tegemoet gaat. De werkelijke reden dat ze in aanmerking voor deze cruise komt, heeft een macabere insteek: ze is door haar vader en door haar school opgegeven voor No Exit, dat een opmerkelijk heropvoedprogramma blijkt te zijn. Ze wordt zonder genade voor tien dagen van de buitenwereld gehouden. Geen bereik van telefoon of contact door middel van wifi. Op de harde manier komt Vesper erachter dat No Exit geen grenzen kent, en dat ze tegen elkaar uitgespeeld worden. Samen met alle andere pesters is ze in levensgevaar, op open zee kan je tenslotte toch al geen kant op. Met de blind geworden Gwen deelt ze een kamer op het schip. Zij beweert dat ze onschuldig is, maar is dat wel zo? Kan Vesper nog wel ontsnappen, nu ze de gestolen urn van haar overleden moeder niet meer heeft?

Stoffels heeft een heldere manier van schrijven, waarin jonge lezers zich kunnen vinden. Het is herkenbaar en geloofwaardig genoeg, met een leerzame kijk op de aangesneden onderwerpen. Het wordt al snel duidelijk dat er een nogal schokkende, andere kijk op gerechtigheid gehandhaafd wordt. Daarnaast zijn de personages grondig op zoek naar zichzelf, waarbij onzekerheid, veiligheid, verslaving, en wraakzucht voortdurend de kop op steken. Pesten is hierbij dan wel een groot uitgemeten thema. Ook is het verhaal verdeeld in hapklare delen, waarin het vanuit het perspectief van Vesper wordt verteld. Hoe zij zich bij dit alles voelt, wordt aan de hand van passende emoties laten zien, waardoor lezers het personage steeds beter zullen leren kennen.

De korte dagboekstukjes van een nog onbekend personage, een dagboek waarin enkele regels zijn doorgekrast, geven de verhaallijn een intrigerend randje. De auteur prikkelt haar lezers op kundige wijze. Ze weet immers een stukje van Vespers achtergrondverhaal dusdanig te onthullen, dat de lezer nieuwsgierigheid niet zal kunnen onderdrukken. De schrijfster heeft haar lezers in feite ongenadig in zijn greep. Het zal niet uitblijven dat men het dan ook in een ruk wil uitlezen, omdat lezers onverhoopt willen weten waar Stoffels naartoe zal gaan. Zeker wanneer er ook nog geruchten en gruwelijke gebeurtenissen de kop opsteken, die voor enige huivering kunnen zorgen. Enige triggerwaarschuwing voor zelfmoord, doodslag, marteling, en moord is dan ook op zijn plek. Zal Vesper levend van het schip kunnen komen? Zijn de geruchten wegens het heropvoedprogramma waar? De schrijver van het mysterieuze dagboek schijnt namelijk al snel verontrustende gedachten te hebben. En wie is die Springer eigenlijk?

Het plot is er eentje dat je kunt verwachten, omdat er nog een ander verborgen, maar al veel voorbijgekomen onderwerp in schuilt. Hierdoor is het mogelijk dat men het einde niet helemaal ziet aankomen, al heeft de lezer uiteindelijk echt wel door van wie het geheimzinnige dagboek is. Het perspectief draait halverwege naar een ander belangrijk personage binnen de verhaallijn, waardoor de lezer weer even terug de tijd in wordt genomen, en op die manier de puzzelstukjes op zijn plek laat vallen. Het uiteindelijke einde is dan ook aan de droevige kant.

No exit is een verhaal waarbij weer eens is gebleken dat opvoeden niet al te makkelijk is, en hier meer dan alleen een gebruiksaanwijzing voor nodig is. Ondanks dat het boek voor de doelgroep als schokkend ervaren kan worden, heeft het vooral een leerzame kant. Jonge lezers krijgen zo wel het juiste inzicht, wanneer het over zo’n gevoelig onderwerp gaat. Stoffels heeft zichzelf wederom overtroffen.