Het is alweer een tijdje geleden dat Harry Hole zijn opwachting maakte in een thriller van de Noorse Jo Nesbo. Na Het mes bleef het even stil en verschenen stand alone thrillers als Koninkrijk en Rateiland. Vooral die eerste sprak aan, maar kon de honger naar nieuw Hole-geweld niet stillen. Gelukkig is er nu Bloedmaan.

In Bloedmaan maken we kennis met een -wederom beschonken- Harry Hole, die in L.A. het leven van een oudere dame redt. Daarbij komt hij wel in de schulden bij een straatbende. Tegelijkertijd worden in Noorwegen twee jonge vrouwen vermist. Een miljardair is daarbij hoofdverdachte. Hij wil vrijgepleit worden en schakelt daarom een privédetective in. Wie? Juist, Harry Hole. Hij stelt zijn eigen team samen om op zoek te gaan naar de moordenaar van de twee dames. Daarbij wil zijn ex-collega bij de politie, Katrine Bratt, graag met hem samenwerken. Haar bazen steken daar echter een stokje voor…

Voor wie twijfelde dat Harry Hole een van de beste Scandi-personages is; lees Bloedmaan en je bent overtuigd. Hole is een karakter om van te houden; het is een man op leeftijd, gevoed door decepties en op zoek naar een uitweg. Die vindt hij in de alcohol, dat hem meer dan eens op het randje van de dood brengt. 

Door een slimme truc weet Jo Nesbo zijn protagonist van L.A. naar Oslo te teleporteren. Hij krijgt daarbij volledige vrijheid als privéspeurder en ook dat is fijn, want dan hoeft Hole niet binnen de lijntjes te kleuren. En zo komt hij het best tot zijn recht.

De zaak die Nesbo zijn lezers voorschotelt, is even interessant als luguber. Het gaat om een moordenaar -met de bijnaam Priem- die op de een of andere manier op jacht is in Oslo. Zijn unité de doctrine is bizar en jaagt de lezer de stuipen op het lijf. Vanuit zijn oogpunt krijgt de lezer stukje bij beetje door wat de moordenaar -een seriemoordenaar welteverstaan- bezielt. Je wilt blijven lezen, want hoewel de lezer weet dat er een moordenaar is, is het de vraag wíé achter het pseudoniem schuilgaat. Nesbo zou Nesbo niet zijn als die climax met een klap bij de lezer terechtkomt. Heerlijk.

Het moet wel gezegd; de moordenaar houdt er lugubere én best vergezochte moordmanieren op na. Hij doet veel moeite en maakt gebruik van onconventionele moordwijzen. Kun je hier als lezer doorheen kijken, dan wacht je een heerlijke achtbaanrit met Bloedmaan.

Ook geruststellend; er zit nog niet echt slijt op Harry Hole. Natuurlijk heeft de alcohol zijn weerslag op de ex-politieman maar wanneer hij sober is, is hij zo scherp als een mes. En het eind laat ook genoeg ruimte om Hole opnieuw op te voeren. Gelukkig maar, want de combinatie Nesbo en Hole is goud waard.